Αρχικά, ο Σολομών ανήγειρε τον ναό της Ιερουσαλήμ πάνω σε λόφο και κατασκεύασε τοίχους αντιστήριξης στην ανατολική και στη δυτική πλευρά του λόφου, προκειμένου να δημιουργήσει κλιμακωτά επίπεδα γύρω από το ιερό οικοδόμημα. Ο Ηρώδης ήθελε έναν ναό πιο μεγαλοπρεπή από του Σολομώντα, γι’ αυτό άρχισε να ανακαινίζει και να επεκτείνει τον υπάρχοντα.

Οι μηχανικοί του Ηρώδη επέκτειναν την επίπεδη επιφάνεια βόρεια του ναού. Προς τα νότια, η εξέδρα επεκτάθηκε 32 μέτρα. Για να γίνει αυτό, κατασκευάστηκε μια σειρά από πέτρινους θόλους και ένας χοντρός τοίχος αντιστήριξης. Σε κάποια σημεία, αυτός ο τοίχος είχε ύψος 50 μέτρα.

Ο Ηρώδης προσπάθησε να μη θίξει τις ευαισθησίες των Ιουδαίων ούτε να διακόψει τις υπηρεσίες και τις θυσίες στον ναό. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι ο Ηρώδης εκπαίδευσε μάλιστα Ιουδαίους ιερείς ως χτίστες και ξυλουργούς ώστε κανένα ανεξουσιοδότητο άτομο να μην εισέρχεται στους ιερούς χώρους.

Ο Ηρώδης δεν έζησε για να ολοκληρώσει το έργο. Μέχρι το 30 Κ.Χ., η ανοικοδόμηση είχε διαρκέσει 46 χρόνια. (Ιωάννης 2:20) Το έργο ολοκληρώθηκε από τον δισέγγονό του, τον Αγρίππα Β΄, στα μέσα του πρώτου αιώνα Κ.Χ.

Μερικοί κάτοικοι της Μάλτας ίσως είχαν επηρεαστεί από αντιλήψεις της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Εξετάστε τι συνέβη μετά το ναυάγιο του Παύλου στη Μάλτα, όπως αναφέρεται στο βιβλίο των Πράξεων. Όταν ο απόστολος έβαλε ένα δεμάτι κλαδιά στη φωτιά που είχαν ανάψει για να ζεστάνουν όσους είχαν ναυαγήσει μαζί του, μια οχιά πιάστηκε στο χέρι του. Βλέποντάς το αυτό, οι νησιώτες είπαν: «Ασφαλώς αυτός ο άνθρωπος είναι φονιάς και, μολονότι κατάφερε να σωθεί από τη θάλασσα, η τιμωρός κρίση δεν του επέτρεψε να συνεχίσει να ζει».—Πράξεις 28:4.

Η φράση «τιμωρός κρίση» αποδίδει τη λέξη «δίκη» του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου. Αυτή η λέξη μπορεί να σημαίνει δικαιοσύνη με αφηρημένη έννοια. Ωστόσο, στην ελληνική μυθολογία Δίκη ονομαζόταν η θεά της δικαιοσύνης. Υπήρχε η άποψη ότι αυτή επέβλεπε τις ανθρώπινες υποθέσεις και ανέφερε στον Δία τις κρυφές αδικίες, έτσι ώστε να τιμωρείται ο ένοχος. Σύμφωνα με μια πηγή, λοιπόν, οι κάτοικοι της Μάλτας ίσως σκέφτηκαν: «Παρότι ο Παύλος γλίτωσε από τη θάλασσα, είναι καταζητούμενος ο οποίος πιάστηκε τώρα από τη θεά Δίκη . . . μέσω της οχιάς». Άλλαξαν γνώμη όταν φάνηκε καθαρά ότι ο Παύλος δεν είχε πάθει τίποτα.