БУ ҜҮН һеч кимин шәраити мүкәммәл дејил. Чох вахт вәзијјәтин үзәриндә нәзарәти јенидән әлә алмаг үчүн инсан һәмин вәзијјәтлә барышмалы вә өз имканлары дахилиндә һәрәкәт етмәлидир. Ағыр шәраитдә белә һәјатынызы, бир аз да олса, өз әлинизә ала билсәниз, бу, артыг јахшы ҝөстәриҹидир. Әҝәр шәраитиниз ҝет-ҝедә дүзәлирсә, бу даһа јахшыдыр. Амма ән јахшысы һәлә габагдадыр.

Мүгәддәс Китаб бүтүн инсанларын өз һәјатларыны севинҹлә идарә едәҹәкләри бир дөврүн олаҹағыны вәд едир. Инсанлар бүтүн баҹарыгларыны истифадә едә биләҹәкләри, пис шәраитин, ҝүндәлик гајғыларын, еләҹә дә мәнфи һиссләрин олмајаҹағы бир һәјаты ҝөрәҹәкләр (Әшија 65:21, 22). Мүгәддәс Китабда бу һәјат әсил һәјат адланыр (1 Тимутијә 6:19).