Γιατί Κάποιοι Καταφεύγουν στη Βία

Ο ΧΟΣΕΜΠΑ, ο οποίος ζει στην Ισπανία, ρωτήθηκε γιατί εντάχθηκε σε ένοπλη οργάνωση. Εκείνος είπε: «Δεν άντεχα πια την καταδυνάστευση και την αδικία που αντιμετωπίζαμε τότε. Στην πόλη που έμενα, το Μπιλμπάο, η αστυνομία ορμούσε στα σπίτια, έδερνε και έκανε συλλήψεις».

Ο Χοσέμπα συνεχίζει: «Ένα πρωί με συνέλαβαν επειδή εξέφρασα την άποψή μου για αυτές τις μεθόδους της αστυνομίας. Ήμουν τόσο οργισμένος ώστε ήθελα να κάνω κάτι​—εν ανάγκη κάτι βίαιο—​για να διορθώσω την κατάσταση».

Καταδυνάστευση και Εκδίκηση

Ενώ η Αγία Γραφή δεν δικαιολογεί τη βία, αναγνωρίζει ότι «η καταδυνάστευση μπορεί να κάνει τον σοφό να ενεργεί παράλογα». (Εκκλησιαστής 7:7) Πολλοί εξοργίζονται όταν υφίστανται κακομεταχείριση λόγω της φυλής, της θρησκείας ή της εθνικότητάς τους.

Για παράδειγμα, ο Χαφένι, που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, λέει: «Μας πήραν τη γη μας και την εκμεταλλεύονταν εκείνοι. Τα ζώα δεν μένουν άπραγα όταν απειλείται η περιοχή τους, οπότε το θεωρούσαμε φυσιολογικό να πολεμήσουμε και εμείς για τη γη και τα δικαιώματά μας». Ένας βομβιστής αυτοκτονίας είπε τα εξής σε μια δήλωση που μεταδόθηκε μετά το θάνατό του: «Αν δεν σταματήσετε να βομβαρδίζετε, να δηλητηριάζετε με αέρια, να φυλακίζετε και να βασανίζετε το λαό μου, δεν θα σταματήσουμε και εμείς τον αγώνα μας».

Θρησκευτικά Κίνητρα

Παρότι οι ένοπλες οργανώσεις έχουν πολλές φορές μη θρησκευτικά κίνητρα, σε αρκετές περιπτώσεις επιδίδονται σε βίαιες ενέργειες για θρησκευτικούς λόγους. Ένας πολιτικός ηγέτης με παγκόσμια επιρροή έλαβε με φαξ την ακόλουθη δήλωση από τον εκπρόσωπο μιας ένοπλης οργάνωσης: «Ούτε τρελοί είμαστε ούτε ερωτευμένοι με την εξουσία. Είμαστε στην υπηρεσία του Θεού και γι’ αυτό παραμένουμε ανυποχώρητοι».

Όσον αφορά τα θρησκευτικά κίνητρα, ο Ντάνιελ Μπέντζαμιν και ο Στίβεν Σάιμον έγραψαν στο βιβλίο τους Η Εποχή του Ιερού Τρόμου (The Age of Sacred Terror): «Σε έναν κόσμο όπου το θρησκευτικό συναίσθημα γίνεται εντονότερο, ολοένα και περισσότεροι οπαδοί των μεγάλων θρησκειών και  των νέων, ανερχόμενων αιρέσεων περιλαμβάνουν τη βία στον πυρήνα των πεποιθήσεών τους». Ένας άλλος ερευνητής, αφού κατέγραψε αρκετές «θεαματικές τρομοκρατικές ενέργειες ανά τον κόσμο», όπως τις χαρακτήρισε, έκανε το εξής σχόλιο: «Το κοινό στοιχείο σε όλες αυτές είναι η πεποίθηση των δραστών ότι οι πράξεις τους έγιναν με τη συγκατάθεση του Θεού ή ακόμα και κατ’ εντολήν του».

Ωστόσο, πολλά μέλη ένοπλων οργανώσεων θρησκευτικού χαρακτήρα έχουν ακραίες απόψεις οι οποίες δεν συνάδουν με τις παραδοσιακές διδασκαλίες και αξίες της θρησκείας που πρεσβεύουν.

Αισθήματα Χαραγμένα στην Καρδιά

Ο Χοσέμπα, που αναφέρθηκε προηγουμένως, υπέστη βάναυση κακοποίηση όταν συνελήφθη. Ο ίδιος λέει: «Εκείνη η βαρβαρότητα με έπεισε ότι το μίσος μου ήταν δικαιολογημένο. Πίστευα ότι άξιζε ακόμα και να πεθάνω, αν χρειαζόταν, για να αλλάξουν τα πράγματα».

Πολλές φορές, αυτά που διδάσκονται τα μέλη της οργάνωσης τους δίνουν επιπρόσθετους λόγους για χρήση βίας. Ο Χαφένι λέει: «Όταν ήμασταν στα στρατόπεδα προσφύγων, γίνονταν συγκεντρώσεις όπου διδασκόμασταν πως οι λευκοί μηχανεύονται συνεχώς τρόπους για να έχουν τους μαύρους υπό την εξουσία τους». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

«Ένιωθα το μίσος μου για τους λευκούς να θεριεύει», προσθέτει ο Χαφένι. «Δεν εμπιστευόμουν κανέναν τους. Τελικά δεν μπορούσα να αντέξω άλλο, και σκέφτηκα ότι η δική μας γενιά έπρεπε να κάνει κάτι».

Το εκπληκτικό είναι ότι, παρά τις ισχυρές τους απόψεις, τόσο ο Χοσέμπα όσο και ο Χαφένι απέβαλαν τα αισθήματα μίσους και δυσπιστίας που ήταν βαθιά ριζωμένα μέσα τους. Τι ήταν αυτό που άγγιξε το νου και την καρδιά τους; Το επόμενο άρθρο εξηγεί.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

«Εκείνη η βαρβαρότητα με έπεισε ότι το μίσος μου ήταν δικαιολογημένο. Πίστευα ότι άξιζε ακόμα και να πεθάνω, αν χρειαζόταν, για να αλλάξουν τα πράγματα».​—Χοσέμπα