Јарадылыш 50:1—26
50 Јусиф өзүнү атасынын үстүнә атды+ вә ағлаја-ағлаја ону өпдү.
2 Сонра Јусиф хидмәтиндә олан тәбибләрә атасыны мумијаламағы+ әмр етди вә тәбибләр Исраили мумијаладылар.
3 Бу, дүз гырх ҝүн чәкди, чүнки мејити мумијаламаг гырх ҝүнә баша ҝәлирди. Мисирлиләр Јагуба ҝөрә јетмиш ҝүн ҝөз јашы төкдүләр.
4 Матәм ҝүнләри баша чатанда Јусиф фиронун сарај адамларына деди: «Мәнә бир илтифат ҝөстәрин, фирона бу сөзләри чатдырын:
5 “Атам мәнә анд верәрәк демишди:+ “Мән өлүрәм.+ Мәни Кәнанда һазырладығым јердә дәфн едәрсән”.+ Изин вер, ҝедим атамы дәфн едим, сонра гајыдыб ҝәләрәм”».
6 Фирон деди: «Андыны јеринә јетир, ҝет атаны дәфн ет».+
7 Беләликлә, Јусиф атасыны дәфн етмәјә ҝетди. Фиронун хидмәтчиләри, сарајын вә бүтүн Мисирин ағсаггаллары+,
8 Јусифин ев әһли, гардашлары вә атасынын ев әһли дә онунла ҝетди.+ Јалныз ушаглары вә мал-һејваны Гошендә сахладылар.
9 Онлары арабалар+ вә атлылар мүшајиәт етди. Беләликлә, онлар бөјүк бир издиһамла јола чыхдылар.
10 Онлар Иордан јахынлығындакы Атад хырманына чатанда шивән гопарыб ағлашма гурдулар. Јусиф атасы үчүн једди ҝүн јас сахлады.
11 О јердә јашајан кәнаниләр Атад хырманындакы јасы ҝөрәндә дедиләр: «Мисирлиләрин јаман бөјүк јасы дүшүб!» Буна ҝөрә дә Иордан јахынлығында олан бу јерин ады Абил-Мисраим* галды.
12 Беләликлә, Јагубун оғуллары онун вәсијјәтини јеринә јетирдиләр,+
13 ону Кәнан дијарына ҝәтириб Ибраһимин һет Әфрундан дәфн јери кими алдығы, Мамре гаршысында јерләшән Мәхфилә саһәсиндәки мағарада дәфн етдиләр.+
14 Атасыны дәфн етдикдән сонра Јусиф Мисирә гајытды. Онунла бирликдә гардашлары вә атасынын дәфнинә ҝедәнләр дә гајытдылар.
15 Аталары өләндән сонра Јусифин гардашлары бир-биринә дедиләр: «Билмәк олмаз, бәлкә, Јусиф үрәјиндә бизә гаршы кин сахлајыр? Әҝәр беләдирсә, инди биздән она етдијимиз пислијин һејфини чыхаҹаг».+
16 Буна ҝөрә дә онлар Јусифә сөз ҝөндәриб дедиләр: «Атан өлүм ајағында оланда демишди ки,
17 сәнә бу сөзләри чатдыраг: “Хаһиш едирәм, гардашларынын тәгсириндән кеч, сәнә етдикләри пислијә ҝөрә онлары бағышла”. Инди, риҹа едирик, атанын Аллаһынын бу гулларыны бағышла». Бу сөзләри ешидәндә Јусиф көврәлиб ағлады.
18 Бундан сонра гардашлары ҝәлиб онун гаршысында јерә дөшәндиләр вә дедиләр: «Биз сәнин гулунуг!»+
19 Онда Јусиф онлара деди: «Горхмајын. Мәҝәр мән Аллаһам?
20 Сиз мәнә пислик етмәк истәсәниз дә,+ Аллаһ һәр шеји хејрә дөндәрди. Ҝөрдүјүнүз кими нә гәдәр адамын һәјатыны хилас етди.+
21 Нараһат олмајын, мән нә сизи, нә дә ушагларынызы аҹ гојмајаҹағам».+ Бу сөзләрлә Јусиф гардашларына үрәк-дирәк вериб онлары архајын етди.
22 Јусиф дә, атасынын ев әһли дә галыб Мисирдә јашады. Јусиф јүз он ил өмүр сүрдү.
23 О, Әфраимин нәвәләрини+ вә Мәнәссәнин оғлу Маһирин өвладларыны+ ҝөрдү. Онлар Јусифин гуҹағында бөјүдүләр*.
24 Ахырда Јусиф гардашларына деди: «Мән өлүрәм. Амма Аллаһ мүтләг сизә нәзәр салаҹаг.+ Сизи бу өлкәдән чыхарыб Ибраһимә, Исһага вә Јагуба анд ичиб вәд етдији торпаға апараҹаг».+
25 Јусиф Исраил оғулларына анд вериб деди: «Аллаһ мүтләг сизә нәзәр салаҹаг. Онда мәним сүмүкләрими дә бурадан апарарсыныз».+
26 Јусиф јүз он јашында өлдү, ону Мисирдә мумијалајыб+ табута гојдулар.
