Οι ζωολόγοι έχουν παρατηρήσει από παλιά την ικανότητα που έχουν κάποια είδη θυσανόποδων να προσκολλώνται γερά σε βράχους, αποβάθρες και στα ύφαλα των πλοίων. Λέγεται ότι η κόλλα των θυσανόποδων είναι πολύ ανώτερη από τις συνθετικές κόλλες. Το πώς καταφέρνουν αυτά τα πλάσματα να κολλάνε σε υγρές επιφάνειες παρέμενε μυστήριο μέχρι πρόσφατα.

 Σκεφτείτε: Μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι, στο στάδιο που οι προνύμφες των θυσανόποδων κολυμπούν ελεύθερα, ερευνούν διάφορες επιφάνειες προτού επιλέξουν το κατάλληλο σημείο για να «ρίξουν άγκυρα». Μόλις εντοπίσουν αυτό το σημείο, φαίνεται ότι εκκρίνουν δύο ουσίες. Η πρώτη δημιουργεί ένα ελαιώδες υπόστρωμα λιπιδίων το οποίο απομακρύνει το νερό από την επιφάνεια που επέλεξαν. Το υπόστρωμα δημιουργεί επίσης τις κατάλληλες συνθήκες για την εφαρμογή της δεύτερης ουσίας, η οποία αποτελείται από πρωτεΐνες που λέγονται φωσφοπρωτεΐνες.

 Οι δύο ουσίες σχηματίζουν μαζί ένα ισχυρό στερεωτικό υλικό, το οποίο δεν μπορούν να αποσυνθέσουν ούτε τα βακτήρια. Αυτή η ανθεκτικότητα είναι σημαντική, επειδή το ζώο θα περάσει όλη την υπόλοιπη ζωή του «αγκυροβολημένο» σε αυτό το σημείο.

 Η διαδικασία παρασκευής της κόλλας των θυσανόποδων είναι πολύ πιο περίπλοκη από όσο θεωρούνταν παλιότερα. Ένα μέλος της ομάδας που ανακάλυψε τη διαδικασία είπε: «Πρόκειται για μια απίστευτα έξυπνη φυσική λύση στο πρόβλημα του πώς να αντιμετωπιστεί το εμπόδιο της υγρής επιφάνειας». Τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους ερευνητές να αναπτύξουν κόλλες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάτω από το νερό, καθώς και συνθετικές βιοσυγκολλητικές ουσίες με εφαρμογές στον τομέα της ηλεκτρονικής και στα ιατρικά εμφυτεύματα.

 Ποια είναι η άποψή σας; Είναι η κόλλα των θυσανόποδων προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως είναι προϊόν σχεδιασμού;