ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ εννοούσε ο απόστολος Παύλος όταν είπε ότι η Γραφή είναι «θεόπνευστη»; (2 Τιμόθεο 3:16) Η λέξη θεόπνευστος, που χρησιμοποίησε ο Παύλος στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, σημαίνει «αυτός που έχει θεία έμπνευση ή θεία πνοή». Με αυτόν τον όρο, ο Παύλος εννοούσε ότι ο Θεός καθοδήγησε μέσω του αγίου του πνεύματος τους Βιβλικούς συγγραφείς να γράψουν μόνο ό,τι ήθελε Εκείνος.

Αυτοί οι Βιβλικοί συγγραφείς «μίλησαν από τον Θεό καθώς κατευθύνονταν από άγιο πνεύμα», είπε ο απόστολος  Πέτρος. (2 Πέτρου 1:21) Συνεπώς, ο απόστολος Παύλος μπορούσε επίσης να περιγράψει τα βιβλία της Γραφής ως «άγια συγγράμματα, τα οποία μπορούν να σε κάνουν σοφό για σωτηρία μέσω της πίστης που είναι σε σχέση με τον Χριστό Ιησού».​—2 Τιμόθεο 3:15.

Πολλοί αμφισβητούν έντονα το ότι ο Θεός ήταν Εκείνος που ενέπνευσε τη συγγραφή της Αγίας Γραφής. Οι επικριτές​—εκδηλώνοντας συνήθως αυτό που ο αρχαιολόγος Σερ Τσαρλς Μάρστον περιέγραψε ως «περιφρονητική απαξίωση για τη Βιβλική αφήγηση»—​έχουν εξαπολύσει λυσσαλέες επιθέσεις εναντίον της ακεραιότητας της Γραφής. Μερικοί την απορρίπτουν θεωρώντας την απλώς και μόνο «παλαιά συλλογή μύθων και φανταστικών ιστοριών».

Είναι, λοιπόν, η Γραφή αντάξια της εμπιστοσύνης σας; Είναι σημαντικό να πάρετε τη σωστή απόφαση σχετικά με αυτό το ζήτημα. Γιατί; Επειδή, αν η Γραφή περιέχει πράγματι πληροφορίες από τον ίδιο τον Θεό, θα ήταν ανόητο​—αν όχι θανάσιμο—​να την αγνοήσετε. Ο βαθμός στον οποίο την αφήνετε να σας επηρεάζει ουσιαστικά, καθοδηγώντας τις ενέργειές σας και διαμορφώνοντας τις πεποιθήσεις σας, μειώνεται δραστικά αν τη θεωρείτε απλώς ως λόγια ανθρώπων και όχι ως το Λόγο του Θεού.​—1 Θεσσαλονικείς 2:13.

Πώς μπορείτε να αποφασίσετε; Σκεφτείτε: Πώς αποφασίζετε αν θα εμπιστευτείτε κάποιον που συναντάτε πρώτη φορά; Σε κάθε περίπτωση, πολύ δύσκολα εμπιστεύεστε πραγματικά οποιονδήποτε για τον οποίο ξέρετε ελάχιστα. Μόνο καθώς τον γνωρίζετε καλύτερα μαθαίνετε με τον καιρό αν είναι όντως έντιμος και αξιόπιστος. Με τον ίδιο τρόπο μπορείτε να γνωρίσετε και τη Γραφή. Μη δέχεστε αβασάνιστα τις υποθετικές ή ακόμη και προκατειλημμένες θεωρίες που υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη στη Γραφή. Αφιερώστε χρόνο για να εξετάσετε τα στοιχεία που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό της ότι είναι «θεόπνευστη».

Μη σας αποτρέπει το γεγονός ότι ακόμη και ορισμένοι που αυτοαποκαλούνται «φίλοι» της Γραφής επιτίθενται στην αυθεντικότητα και  στην αξιοπιστία της. Σήμερα, οι περισσότεροι Βιβλικοί σχολιαστές, μολονότι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, «χαρακτηρίζουν τη Γραφή απλώς ως ανθρώπινο σύγγραμμα», λέει το Νέο Λεξικό Θεολογίας (New Dictionary of Theology).

Πολλοί θεολόγοι αμφισβητούν την ταυτότητα των Βιβλικών συγγραφέων. Μερικοί λένε, για παράδειγμα, ότι το βιβλίο του Ησαΐα δεν το έγραψε ο προφήτης Ησαΐας. Αυτό το Γραφικό βιβλίο, λένε, γράφτηκε πολύ μετά την εποχή του Ησαΐα. Το Επίτομο Σχολιολόγιο της Αγίας Γραφής (Concise Bible Commentary), του Λάουδερ Κλαρκ, δηλώνει ότι το βιβλίο του Ησαΐα είναι «προϊόν πολλών διανοιών και πολλών γενεών». Αλλά τέτοιοι ισχυρισμοί αγνοούν το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του αποδίδουν επανειλημμένα τη συγγραφή αυτού του βιβλίου στον Ησαΐα.​—Ματθαίος 3:3· 15:7· Λουκάς 4:17· Ιωάννης 12:38-41· Ρωμαίους 9:27, 29.

Ακόμη χειρότερα είναι αυτά που λένε κάποιοι επικριτές της Γραφής όπως ο σχολιαστής Τζ. Ρ. Ντάμαλοου, δηλαδή ότι οι προφητείες στο βιβλίο του Δανιήλ «αποτελούν στην πραγματικότητα παλιότερα ιστορικά γεγονότα τα οποία ο συγγραφέας παρουσιάζει ως αρχαία πρόρρηση». Και πάλι, λέγοντας κάτι τέτοιο, αγνοούν τη μαρτυρία του ίδιου του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς προειδοποίησε σχετικά με “το αηδιαστικό πράγμα που προκαλεί ερήμωση, όπως είχε ειπωθεί μέσω του Δανιήλ του προφήτη, το οποίο θα στεκόταν σε άγιο τόπο”. (Ματθαίος 24:15) Είναι άραγε λογικό να πιστεύει ένας Χριστιανός ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θα συνέπραττε σε μια τέτοια απάτη​—ότι θα συναινούσε στο να παρουσιάζονται παλιότερα ιστορικά γεγονότα ως προφητεία; Ασφαλώς όχι.

«Εν τέλει, όμως, έχει καμιά σημασία ποιος έγραψε τα βιβλία της Γραφής;», ίσως ρωτήσετε. Ναι, έχει τεράστια σημασία. Τι βαρύτητα θα δίνατε σε κάποιο έγγραφο το οποίο αποτελούσε δήθεν τη διαθήκη ενός φίλου σας, αν αποδεικνυόταν ότι στην πραγματικότητα δεν το είχε γράψει εκείνος; Αν, σύμφωνα με όσα σας έλεγαν οι ειδικοί, ήταν πλαστό​—δηλαδή κάποιοι καλοπροαίρετοι γνωστοί είχαν καταγράψει αυτά που θεωρούσαν οι ίδιοι επιθυμίες του φίλου σας—​δεν θα έχανε αυτό το έγγραφο την αξία του; Θα μπορούσατε άραγε να είστε βέβαιοι ότι όντως δήλωνε τις επιθυμίες του φίλου σας;

Το ίδιο ισχύει και για τη Γραφή. Δεν είναι παράξενο που τόσοι άνθρωποι​—ακόμη και κάποιοι οι οποίοι πρεσβεύουν ότι είναι Χριστιανοί—​αγνοούν χωρίς δεύτερη σκέψη τα όσα λέει αυτή γύρω από ζητήματα όπως η εντιμότητα, η σεξουαλική ηθική, και ούτω καθεξής. Δεν ακούτε συχνά μερικούς να λένε υποτιμητικά: «Αυτά τα γράφει η Παλαιά Διαθήκη»​—σαν να μην έχει ουσιαστική αξία η Παλαιά Διαθήκη; Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο απόστολος Παύλος περιέγραψε τη λεγόμενη Παλαιά Διαθήκη ως “τα θεόπνευστα άγια συγγράμματα”.

«Ασφαλώς δεν μπορείτε να περιφρονείτε έτσι απλά τα στοιχεία που παρουσιάζουν όλοι οι ειδικοί και οι λόγιοι», ίσως αντιτείνετε. Και βέβαια όχι! Για παράδειγμα, είμαστε υπόχρεοι στους έντιμους λογίους που μας έχουν βοηθήσει να προσδιορίσουμε το πρωτότυπο Βιβλικό κείμενο. Είναι σαφές ότι σε αυτό το κείμενο παρεισέφρησαν ασήμαντα λάθη κατά τις επανειλημμένες αντιγραφές του ανά τους αιώνες. Να θυμάστε όμως: Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να δέχεται κάποιος ότι παρεισέφρησαν ασήμαντα λάθη στα αντίγραφα του Βιβλικού κειμένου  και στο να απορρίπτει ολόκληρη την Αγία Γραφή ως ανθρώπινο επινόημα.

Λίγο προτού ο Παύλος δηλώσει ότι η Γραφή είναι θεόπνευστη, εξήγησε στον Τιμόθεο γιατί είναι ζωτικό αυτό το θεόπνευστο υπόμνημα. «Στις τελευταίες ημέρες», είπε, «πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο, παροδηγώντας και παροδηγούμενοι». (2 Τιμόθεο 3:1, 13) Ήδη από την εποχή του Παύλου, φαινομενικά “σοφοί και διανοούμενοι” χρησιμοποιούσαν «πειστικά επιχειρήματα» για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και να αποδυναμώσουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. (1 Κορινθίους 1:18, 19· Κολοσσαείς 2:4, 8) Ως προστασία ενάντια στην επιρροή τέτοιων ατόμων, ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τον Τιμόθεο να “παραμένει στα πράγματα τα οποία είχε μάθει από τη βρεφική ηλικία μέσω των αγίων συγγραμμάτων” που παρείχε ο Θεός.​—2 Τιμόθεο 3:14, 15.

Είναι εξίσου σημαντικό να κάνετε και εσείς το ίδιο σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες». Μην υποτιμάτε τον κίνδυνο που υπάρχει να παροδηγηθείτε από τα συνήθως πολύ «πειστικά επιχειρήματα» ευφυών ανθρώπων. Απεναντίας, όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, έτσι και εσείς να προστατεύεστε εμπιστευόμενοι πλήρως στα όσα μαθαίνετε από τις σελίδες της Αγίας Γραφής​—του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν να οικοδομήσετε πίστη στη Γραφή. Μπορούν να σας δείξουν, για παράδειγμα, πώς οι αρχές της έχουν αποδειχτεί απολύτως αξιόπιστες στο διάβα της ιστορίας. Πώς η Γραφή συμφωνεί με την επιστήμη όταν θίγει επιστημονικά ζητήματα. Πώς τα περιεχόμενά της είναι σε πλήρη αρμονία από την αρχή ως το τέλος. Πώς οι προφητείες της έχουν επαληθευτεί αλάνθαστα​—και πολύ, πολύ περισσότερα. Αν το επιθυμείτε, μη διστάσετε να γράψετε στους εκδότες αυτού του περιοδικού και να ζητήσετε πληροφορίες που έχουν βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους με ειλικρινή καρδιά να διακρίνουν ότι η Αγία Γραφή είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού.