SUMALA sa Moisesnong Balaod, may mga panahon nga husto ang pagpanumpa. Pero, sa panahon ni Jesus, nahimong komon kaayo ang pagpanumpa nga halos bisan unsay ilang isulti ilang apilan ug panumpa. Kini nga batasan ginahimo aron mas katuohan ang gisulti sa usa; pero kaduha kini gisaway ni Jesus. Siya nagtudlo: “Himoa lang ang inyong pulong nga Oo magkahulogan ug Oo, ang inyong Dili, Dili.”​—Mat. 5:33-37; 23:16-22.

Sumala sa Theological Dictionary of the New Testament, “ang pagkahilig [kaayo] sa mga Hudiyo sa pagpamatuod sa tanan nilang gisulti pinaagig panumpa” makita diha sa Talmud, nga nagdetalye kon unsa nga mga panumpa ang giisip nga lig-on ug kon unsa ang dili.

Dili lang si Jesus ang nakasaway niining sayop nga batasan. Pananglitan, ang Hudiyong historyano nga si Flavius Josephus misulat bahin sa usa ka Hudiyong sekta. Matod niya, ang mga membro niana nga sekta naglikay sa pagpanumpa, nga nag-isip niana nga mas daotan pa kay sa pagpamakak. Para nila, kon kinahanglan pang manumpa ang usa aron tuohan, nan bakakon nang tawhana. Ang apokripal nga basahon sa mga Hudiyo nga gitawag ug Wisdom of Sirach, o Ecclesiasticus, (23:11) nag-ingon usab: “Ang usa ka tawo nga magsigeg panumpa daotan kaayo.” Busa, gisaway ni Jesus ang dili seryosong pagpanumpa. Kon kanunay tang mosulti sa tinuod, dili na ta kinahanglang manumpa aron mahimong mas katuohan ang atong gisulti.