ΑΥΤΗ η σαύρα μπορεί να πηδήξει από μια οριζόντια επιφάνεια σε έναν κάθετο τοίχο με χαρακτηριστική ευκολία. Αν ωστόσο αυτή η επιφάνεια γλιστράει, η σαύρα χάνει το πάτημά της, αλλά η προσγείωσή της στέφεται παρ’ όλα αυτά με επιτυχία. Πώς τα καταφέρνει; Το μυστικό κρύβεται στην ουρά της.

Σκεφτείτε: Όταν η σαύρα άγαμος η γνήσια πηδάει από μια τραχιά επιφάνεια—που της δίνει καλό «κράτημα»—σταθεροποιεί πρώτα το σώμα της και κρατάει την ουρά της προς τα κάτω. Αυτό τη βοηθάει να κάνει το άλμα της στη σωστή γωνία. Όταν πρόκειται για ολισθηρή επιφάνεια, όμως, η σαύρα συνήθως σκοντάφτει και πηδάει σε λάθος γωνία. Ωστόσο, ενώ βρίσκεται στον αέρα, διορθώνει τη γωνία του σώματός της τινάζοντας την ουρά της προς τα πάνω. Η όλη διαδικασία είναι εξαιρετικά περίπλοκη. «Η σαύρα πρέπει να ρυθμίζει συνεχώς τη γωνία της ουράς της για να στέκεται ίσια», λέει μια έκθεση από το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. Όσο πιο ολισθηρή είναι η επιφάνεια από όπου πηδάει, τόσο πιο ψηλά πρέπει να σηκώσει την ουρά της για να καταφέρει να προσγειωθεί με τα πόδια της.

Η ουρά αυτής της σαύρας ίσως βοηθήσει τους μηχανικούς να σχεδιάσουν πιο ευκίνητα ρομποτικά οχήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην αναζήτηση επιζώντων έπειτα από σεισμούς ή άλλες καταστροφές. «Τα ρομπότ δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο ευκίνητα όσο τα ζώα», λέει ο ερευνητής Τόμας Λίμπι, «οπότε οτιδήποτε κάνει ένα ρομπότ πιο σταθερό θεωρείται βήμα προόδου».

Ποια είναι η άποψή σας; Είναι η ουρά αυτής της σαύρας προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως αποτελεί προϊόν σχεδιασμού;