Παράδεισος! Πολύχρωμα ταξιδιωτικά φυλλάδια μας προτείνουν δελεαστικές αποδράσεις σε μακρινούς «παραδείσους» για να χαλαρώσουμε και να ξεχάσουμε όλες τις έγνοιες και τα προβλήματά μας. Αλλά όπως ξέρουμε πολύ καλά, όταν επιστρέφουμε στο σπίτι, η καθημερινότητα παραμένει στην ουσία όπως την αφήσαμε.

Παρ’ όλα αυτά, η ιδέα ενός παραδείσου είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Δεν μπορούμε, λοιπόν, παρά να αναρωτηθούμε: “Είναι ο «παράδεισος» απλώς αποκύημα της φαντασίας; Αν ναι, γιατί μας γοητεύει τόσο; Θα γίνει ποτέ πραγματικότητα;”

Ανά τους αιώνες, η ιδέα του παραδείσου εξάπτει το ενδιαφέρον των ανθρώπων. Για πολλούς, το έναυσμα ήταν η αναφορά της Αγίας Γραφής σε «έναν κήπο στην Εδέμ, προς τα ανατολικά». Τι έκανε τόσο ελκυστικό εκείνον τον κήπο; Η αφήγηση μας λέει: «Ο Ιεχωβά Θεός έκανε να βλαστήσει από το έδαφος κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή». Εκείνος ο κήπος ήταν ευχάριστο και όμορφο μέρος. Το πιο συναρπαστικό από όλα, όμως, ήταν «το δέντρο της ζωής στη μέση του κήπου».​—Γένεση 2:8, 9.

Επιπλέον, η αφήγηση της Γένεσης αναφέρει ότι τέσσερις ποταμοί πήγαζαν από τον κήπο. Δύο από αυτούς είναι γνωστοί και σήμερα​—ο Τίγρης (ή αλλιώς Χιδδέκελ) και ο Ευφράτης. (Γένεση 2:10-14) Αυτοί οι δύο ποταμοί χύνονται στον Περσικό Κόλπο διαρρέοντας το σημερινό Ιράκ, το οποίο ανήκε κάποτε στην αρχαία Περσία.

Δεν απορούμε που ο επίγειος παράδεισος αποτελεί εξέχον κομμάτι της περσικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Ένα περσικό χαλί του 16ου αιώνα, το οποίο φυλάσσεται στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας, στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ, απεικονίζει έναν περιτοιχισμένο κήπο με δέντρα και λουλούδια υφασμένα στο σχέδιό του. Η περσική λέξη που αποδίδεται «περιτοιχισμένος κήπος» σημαίνει επίσης «παράδεισος», και η εικόνα που σχηματίζεται στο χαλί παραπέμπει στην περιγραφή της Γραφής για τον πανέμορφο και θαλερό κήπο της Εδέμ.

Στην πραγματικότητα, συναντούμε αφηγήσεις περί παραδείσου σε πολλές γλώσσες και πολιτισμούς ανά τον κόσμο. Καθώς οι άνθρωποι μετανάστευαν σε διάφορα μέρη του πλανήτη, κουβαλούσαν μαζί τους διάφορες εκδοχές της αρχικής αφήγησης, οι οποίες έπειτα από αιώνες αναμείχθηκαν με τοπικές πεποιθήσεις και θρύλους. Ακόμη και σήμερα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ενστικτωδώς τη λέξη «παράδεισος» για να περιγράψουν τοποθεσίες σπάνιας φυσικής ομορφιάς.

Ορισμένοι εξερευνητές ισχυρίστηκαν ότι εντόπισαν τον χαμένο παράδεισο. Για παράδειγμα, όταν ο Βρετανός στρατηγός Τσαρλς Γκόρντον επισκέφτηκε τις Σεϋχέλλες το 1881, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την οργιώδη βλάστηση και την ομορφιά του Βαλέ ντε Με, το οποίο είναι πλέον μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ώστε δήλωσε πως εκεί ήταν ο κήπος της Εδέμ. Τον 15ο αιώνα, ο Ιταλός θαλασσοπόρος Χριστόφορος Κολόμβος διερωτήθηκε αν πλησίαζε στην ανακάλυψη του χαμένου κήπου της Εδέμ όταν αποβιβάστηκε στο νησί Ισπανιόλα, όπου σήμερα βρίσκονται η Δομινικανή Δημοκρατία και η Αϊτή.

Το σύγχρονο βιβλίο ιστορίας Χαρτογράφηση του Παραδείσου (Mapping Paradise) περιέχει λεπτομέρειες από 190 και πλέον αρχαίους χάρτες, πολλοί εκ των οποίων απεικονίζουν τον Αδάμ και την Εύα στην Εδέμ. Ανάμεσά τους είναι και ένας ασυνήθιστος χάρτης από ένα αντίγραφο του χειρογράφου του Μπεάτους της Λιέμπανα, το οποίο χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Στο πάνω μέρος του υπάρχει ένα μικρό ορθογώνιο με τον παράδεισο στο κέντρο του. Από αυτόν ρέουν τέσσερις ποταμοί οι οποίοι φέρουν τα ονόματα «Τίγρης», «Ευφράτης», «Φισών» και «Γιών», καθένας προς μια από τις τέσσερις γωνίες του ορθογώνιου, πράγμα που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει την εξάπλωση της Χριστιανοσύνης στις τέσσερις γωνιές της γης. Τέτοιες απεικονίσεις μαρτυρούν πως, αν και η τοποθεσία του αρχικού Παραδείσου ήταν άγνωστη, οι μνήμες από αυτόν προφανώς συνέχιζαν να ασκούν αμείωτη γοητεία.

 Ο Άγγλος ποιητής του 17ου αιώνα Τζον Μίλτον είναι γνωστός για το ποίημά του Χαμένος Παράδεισος (Paradise Lost), το οποίο βασίζεται στην αφήγηση της Γένεσης για την Αδαμιαία αμαρτία και την εκδίωξη από την Εδέμ. Εκεί τόνισε την υπόσχεση περί αποκατάστασης των ανθρώπων σε αιώνια ζωή στη γη, αναφέροντας: «Διότι τότε ολόκληρη η γη θα είναι παράδεισος». Ακολούθως, ο Μίλτον έγραψε τη συνέχεια αυτού του έργου με τίτλο Ανακτημένος Παράδεισος (Paradise Regained).

Είναι σαφές ότι η ιδέα ενός χαμένου επίγειου παραδείσου υπήρχε σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Τότε γιατί την απορρίπτουν οι άνθρωποι σήμερα; Όπως παρατηρεί το βιβλίο Χαρτογράφηση του Παραδείσου, ο βασικός λόγος είναι ότι «οι θεολόγοι έχουν . . . γυρίσει αμετάκλητα την πλάτη τους στο ζήτημα της τοποθεσίας του παραδείσου».

Οι περισσότεροι εκκλησιαζόμενοι διδάσκονται ότι ο τελικός τους προορισμός είναι ο ουρανός, όχι η ζωή σε έναν επίγειο παράδεισο. Ωστόσο, η Γραφή λέει στο εδάφιο Ψαλμός 37:29: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν». Εφόσον ο κόσμος μας σήμερα δεν είναι σε καμιά περίπτωση παράδεισος, μπορούμε άραγε να ελπίζουμε ότι αυτή η υπόσχεση θα εκπληρωθεί κάποτε; *

Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος δημιούργησε τον αρχικό Παράδεισο, έχει υποσχεθεί να αποκαταστήσει ό,τι χάθηκε. Πώς; Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς μάς δίδαξε να προσευχόμαστε: «Ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη». (Ματθαίος 6:10) Αυτή η Βασιλεία είναι μια παγκόσμια κυβέρνηση στα χέρια του Ιησού Χριστού η οποία θα αντικαταστήσει κάθε ανθρώπινη διακυβέρνηση. (Δανιήλ 2:44) Υπό αυτή τη Βασιλεία, θα «γίνει» το θέλημα του Θεού αναφορικά με μια παραδεισιακή γη.

Παλιότερα, ο προφήτης Ησαΐας είχε περιγράψει υπό θεϊκή έμπνευση τις συνθήκες που θα επικρατούν στον υποσχεμένο Παράδεισο, όπου όλες οι εντάσεις και οι διαμάχες που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα σήμερα θα ανήκουν στο παρελθόν. (Ησαΐας 11:6-9· 35:5-7· 65:21-23) Σας παροτρύνουμε να αφιερώσετε λίγα λεπτά και να διαβάσετε αυτά τα εδάφια στη δική σας Γραφή. Αυτό θα ενισχύσει την πεποίθησή σας σε όσα επιφυλάσσει ο Θεός για την υπάκουη ανθρωπότητα. Εκείνοι που θα ζουν τότε θα απολαμβάνουν τόσο τον παράδεισο όσο και την εύνοια του Θεού, πράγματα τα οποία έχασε ο Αδάμ.​—Αποκάλυψη 21:3.

Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η ελπίδα για έναν Παράδεισο στη γη δεν είναι αποκύημα της φαντασίας αλλά πραγματικότητα; Επειδή η Γραφή μάς λέει: «Στον Ιεχωβά ανήκουν οι ουρανοί, αλλά τη γη την έδωσε στους γιους των ανθρώπων». Η ζωή σε έναν επίγειο Παράδεισο είναι μια ελπίδα «την οποία ο Θεός, που δεν μπορεί να πει ψέματα, υποσχέθηκε πριν από καιρούς μακρόχρονους». (Ψαλμός 115:16· Τίτο 1:2) Τι υπέροχη προοπτική προσφέρει η Γραφή​—έναν αιώνιο Παράδεισο!