«Узун сүрән хәстәлик 39 иллик һәјат јолдашым Софијаны * әлимдән алды. Һәмин вахтлар достларымын мәнә бөјүк дәстәји олду, өзүм дә чалышырдым башымы нә иләсә гатым. Бунунла белә, дүз бир ил өзүмә ҝәлә билмәдим. Әһвалым тез-тез дәјиширди, ҝаһ өзүмү јахшы һисс едирдим, ҝаһ пис. Онун өлүмүндән үч ил кечсә дә, вахташыры гәм-кәдәр һисси мәни чулғајыр вә бу һиссләр, адәтән, гәфил мәни јахалајыр» (Костас).

Әҝәр сиз дә әзиз адамынызы итирмисинизсә, онда Костасын һиссләри сизә танышдыр. Бәлкә дә инсана һәјат јолдашынын, гоһумунун, јахуд әзиз достунун өлүмү гәдәр ағры ҝәтирән икинҹи бир шеј јохдур. Кәдәрин ҝәтирдији ағры-аҹыны тәдгиг едән мүтәхәссисләр бу фикри тәсдигләјир. Бир журналда дәрҹ едилән мәгаләјә әсасән, «шүбһәсиз, өлүм иткинин ән узун сүрән вә ән ағыр формасыдыр» («The American Journal of Psychiatry»). Бу ҹүр дөзүлмәз ағры илә үз-үзә дуран инсаны нөвбәти суаллар нараһат едә биләр: «Бу һиссләр нә вахта кими давам едәҹәк? Бир дә үзүм ҝүләҹәк? Һарадан тәсәлли тапа биләрәм?»

«Ојанын!» журналынын бу сајында јухарыдакы суаллар ҹавабландырылаҹаг. Нөвбәти мәгаләдә әзизини јениҹә итирмиш инсанын үзләшә биләҹәји һаллардан данышылаҹаг. Сонракы мәгаләләрдә исә кәдәри јүнҝүлләшдирмәјә көмәк едән үсуллар ҝөстәриләҹәк.

Үмидварыг ки, нөвбәти мәгаләләр кәдәрли инсанлара тәсәлли верәҹәк вә онлара кәдәрдән гуртулмаға көмәк едәҹәк.