Η ΦΤΩΧΗ χήρα αγκαλιάζει το αγοράκι της, το μονάκριβο παιδί της. Δεν πιστεύει στα μάτια της. Μόλις πριν από λίγο, κρατούσε τρυφερά στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του. Τώρα λάμπει από χαρά καθώς αντικρίζει τον αναστημένο της γιο που της χαμογελάει. «Κοίταξε!» της λέει ο φιλοξενούμενός της, «ο γιος σου είναι ζωντανός».

Αυτή η συγκλονιστική ανάσταση έγινε πριν από σχεδόν 3.000 χρόνια. Μπορείτε να διαβάσετε την αφήγηση στο κεφάλαιο 17 του βιβλίου 1 Βασιλέων. Ο φιλοξενούμενος είναι ένας προφήτης του Θεού, ο Ηλίας. Και η μητέρα; Είναι μια ανώνυμη χήρα που ζούσε στα Σαρεπτά. Η ανάσταση του γιου της ενίσχυσε την πίστη της όσο λίγα άλλα γεγονότα στη ζωή της. Καθώς θα στρέψουμε τον προβολέα πάνω της, θα πάρουμε ορισμένα πολύτιμα μαθήματα.

Ο Ιεχωβά είχε αποφασίσει να φέρει μια παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας στην επικράτεια του Αχαάβ, του πονηρού βασιλιά του Ισραήλ. Αφού ο Ηλίας ανήγγειλε την ξηρασία, ο Θεός τον έκρυψε από τον Αχαάβ και τον έτρεφε θαυματουργικά με ψωμί και κρέας που του έφερναν τα κοράκια. Κατόπιν ο Ιεχωβά τού είπε: «Σήκω, πήγαινε στα Σαρεπτά της Σιδώνας και μείνε εκεί. Δες! Εγώ θα διατάξω εκεί μια γυναίκα χήρα να σε εφοδιάζει με τροφή».—1 Βασ. 17:1-9.

Όταν ο Ηλίας έφτασε στα Σαρεπτά, είδε μια φτωχή χήρα να μαζεύει ξύλα. Να ήταν άραγε αυτή η γυναίκα που θα έτρεφε τον προφήτη; Πώς θα τα κατάφερνε εφόσον ήταν τόσο φτωχή; Παρά τις όποιες αμφιβολίες του, ο Ηλίας έπιασε συζήτηση μαζί της. «Σε παρακαλώ», της είπε, «φέρε μου να πιω μια γουλιά νερό μέσα σε ένα σκεύος». Όταν εκείνη ξεκίνησε για να του φέρει νερό, τη φώναξε και είπε: «Σε παρακαλώ, φέρε μου λίγο ψωμί». (1 Βασ. 17:10, 11) Η χήρα δεν είχε πρόβλημα να προσφέρει νερό στον ξένο, αλλά τώρα που της ζήτησε ψωμί το πράγμα άλλαζε.

 «Όσο βέβαιο είναι ότι ζει ο Ιεχωβά ο Θεός σου», αποκρίθηκε εκείνη, «δεν έχω στρογγυλή πίτα, αλλά μόνο μια χούφτα αλεύρι στο πιθάρι και λίγο λάδι στο ροΐ· και μαζεύω λίγα ξύλα για να πάω να φτιάξω κάτι για εμένα και το γιο μου, και να το φάμε και να πεθάνουμε». (1 Βασ. 17:12) Ας σκεφτούμε για λίγο τι μας αποκαλύπτει αυτή η στιχομυθία.

Η χήρα κατάλαβε ότι ο Ηλίας ήταν θεοφοβούμενος Ισραηλίτης. Αυτό εξάγεται καθαρά από τα λόγια της: «Όσο βέβαιο είναι ότι ζει ο Ιεχωβά ο Θεός σου». Φαίνεται ότι είχε κάποια γνώση για τον Ιεχωβά, τον Θεό του Ισραήλ, αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να τον αποκαλέσει «Θεό μου». Το σπίτι της ήταν «στα Σαρεπτά της Σιδώνας», δηλαδή σε μια πόλη προφανώς εξαρτώμενη από τη φοινικική Σιδώνα. Οι άνθρωποι που ζούσαν στα Σαρεπτά λάτρευαν πιθανότατα τον Βάαλ. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά είχε δει κάτι ξεχωριστό σε αυτή τη χήρα.

Αν και η φτωχή χήρα από τα Σαρεπτά ζούσε ανάμεσα σε ειδωλολάτρες, έδειχνε πίστη. Ο Ιεχωβά έστειλε τον Ηλία σε εκείνη τη γυναίκα τόσο για χάρη δική της όσο και για χάρη του προφήτη. Αυτό μας διδάσκει ένα ζωτικό μάθημα.

Δεν ήταν όλοι όσοι ζούσαν στα ειδωλολατρικά Σαρεπτά εντελώς διεφθαρμένοι. Στέλνοντας τον Ηλία σε αυτή τη χήρα, ο Ιεχωβά έδειξε ότι παρατηρεί τα καλοπροαίρετα άτομα που δεν Τον υπηρετούν ακόμα. Πράγματι, «σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται [τον Θεό] και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν».—Πράξ. 10:35.

Πόσοι από τους ανθρώπους που ζουν στον τομέα σας μοιάζουν με τη χήρα από τα Σαρεπτά; Αν και μπορεί να περιβάλλονται από οπαδούς της ψεύτικης θρησκείας, ίσως ποθούν κάτι καλύτερο. Ίσως έχουν ελάχιστη ή καθόλου γνώση για τον Ιεχωβά και, ως εκ τούτου, χρειάζονται βοήθεια για να ακολουθήσουν την αγνή λατρεία. Ψάχνετε εσείς για τέτοια άτομα και τα βοηθάτε;

Σκεφτείτε προσεκτικά τι ζήτησε ο Ηλίας από τη χήρα. Μόλις του είχε πει ότι, αφού θα έφτιαχνε ένα ακόμα γεύμα για εκείνη και το γιο της, θα το έτρωγαν και θα πέθαιναν. Τι της είπε, όμως, ο Ηλίας; «Μη φοβάσαι. Πήγαινε, κάνε όπως είπες. Αλλά από ό,τι υπάρχει να φτιάξεις πρώτα για εμένα μια μικρή στρογγυλή πίτα και να μου τη φέρεις, και ύστερα μπορείς να φτιάξεις κάτι για εσένα και το γιο σου. Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά, ο Θεός του Ισραήλ: “Το πιθάρι με το αλεύρι δεν θα αδειάσει και το ροΐ με το λάδι δεν θα στερέψει ως την ημέρα που ο Ιεχωβά θα φέρει βροχόπτωση στην επιφάνεια της γης”».—1 Βασ. 17:11-14.

“Να σου δώσω το τελευταίο μας γεύμα; Θα πρέπει να αστειεύεσαι”, ίσως θα έλεγαν κάποιοι. Αλλά η χήρα αντέδρασε διαφορετικά. Παρά την περιορισμένη της γνώση για τον Ιεχωβά, πίστεψε τον Ηλία και έκανε ό,τι της ζήτησε. Πόσο κρίσιμη ήταν αυτή η δοκιμή της πίστης της—και πόσο σοφή η απόφασή της!

Ο Θεός δεν εγκατέλειψε αυτή τη φτωχή χήρα. Όπως είχε υποσχεθεί ο Ηλίας, ο Ιεχωβά πολλαπλασίαζε τα πενιχρά της αποθέματα ώστε να κρατήσουν στη ζωή τον Ηλία, την ίδια και το γιο της μέχρι να τελειώσει η ξηρασία. Όντως, «το πιθάρι με το αλεύρι δεν άδειασε και το ροΐ με το λάδι δεν στέρεψε, σύμφωνα με το λόγο του Ιεχωβά τον οποίο είχε πει μέσω του Ηλία». (1 Βασ. 17:16· 18:1) Αν αυτή η γυναίκα είχε ενεργήσει διαφορετικά, η πίτα που έφτιαξε από εκείνο το ελάχιστο αλεύρι και λάδι της θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποδειχτεί το τελευταίο της γεύμα.  Αυτή, όμως, ενήργησε με πίστη, εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά και έδωσε τροφή πρώτα στον Ηλία.

Κάτι που μαθαίνουμε από αυτό είναι ότι ο Θεός ευλογεί όσους δείχνουν πίστη. Όταν αντιμετωπίζετε μια δοκιμή ακεραιότητας και δείχνετε πίστη, ο Ιεχωβά θα σας βοηθήσει. Θα αποδειχτεί Προμηθευτής, Προστάτης και Φίλος προκειμένου να σας βοηθήσει να τα βγάλετε πέρα με τη δοκιμασία σας.—Έξοδ. 3:13-15.

Το 1898, Η Σκοπιά της Σιών (στην αγγλική) τόνισε το εξής μάθημα από την ιστορία της χήρας: «Αν αυτή η γυναίκα είχε την απαραίτητη πίστη για να υπακούσει, ο Κύριος θα τη θεωρούσε άξια να τη βοηθήσει μέσω του Προφήτη. Αν δεν έδειχνε πίστη, ίσως βρισκόταν κάποια άλλη χήρα που θα το έκανε αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς—καθώς βαδίζουμε στο ταξίδι της ζωής, ο Κύριος φέρνει μπροστά μας καταστάσεις που δοκιμάζουν την πίστη μας. Αν δείχνουμε πίστη, θα λάβουμε την ευλογία· αν όχι, θα τη χάσουμε».

Όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες, χρειάζεται να αναζητούμε τη θεϊκή κατεύθυνση στις Γραφές και στα Γραφικά μας έντυπα. Στη συνέχεια, πρέπει να ενεργούμε σε αρμονία με την καθοδήγηση του Ιεχωβά, όσο δύσκολο και αν μας φαίνεται αυτό. Είναι βέβαιο ότι θα ευλογηθούμε αν ενεργούμε σε αρμονία με αυτή τη σοφή παροιμία: «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου».—Παρ. 3:5, 6.

Αλλά η πίστη της χήρας επρόκειτο να περάσει ακόμα μια δοκιμασία. «Μετά τα γεγονότα αυτά», λέει η Γραφική αφήγηση, «αρρώστησε ο γιος της γυναίκας, της οικοδέσποινας. Η αρρώστια του ήταν πάρα πολύ βαριά, κι απ’ αυτήν πέθανε». Προσπαθώντας να καταλάβει γιατί τη βρήκε αυτή η τραγωδία, η συντετριμμένη μητέρα είπε στον Ηλία: «Τι σου χρωστούσα, άνθρωπε του Θεού; Ήρθες στο σπίτι μου για να μου υπενθυμίσεις την αμαρτία μου και να κάνεις να πεθάνει ο γιος μου;» (1 Βασ. 17:17, 18, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Τι εννοούσε άραγε αυτή η πικραμένη γυναίκα;

Μήπως ξαναθυμήθηκε κάποια αμαρτία που ταλαιπωρούσε τη συνείδησή της; Μήπως πίστευε ότι ο θάνατος του παιδιού της οφειλόταν σε θεϊκή τιμωρία και ότι ο Ηλίας ήταν θεόσταλτος αγγελιοφόρος θανάτου; Η Γραφή δεν μας λέει, αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Η χήρα δεν κατηγόρησε τον Θεό για καμία αδικία.

Ο Ηλίας πρέπει να συγκλονίστηκε από το θάνατο του παιδιού και από τη σκέψη της ότι η δική του παρουσία ευθυνόταν για τη σπαρακτική απώλεια της χήρας. Αφού μετέφερε το άψυχο σώμα του αγοριού στο ανώγειο, κραύγασε: «Ιεχωβά Θεέ μου, ακόμη και στη χήρα με την οποία κατοικώ ως πάροικος πρέπει να φέρεις κακό θανατώνοντας το γιο της;» Ο προφήτης δεν μπορούσε να αντέξει στην ιδέα της μομφής που θα ερχόταν στο όνομα του Θεού αν Εκείνος άφηνε αυτή την καλοσυνάτη και φιλόξενη γυναίκα να συνεχίσει να υποφέρει. Γι’ αυτό, ικέτευσε: «Ιεχωβά Θεέ μου, σε παρακαλώ, κάνε να επανέλθει η ψυχή αυτού του παιδιού μέσα του».—1 Βασ. 17:20, 21.

Ο Ιεχωβά άκουγε. Η χήρα είχε φροντίσει τον προφήτη του και είχε δείξει πίστη. Φαίνεται πως ο Θεός επέτρεψε να έχει αυτή την εξέλιξη η ασθένεια του παιδιού, γνωρίζοντας ότι θα πραγματοποιούσε μια ανάσταση—την πρώτη που καταγράφηκε στις Γραφές—η οποία θα έδινε ελπίδα στις μελλοντικές γενιές. Όταν ο Ηλίας Τον εκλιπάρησε, ο Ιεχωβά επανέφερε το παιδί στη ζωή. Φανταστείτε την τεράστια χαρά της χήρας όταν άκουσε τον Ηλία να της λέει: «Κοίταξε! Ο γιος σου είναι ζωντανός»! Τότε εκείνη του είπε: «Τώρα όντως γνωρίζω ότι εσύ είσαι άνθρωπος του Θεού και ότι ο λόγος του Ιεχωβά που είναι στο στόμα σου είναι αληθινός».—1 Βασ. 17:22-24.

Η αφήγηση στο κεφάλαιο 17 του βιβλίου 1 Βασιλέων δεν μας λέει περισσότερα για αυτή τη γυναίκα. Αν λάβουμε υπόψη, όμως, το θετικό τρόπο με τον οποίο αναφέρθηκε ο Ιησούς σε αυτήν, είναι πιθανό ότι έζησε την υπόλοιπη ζωή της υπηρετώντας πιστά τον Ιεχωβά. (Λουκ. 4:25, 26) Η ιστορία της μας διδάσκει ότι ο Θεός ευλογεί όσους κάνουν καλές πράξεις προς τους υπηρέτες του. (Ματθ. 25:34-40) Αποδεικνύει ότι εκείνος προμηθεύει για τους πιστούς, ακόμα και σε πολύ άσχημες καταστάσεις. (Ματθ. 6:25-34) Αυτή η αφήγηση πιστοποιεί επίσης ότι ο Ιεχωβά και θέλει και μπορεί να αναστήσει τους νεκρούς. (Πράξ. 24:15) Όλοι αυτοί είναι σίγουρα υπέροχοι λόγοι για να θυμόμαστε τη χήρα από τα Σαρεπτά.