Πώς Επηρεάζει Εσάς η Γνώση της Αλήθειας για την Κόλαση;

ΟΣΟΙ διδάσκουν ότι υπάρχει κόλαση ως τόπος βασάνων προάγουν μια χονδροειδή κακοπαράσταση του Ιεχωβά Θεού και των ιδιοτήτων του. Ομολογουμένως, η Γραφή λέει ότι ο Θεός θα καταστρέψει τους ασεβείς. (2 Θεσσαλονικείς 1:6-9) Αλλά ο δίκαιος θυμός δεν είναι η κυρίαρχη ιδιότητα του Θεού.

Ο Θεός δεν είναι μοχθηρός ή εκδικητικός. Μάλιστα ο ίδιος ρωτάει: «Μήπως αισθάνομαι ευχαρίστησίν τινα διά τον θάνατον του ασεβούς;» (Ιεζεκιήλ 18:23, Η Αγία Γραφή, Ν. Λούβαρι–Α. Χαστούπη) Αν ο Θεός δεν βρίσκει ευχαρίστηση στο θάνατο των ασεβών, πώς θα μπορούσε να χαίρεται σε όλη την αιωνιότητα βλέποντας να βασανίζονται αυτά τα άτομα;

Η υπερέχουσα ιδιότητα του Θεού είναι η αγάπη. (1 Ιωάννη 4:8) Πράγματι, «ο Κύριος είναι καλός για όλους· είναι φιλεύσπλαχνος για όλα του τα πλάσματα». (Ψαλμός 145:9, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Σε ανταπόδοση, ο Θεός θέλει να αναπτύξουμε εγκάρδια αγάπη για αυτόν.​—Ματθαίος 22:35-38.

Φόβος για την Κόλαση ή Αγάπη για τον Θεό​—Τι Υποκινεί Εσάς;

Η διδασκαλία ότι η ψυχή υποφέρει στην κόλαση προάγει νοσηρό φόβο για τον Θεό. Από την άλλη πλευρά, το άτομο που μαθαίνει την αλήθεια για τον Θεό με αποτέλεσμα να τον αγαπήσει θα αναπτύξει υγιή φόβο για εκείνον. «Ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας. Υπάρχει ορθή κρίσις εις πάντας τους έχοντας αυτήν», εξηγεί το εδάφιο Ψαλμός 111:10. (ΛΧ) Αυτός ο φόβος του Θεού δεν είναι εξαθλιωτικός τρόμος, αλλά δέος και βαθιά ευλάβεια για τον Δημιουργό. Παράγει μέσα μας υγιή φόβο μη τυχόν τον δυσαρεστήσουμε.

Σκεφτείτε πώς επηρέασε η γνώση της αλήθειας για την κόλαση την Καθλίν, μια 32χρονη πρώην ναρκομανή. Στη ζωή της κυριαρχούσαν τα πάρτι, η βία, τα αισθήματα μίσους για τον εαυτό της και η ανηθικότητα. Η ίδια παραδέχτηκε: «Έβλεπα την ενός έτους κόρη μου και σκεφτόμουν: “Κοίτα τι της κάνω. Θα καώ στην κόλαση για αυτό”». Η Καθλίν προσπάθησε να σταματήσει τα ναρκωτικά, αλλά μάταια. «Ήθελα να είμαι καλό άτομο»,  είπε, «αλλά τα πάντα στη ζωή μου και στον κόσμο γύρω μου ήταν αξιοθρήνητα. Δεν φαινόταν να υπάρχει λόγος για να είμαι καλό άτομο».

Η Καθλίν συνάντησε τότε Μάρτυρες του Ιεχωβά. «Έμαθα ότι δεν υπάρχει πύρινη κόλαση. Οι Γραφικές αποδείξεις ήταν απόλυτα λογικές», είπε η Καθλίν. «Γνωρίζοντας ότι δεν θα καιγόμουν στην κόλαση, ένιωσα τεράστια ανακούφιση». Αλλά έμαθε επίσης για την υπόσχεση του Θεού ότι οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν για πάντα σε μια γη καθαρισμένη από την πονηρία. (Ψαλμός 37:10, 11, 29· Λουκάς 23:43) «Τώρα πια είχα πραγματική ελπίδα​—να ζήσω για πάντα στον Παράδεισο!» είπε ενθουσιασμένη.

Θα κατάφερνε η Καθλίν να σταματήσει τα ναρκωτικά χωρίς την απειλή της πύρινης κόλασης; Η ίδια ανέφερε: «Όταν η επιθυμία να πάρω ναρκωτικά ήταν ισχυρή, προσευχόμουν παρακαλώντας τον Ιεχωβά Θεό να με βοηθήσει. Σκεφτόμουν την άποψή του για τέτοιες μολυσματικές συνήθειες, και δεν ήθελα να τον απογοητεύσω. Εκείνος απάντησε στις προσευχές μου». (2 Κορινθίους 7:1) Αυτός ο φόβος μη τυχόν δυσαρεστήσει τον Θεό έδωσε στην Καθλίν τη δύναμη να απαλλαχτεί από τους εθισμούς της.

Ναι, η καλλιέργεια αγάπης για τον Θεό και υγιούς φόβου για εκείνον​—όχι ο φόβος των βασάνων στην κόλαση​—μπορεί να μας υποκινήσει να κάνουμε το θέλημα του Θεού ώστε να απολαύσουμε διαρκή ευτυχία. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Μακάριος κάθε άνθρωπος που φοβάται τον Κύριο, που περπατάει στους δρόμους του».​—Ψαλμός 128:1, Η Αγία Γραφή σε Νεοελληνική Μεταφορά, Σπύρου Φίλου.

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 9]

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ Ή ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ;

Κάποιες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής δημιουργούν σύγχυση αποδίδοντας δύο διαφορετικές λέξεις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου​—γέεννα και ᾃδης​—με μία μόνο λέξη, τη λέξη «κόλαση». Στην Αγία Γραφή, ο όρος «Γέεννα» αναφέρεται στην ολοκληρωτική καταστροφή, χωρίς ελπίδα ανάστασης. Αντίθετα, όσοι βρίσκονται στον «Άδη» έχουν ελπίδα ανάστασης.

Γι’ αυτό, μετά το θάνατο και την έγερση του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος διαβεβαίωσε τους ακροατές του ότι ο Ιησούς δεν ἐνκατελείφθη εἰς ᾃδην. (Πράξεις 2:27, 31, 32, Κείμενο· Ψαλμός 16:10) Η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου χρησιμοποιεί σε αυτά τα εδάφια την απόδοση «κόλαση» (“hell”). Ωστόσο, ο Ιησούς δεν πήγε σε κάποιον πύρινο τόπο. Ο Άδης ήταν ο τάφος. Αλλά ο Ιησούς δεν είναι ο μόνος τον οποίο ελευθερώνει ο Θεός από τον Άδη.

Σε σχέση με την ανάσταση, η Γραφή λέει: «Ο θάνατος και ο Άδης παρέδωσαν τους νεκρούς που φύλαγαν». (Αποκάλυψη 20:13, 14, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Το άδειασμα του «Άδη» θα σημάνει αποκατάσταση της ζωής όλων εκείνων τους οποίους ο Θεός κρίνει άξιους ανάστασης. (Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15) Τι υπέροχη ελπίδα για το μέλλον​—να βλέπουμε τους νεκρούς προσφιλείς μας να επανέρχονται από τον τάφο! Ο Ιεχωβά, ο Θεός της απεριόριστης αγάπης, θα το κάνει αυτό.