SIISAY an dai nakaeksperyensiya nin kahaditan asin nakamati na kaipuhan niya an tabang nin iba? Depende sa dahilan nin kahaditan, posibleng pipilion ta an amigong madinamayon asin nakaeksperyensiya na kan problemang inaagihan ta. Kawili-wili nanggad an arog kaiyan na amigo.

Tibaad may mga nag-iisip nin arog kaiyan kun dapit sa pagpamibi. Imbes na dumulok sa Diyos—na para sa sainda halangkawon asin makangingirhat an pagigin kagalang-galang—mas komportable sindang makimahirak sa saro sa mga santo. Sinasabi ninda na an mga santo nakaeksperyensiya na nin mga pagbalo asin kasakitan na ordinaryo na sa mga tawo kaya magigin mas maduminamay sinda. Halimbawa, an mga nawaran nin bagay na importantehon sainda tibaad mas gustong dumulok ki “San” Antonio de Padua—an tradisyonal na patron nin nawawara o hinabon na mga bagay. Kun namimibi para sa may hilang na hayop, tibaad pilion ninda si “San” Francisco de Assisi o si “San” Judas Tadeo kun nawawaran na sinda nin paglaom huli sa grabeng kamunduan.

Pero, paano kita makakasiyerto kun baga tama asin suno sa Bibliya an pagpamibi sa mga santo? Huling an mga pamibi mga kapahayagan sa Diyos, siguradong gusto tang maaraman: Dinadangog daw niya an mga pamibi ta? Asin bako daw na dapat ta man ihapot: Ano daw an pagmansay nin Diyos manungod sa pagpamibi sa mga santo?

An kaugalian na pagpamibi sa mga santo na itinutukdo kan Iglesia Katolika basado sa doktrina nin intersesyon, na diyan ginigibong parapangultanan an mga santo. An pundamental na ideya iyo an “pakikimahirak nin saro na sa paghiling nin Diyos igwa nin deretso na gumibo kaiyan para sa sarong nangangaipo nin pagkahirak,” uyon sa New Catholic Encyclopedia. Kaya, naglalaom an namimibi sa mga santo na makakakua sinda nin espesyal na pabor paagi sa mga santo huli sa pagigin banal kan mga ini sa atubangan nin Diyos.

Itinutukdo daw kan Bibliya an siring na doktrina? May mga nagsasabi na sa mga isinurat ni apostol Pablo, nagtao siya nin basehan para sa pagpamibi sa mga santo. Halimbawa, siya nagsurat sa mga Kristiyano sa Roma: ‘Sinasadol ko kamo, mga tugang, huli kan Kagurangnan niyatong si Jesu-Cristo asin huli kan pagkamuot kan espiritu, na damayan nindo ako sa maigot na pagpamibi sa Diyos para sako.’ (Roma 15:30, An Banal na Biblia) Hinahagad daw ni Pablo sa mga kapwa niya Kristiyano na mangultanan sinda sa Diyos para sa saiya? Dai nanggad. Huling si Pablo, na sarong apostol ni Cristo, an dapat kutana nindang hagadan na mangultanan para sa sainda. Ipinapahiling ni Pablo na angay sanang hagadon sa kapwa Kristiyano na mamibi sa Diyos para sa sato. Pero  ibang bagay na nanggad an mamibi sa saro na pinaniniwalaan na nasa langit tanganing iyo an magpaabot sa Diyos kan satong mga kahagadan. Taano man?

Sa Ebanghelyo ni apostol Juan, sinabi ni Jesus: ‘Ako iyo an dalan, asin an katotoohan, patin an buhay. Dai nin siisay na makakadulok sa Ama, kun bakong huli sako.’ (Juan 14:6) Sinabi pa niya: ‘An gabos na hagadon nindo sa Ama, sa ngaran ko, itatao niya saindo.’ (Juan 15:16) Dai sinabi ni Jesus na mamibi kita nin direkta sa saiya dangan siya na an makikipag-ulay sa Diyos para sa sato. Imbes, tanganing dangugon an satong mga pamibi, dapat kitang mamibi sa Diyos paagi ki Jesus asin bakong paagi sa kiisay man.

Kan hagadon ki Jesus kan mga disipulo niya na tukduan niya sinda kun paano mamibi, si Jesus nagsabi: ‘Kun kamo namimibi, magsabi kamo, Ama, Sasambahon an ngaran mo.’ (Lucas 11:2) Iyo, “kun,” o kada mamimibi kita, dapat kitang mamibi sa Diyos mismo, bakong ki Jesus o sa kiisay man. Huli sa malinaw na katukduan na ini ni Jesus, bako daw na makatanusan sanang magkongklusyon na sa Diyos kita dapat direktang mamibi paagi ki Jesu-Cristo asin bako sa siisay man na mga parapangultanan o “santo”?

An pagpamibi mahalagang marhay na kabtang kan satong pagsamba, asin an pagsamba sa siisay man apuwera sa Diyos malinaw na bakong uyon sa Bibliya. (Juan 4:23, 24; Kapahayagan 19:9, 10) Kaya sa Diyos sana kita dapat direktang mamibi.

Sa Sermon sa Bukid ni Jesus, nagtao siya nin halimbawa manungod sa sarong aki na naghahagad nin pagkakan sa ama kaini. Tatawan daw kan ama an aki nin gapo imbes na tinapay? O nin makamandag na halas imbes na sira? (Mateo 7:9, 10) Dai nanggad iyan gigibuhon nin mamumuton na magurang!

Isip-isipa an kaagid na ilustrasyon. Ipamugtak na saro kang magurang asin an aki mo may udok sa buot na ipinapakiulay saimo. Hininguwa mong magin dayupot sa saiya, asin pirmi kang madaling ranihan. Pero, huli sa daing basehan na pagkatakot niya sa magigin reaksiyon mo, nagpatabang siya sa ibang tawo na iyong magsabi saimo kan ipinapakiulay niya. Ano an mamamatian mo? Ano kun makaugalian na niyang makipag-ulay sa saimo paagi sana sa ibang tawong ini asin garo iyan na an padagos niyang gigibuhon? Mauugma ka daw? Siyempre dai! Gusto kan mamumuton na mga magurang na direktang dumulok sa sainda an mga aki ninda asin dai mag-alangan na humagad kan kaipuhan kan mga ini.

Sa pag-aplikar kan ilustrasyon niya manungod sa aki na naghahagad nin pagkakan, sinabi ni Jesus sa mga tawo: ‘Kun kamo ngani na mga maraot, tataong magtao nin mga marahay na bagay sa saindong mga aki, gurano pa daw an saindong Ama na nasa langit na matao nin mga marahay na bagay sa mga naghahagad saiya?’ (Mateo 7:11) Daing duda, minamawot na marhay kan mga magurang na itao sa mga aki ninda an marahay na mga bagay. Pero, mas makusog nanggad an pagmawot kan satong Ama sa langit na dangugon asin simbagon an satong mga pamibi.

Gusto nin Diyos na direkta kitang mamibi sa saiya dawa nagagabatan kita huli sa satong mga pagkukulang. Dai niya iinasignar sa iba an pagdangog sa mga pamibi ta. Sinasadol kita kan Bibliya: ‘Bugtakan diyan ki Jehova an saimong pasan, asin siya aatamanon ka.’ (Salmo 55:22) Imbes na magdepende sa pagpangultanan kan mga santo o nin siisay pa man, marahay na patalubuon ta an positibong pagmansay sa Diyos na Jehova.

An satong Ama sa langit nagmamakulog sa sato bilang indibidwal. Gusto niya kitang tabangan sa problema ta asin dinadagka niya kitang rumani saiya. (Santiago 4:8) Nauugma nanggad kita na may oportunidad kitang dumulok sa satong Diyos asin Ama, an ‘Naghihinanyog kan mga pamibi’!—Salmo 65:2.