Ο ΝΩΕ και η οικογένειά του μαζεύτηκαν ο ένας κοντά στον άλλον ενώ η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς. Φανταστείτε τους​—τα πρόσωπά τους φωτίζονταν στο μισοσκόταδο από την τρεμάμενη φλόγα ενός λυχναριού, καθώς άκουγαν με μάτια ορθάνοιχτα το νερό να πέφτει ορμητικά στην οροφή της κιβωτού και να μαστιγώνει τα πλαϊνά της. Ο θόρυβος πρέπει να ήταν εκκωφαντικός.

Καθώς ο Νώε κοιτούσε την αγαπημένη του οικογένεια​—την πιστή του σύζυγο και τους τρεις αφοσιωμένους γιους του με τις γυναίκες τους—​αναμφίβολα η καρδιά του ξεχείλιζε από ευγνωμοσύνη. Εκείνη τη σκοτεινή ώρα, πιθανότατα παρηγορούνταν βλέποντας ότι είχε δίπλα του αυτούς που αγαπούσε περισσότερο. Ήταν όλοι σώοι και αβλαβείς. Ασφαλώς, έκανε εκ μέρους της οικογένειάς του μια ευχαριστήρια προσευχή, υψώνοντας τη φωνή του για να ακουστεί μέσα στο χαλασμό.

Ο Νώε ήταν άνθρωπος μεγάλης πίστης. Λόγω της πίστης του, ο Θεός του, ο Ιεχωβά, υποκινήθηκε να προστατέψει τον ίδιο και την οικογένειά του. (Εβραίους 11:7) Αλλά μήπως έπαψαν να χρειάζονται πίστη μόλις άρχισε να βρέχει; Απεναντίας, θα χρειάζονταν επιτακτικά αυτή την ιδιότητα στις δύσκολες μέρες που τους περίμεναν. Το ίδιο ισχύει και για εμάς σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς. Ας δούμε, λοιπόν, τι μαθαίνουμε από την πίστη του Νώε.

Έξω, η νεροποντή «συνεχιζόταν σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες». (Γένεση 7:4, 11, 12) Η στάθμη του νερού ανέβαινε ασταμάτητα. Βλέποντάς το αυτό, ο Νώε διέκρινε ότι ο Θεός του, ο Ιεχωβά, προστάτευε τη δικαιοσύνη ενώ ταυτόχρονα τιμωρούσε την πονηρία.

Ο Κατακλυσμός τερμάτισε έναν στασιασμό που είχε ξεσπάσει στις τάξεις των αγγέλων. Πολλοί άγγελοι, επηρεασμένοι από την ιδιοτελή στάση του Σατανά, είχαν εγκαταλείψει «την κατοικία που τους άρμοζε» στον ουρανό για να συμβιώσουν με γυναίκες, αποκτώντας υβριδικούς απογόνους, τους Νεφιλείμ. (Ιούδα 6· Γένεση 6:4) Ο Σατανάς σίγουρα έτριβε τα χέρια του από ευχαρίστηση καθώς εκτυλισσόταν αυτός ο στασιασμός, διότι υποβίβαζε ακόμη περισσότερο τον άνθρωπο, την κορωνίδα της επίγειας δημιουργίας του Ιεχωβά.

Καθώς, όμως, τα νερά του κατακλυσμού ανέβαιναν, οι στασιαστικοί άγγελοι αναγκάστηκαν να αποβάλουν τα υλικά τους σώματα και να επιστρέψουν στο πνευματικό βασίλειο, χάνοντας για πάντα την ικανότητα να υλοποιούνται. Οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους που άφησαν πίσω χάθηκαν στα νερά του κατακλυσμού, μαζί με εκείνη την ανθρώπινη κοινωνία.

Από τις μέρες του Ενώχ, σχεδόν εφτά αιώνες πρωτύτερα, ο Ιεχωβά είχε προειδοποιήσει ότι θα αφάνιζε τους πονηρούς και ασεβείς. (Γένεση 5:24· Ιούδα 14, 15) Έκτοτε, οι άνθρωποι είχαν γίνει χειρότεροι, καταστρέφοντας τη γη και γεμίζοντάς την με βία. Τώρα αφανίζονταν. Χαιρόταν ο Νώε και η οικογένειά του με την εκτέλεσή τους;

Όχι! Ούτε ο ελεήμων Θεός τους χαιρόταν. (Ιεζεκιήλ 33:11) Ο Ιεχωβά είχε κάνει το παν για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Είχε αναθέσει στον Ενώχ την αποστολή να προειδοποιεί και είχε προστάξει τον Νώε να φτιάξει την κιβωτό. Ο Νώε και η οικογένειά του μοχθούσαν για αυτό το τεράστιο έργο επί δεκαετίες, μπροστά στα μάτια όλων. Επιπλέον, ο Ιεχωβά είχε δώσει στον Νώε την οδηγία να ενεργεί ως “κήρυκας δικαιοσύνης”. (2 Πέτρου 2:5) Όπως ο Ενώχ παλιότερα, έτσι και αυτός προειδοποιούσε τους ανθρώπους  για την κρίση που θα ερχόταν στον κόσμο. Πώς αντέδρασαν εκείνοι; Ο Ιησούς, ο οποίος παρακολουθούσε τα γεγονότα από τον ουρανό, είπε μεταγενέστερα για τους ανθρώπους της εποχής του Νώε: «Δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους».​—Ματθαίος 24:39.

Φανταστείτε πώς θα ήταν τα πράγματα για τον Νώε και την οικογένειά του τις πρώτες 40 ημέρες αφότου ο Ιεχωβά έκλεισε την πόρτα της κιβωτού. Ενώ η καταρρακτώδης βροχή σφυροκοπούσε την κιβωτό μέρα με τη μέρα, πιθανότατα και οι οχτώ μπήκαν σιγά σιγά σε ένα πρόγραμμα​—φρόντιζαν ο ένας τον άλλον, συγύριζαν το χώρο τους και περιποιούνταν τα ζώα εκεί όπου ήταν κλεισμένα. Κάποια στιγμή, όμως, όλη εκείνη η τεράστια κατασκευή ταρακουνήθηκε και κλυδωνίστηκε. Η κιβωτός άρχισε να κινείται! Καθώς λικνιζόταν πάνω στα νερά που ανέβαιναν, σηκωνόταν όλο και ψηλότερα ώσπου «επέπλεε ψηλά πάνω από τη γη». (Γένεση 7:17) Τι φοβερή εκδήλωση της κραταιότητας του Παντοδύναμου Θεού, του Ιεχωβά!

Ο Νώε πρέπει να ήταν ευγνώμων​—όχι μόνο επειδή ο ίδιος και η οικογένειά του ήταν ασφαλείς, αλλά και επειδή ο Ιεχωβά είχε δείξει έλεος προειδοποιώντας μέσω αυτών όσους χάθηκαν έξω από την κιβωτό. Στα χρόνια που εργάζονταν σκληρά ίσως ένιωθαν απογοητευμένοι. Η ανταπόκριση ήταν μηδενική! Σκεφτείτε​—ο Νώε είχε κατά πάσα πιθανότητα αδέλφια και ανίψια που ζούσαν πριν από τον Κατακλυσμό, αλλά δεν τον άκουσε κανείς εκτός από την άμεση οικογένειά του. (Γένεση 5:30) Τώρα, καθώς εκείνα τα οχτώ άτομα παρέμεναν ασφαλή μέσα στην κιβωτό, σίγουρα παρηγορούνταν αναλογιζόμενοι όλο το διάστημα κατά το οποίο έδιναν στους ανθρώπους την ευκαιρία να επιζήσουν.

Ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει από την εποχή του Νώε. (Μαλαχίας 3:6) Ο Ιησούς Χριστός εξήγησε ότι οι καιροί μας σήμερα μοιάζουν πολύ με τις «ημέρες του Νώε». (Ματθαίος 24:37) Ζούμε σε μια ιδιαίτερη εποχή, έναν καιρό μεγάλων δυσκολιών ο οποίος θα τελειώσει με την καταστροφή του διεφθαρμένου παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων. Σήμερα, ο λαός του Θεού γνωστοποιεί παρόμοια ένα προειδοποιητικό άγγελμα σε όλους όσους είναι διατεθειμένοι να ακούσουν. Θα ανταποκριθείτε σε αυτό; Αν έχετε δεχτεί ήδη την αλήθεια αυτού του ζωοσωτήριου αγγέλματος, θα το μεταδίδετε και εσείς σε άλλους; Ο Νώε και η οικογένειά του αποτέλεσαν παράδειγμα για όλους μας.

Καθώς η κιβωτός παρασυρόταν εδώ και εκεί στην ταραγμένη θάλασσα, οι επιβάτες της σίγουρα άκουγαν τα τεράστια δοκάρια να τρίζουν. Αγωνιούσε άραγε ο Νώε μήπως τα πανύψηλα κύματα διαλύσουν την κιβωτό; Όχι. Τέτοιες ανησυχίες μπορεί να έχουν οι σκεπτικιστές σήμερα, αλλά ο Νώε δεν ήταν σκεπτικιστής. Η Αγία Γραφή λέει: «Μέσω πίστης ο Νώε . . . κατασκεύασε μια κιβωτό». (Εβραίους 11:7) Σε ποιο πράγμα είχε πίστη; Ο Ιεχωβά είχε κάνει διαθήκη, δηλαδή επίσημη συμφωνία, ότι θα περνούσε τον Νώε και όλους όσους ήταν μαζί του με ασφάλεια μέσα από τον Κατακλυσμό. (Γένεση 6:18, 19) Δεν μπορούσε Εκείνος που δημιούργησε το σύμπαν, τη γη και όλα τα έμβια όντα σε αυτήν να διατηρήσει το σκάφος άθικτο; Φυσικά! Ο Νώε ήταν δικαίως πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά θα τηρούσε την υπόσχεσή Του. Και, πράγματι, ο ίδιος και η οικογένειά του «πέρασαν με ασφάλεια μέσα από το νερό».​—1 Πέτρου 3:20.

Μετά από 40 ημέρες και 40 νύχτες, η βροχή τελικά σταμάτησε. Σύμφωνα με το δικό μας ημερολόγιο, ήταν Δεκέμβριος του 2370 Π.Κ.Χ. Αλλά η περιπέτεια της οικογένειας πάνω στην κιβωτό δεν είχε τελειώσει ακόμη. Αυτό το σκάφος, που μετέφερε ζωντανά πλάσματα, παρασυρόταν εδώ και εκεί σε μια παγγήινη θάλασσα, πολύ ψηλότερα και από τις κορυφές των βουνών. (Γένεση 7:19, 20) Φανταζόμαστε τον Νώε να οργανώνει τις πιο βαριές δουλειές ώστε αυτός και οι γιοι του​—ο Σημ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ—​να κρατούν όλα τα ζώα ταϊσμένα, καθαρά και υγιή. Φυσικά, ο ίδιος Θεός που έκανε όλα τα άγρια πλάσματα όσο πειθήνια χρειαζόταν για να μπουν στην κιβωτό ήταν ικανός να τα διατηρήσει σε αυτή την κατάσταση όσο διαρκούσε ο Κατακλυσμός. *

Ο Νώε προφανώς κρατούσε λεπτομερές ημερολόγιο το οποίο μας λέει πότε ξεκίνησε και πότε σταμάτησε να βρέχει, καθώς και ότι τα νερά πλημμύριζαν τη γη 150 ημέρες ώσπου τελικά άρχισαν να υποχωρούν. Μια μνημειώδη μέρα, η κιβωτός κάθησε απαλά «στα βουνά του Αραράτ», στη σημερινή Τουρκία. Αυτό πρέπει να συνέβη τον Απρίλιο του 2369 Π.Κ.Χ. Ύστερα από 73 ημέρες, τον Ιούνιο, φάνηκαν οι κορυφές των βουνών. Τρεις μήνες αργότερα, το Σεπτέμβριο, ο Νώε αποφάσισε να αφαιρέσει μέρος από το κάλυμμα της κιβωτού, δηλαδή από την οροφή της. Ο κόπος του σίγουρα ανταμείφθηκε όταν μπήκε μέσα φως και καθαρός αέρας. Επίσης, είχε ήδη αρχίσει να δοκιμάζει αν το περιβάλλον ήταν ασφαλές και κατοικήσιμο. Έστειλε ένα κοράκι, το οποίο πηγαινοερχόταν για κάποιο διάστημα, ίσως κουρνιάζοντας στα ενδιάμεσα πάνω στην κιβωτό. Μετά έστειλε ένα περιστέρι, το οποίο γυρνούσε σε αυτόν ώσπου τελικά βρήκε τόπο να καθήσει.​—Γένεση 7:24–8:13.

Δίχως άλλο το καθημερινό πρόγραμμα του Νώε επικεντρωνόταν ακόμη περισσότερο σε πνευματικά ζητήματα. Φανταζόμαστε την οικογένεια να μαζεύεται τακτικά ώστε να προσευχηθούν και να μιλήσουν για τον προστατευτικό ουράνιο Πατέρα τους. Ο Νώε βασιζόταν στον Ιεχωβά για κάθε σημαντική απόφαση. Ακόμη και όταν είδε ότι τελικά «η γη είχε στεγνώσει»​—ύστερα από έναν και πλέον χρόνο μέσα στην κιβωτό—​δεν άνοιξε μόνος του την πόρτα για να τους οδηγήσει όλους έξω από τον περιορισμένο χώρο του σκάφους. (Γένεση 8:14) Όχι. Περίμενε να του το πει ο Ιεχωβά!

Οι οικογενειάρχες σήμερα μαθαίνουν πολλά από αυτόν τον πιστό άνθρωπο. Ήταν εύτακτος, εργατικός, υπομονετικός και προστάτευε όλους όσους είχε στη φροντίδα του. Προπαντός, όμως, θεωρούσε πρώτιστο το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Αν μιμούμαστε την πίστη του Νώε από αυτές τις απόψεις, θα φέρουμε ευλογίες σε όλους όσους αγαπάμε.

Τελικά, ο Ιεχωβά έδωσε την εντολή. «Βγες από την κιβωτό», είπε στον Νώε, «εσύ και η σύζυγός σου και οι γιοι σου και οι σύζυγοι των γιων σου μαζί σου». Υπάκουα, η οικογένεια μπήκε μπροστά, και τα ζώα τούς ακολούθησαν. Πώς; Μήπως ξεχύθηκαν όλα μαζί προς τα έξω; Κάθε άλλο! Η αφήγηση λέει ότι «σύμφωνα με τις οικογένειές τους βγήκαν από την κιβωτό». (Γένεση 8:15-19) Από τη στιγμή που ο Νώε και η οικογένειά του βγήκαν έξω, ανασαίνοντας τον καθαρό βουνίσιο αέρα και αγναντεύοντας τα υψώματα του Αραράτ, αντίκρισαν μια καθαρισμένη γη. Οι Νεφιλείμ, η βία, οι στασιαστικοί άγγελοι και ολόκληρη η πονηρή κοινωνία είχαν εξαφανιστεί! * Το ανθρώπινο γένος είχε την ευκαιρία να κάνει μια νέα αρχή.

 Ο Νώε ήξερε τι έπρεπε να κάνει πρώτα από όλα​—να αποδώσει λατρεία. Έχτισε ένα θυσιαστήριο και πρόσφερε ως ολοκαύτωμα στον Ιεχωβά μερικά ζώα που ο Θεός θεωρούσε καθαρά, τα οποία είχαν βάλει στην κιβωτό «από εφτά». (Γένεση 7:2· 8:20) Ευαρεστήθηκε ο Ιεχωβά με αυτή την πράξη λατρείας;

Η Γραφή απαντάει με τα εξής καθησυχαστικά λόγια: «Μύρισε ο Ιεχωβά κατευναστική οσμή». Ο πόνος που πλημμύριζε την καρδιά του Θεού όταν οι άνθρωποι γέμιζαν τον κόσμο με βία αντικαταστάθηκε από μια κατευναστική, ευχάριστη αίσθηση​—το να βλέπει μια οικογένεια πιστών λάτρεων στη γη αποφασισμένων να εκτελούν το θέλημά του. Ο Ιεχωβά δεν ανέμενε τελειότητα από αυτούς. Το εδάφιο συνεχίζει: «Η τάση της καρδιάς του ανθρώπου είναι κακή από τη νεότητά του». (Γένεση 8:21) Δείτε πώς εκδήλωσε περαιτέρω ο Ιεχωβά υπομονή και συμπόνια όσον αφορά το ανθρώπινο γένος.

Ο Θεός ανακάλεσε την κατάρα που είχε επιβάλει στη γη όταν στασίασε ο Αδάμ και η Εύα. Λόγω αυτής, η καλλιέργεια είχε γίνει ιδιαίτερα δύσκολη. Ο πατέρας του Νώε, ο Λάμεχ, είχε ονομάσει το γιο του Νώε, που σημαίνει πιθανότατα «Ανάπαυση» ή «Παρηγοριά», και είχε προείπει ότι εκείνος κάποτε θα ανάπαυε τους ανθρώπους από αυτή την κατάρα. Ο Νώε πρέπει να χάρηκε πολύ όταν κατάλαβε ότι τώρα θα έβλεπε την εκπλήρωση της προφητείας και ότι το έδαφος θα ανταποκρινόταν περισσότερο στις προσπάθειες να το καλλιεργήσουν. Δεν απορούμε που σύντομα άρχισε να ασχολείται με τη γεωργία!​—Γένεση 3:17, 18· 5:28, 29· 9:20.

Παράλληλα, ο Ιεχωβά έδωσε σε όλους τους απογόνους του Νώε μερικούς σαφείς και απλούς νόμους για να τους καθοδηγούν στη ζωή, όπως την απαγόρευση του φόνου και της κακής χρήσης του αίματος. Επίσης, ο Θεός θέσπισε μια διαθήκη με τους ανθρώπους, υποσχόμενος ότι δεν θα ξανάφερνε κατακλυσμό για να καταστρέψει κάθε ζωή στη γη. Ως σημείο ότι τα λόγια του ήταν αξιόπιστα, ο Ιεχωβά τούς παρουσίασε για πρώτη φορά ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο​—το ουράνιο τόξο. Μέχρι σήμερα, κάθε ουράνιο τόξο που βλέπουμε μας θυμίζει καθησυχαστικά τη στοργική υπόσχεση του Ιεχωβά.​—Γένεση 9:1-17.

Αν η ιστορία του Νώε ήταν παραμύθι, μπορεί και να τελείωνε με εκείνο το ουράνιο τόξο. Αλλά ο Νώε ήταν πραγματικό πρόσωπο, και η ζωή του όχι τόσο απλή. Σε μια εποχή όπου η μακροβιότητα ήταν κάτι συνηθισμένο, αυτός ο πιστός άνθρωπος έπρεπε να υπομείνει άλλα 350 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων υπέφερε πολύ. Κάποτε έκανε ένα σοβαρό λάθος​—μέθυσε. Αλλά τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν ο εγγονός του ο Χαναάν διέπραξε μια πιο σοβαρή αμαρτία με ολέθριες συνέπειες για την οικογένεια του Χαναάν. Στη διάρκεια της ζωής του, ο Νώε είδε τους απογόνους του να πέφτουν σε αμαρτίες όπως η ειδωλολατρία και η βία στις μέρες του Νεβρώδ. Αλλά υπήρχε και μια πιο θετική πλευρά: Είδε το γιο του τον Σημ να θέτει εξαιρετικό παράδειγμα πίστης για την οικογένειά του.​—Γένεση 9:21-28· 10:8-11· 11:1-11.

Παρόμοια με τον Νώε, πρέπει και εμείς να υπομείνουμε σε μια πορεία πίστης. Όταν οι γύρω μας αγνοούν τον αληθινό Θεό, ή ακόμη και παύουν να τον υπηρετούν, εμείς πρέπει να παραμένουμε στην πορεία μας όπως ο Νώε. Ο Ιεχωβά εκτιμάει πολύ αυτή την πιστή υπομονή. Σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, «εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί».​—Ματθαίος 24:13.