‏«به سبب امیدتان شاد باشید.‏ در سختی‌ها پایداری کنید.‏ در دعا پشتکار داشته باشید.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۱۲‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«امیدتان مایهٔ شادی شما باشد و در رنج و مصیبت صابر باشید و از دعا کردن خسته نشوید.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۱۲،‏ ترجمهٔ مژده برای عصر جدید.‏

 در این آیه،‏ پولُس رسول مسیحیان روم را به سه کار تشویق کرد که بتوانند در سختی‌ها و آزار و اذیت به خدا وفادار بمانند.‏

 ‏«به سبب امیدتان شاد باشید.‏»‏ بیشتر مسیحیان امید دارند که روی زمین در بهشت زندگی کنند.‏ گروهی از آن‌ها هم امید دارند که در آسمان تا ابد زندگی کنند.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ یوحنا ۳:‏۱۶؛‏ مکاشفه ۱۴:‏۱-‏۴؛‏ ۲۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ مسیحیان همین طور امید دارند که پادشاهی خدا a در آینده تمام درد و رنج و سختی‌های بشر را از بین می‌برد.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴؛‏ مَتّی ۶:‏۱۰‏)‏ پرستندگان خدا با وجود مشکلات و سختی‌ها شادند،‏ چون مطمئنند که اگر در سختی‌ها پایدار بمانند خدا از آن‌ها راضی خواهد بود و امیدشان در آینده به تحقق می‌رسد.‏—‏مَتّی ۵:‏۱۱،‏ ۱۲؛‏ رومیان ۵:‏۳-‏۵‏.‏

 ‏«در سختی‌ها پایداری کنید.‏»‏ در کتاب مقدّس فعل یونانی‌ای که در اینجا «پایداری کنید» ترجمه شده،‏ اغلب به مفهوم «ماندن بجای گریختن،‏ استقامت و ایستادگی کردن» است.‏ پیروان عیسی نیاز به پایداری دارند،‏ چون ‹به این دنیا تعلّق ندارند›‏ b و انتظار دارند که مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.‏ (‏یوحنا ۱۵:‏۱۸-‏۲۰؛‏ ۲تیموتائوس ۳:‏۱۲‏)‏ وقتی مسیحیان با وفاداری خدا را خدمت می‌کنند و در سختی‌ها پایدار می‌مانند،‏ ایمانشان قوی می‌شود و خدا در آینده به آن‌ها پاداش می‌دهد.‏ (‏مَتّی ۲۴:‏۱۳‏)‏ ایمان قوی به آن‌ها کمک می‌کند سختی‌ها را با بردباری و شادی تحمّل کنند.‏—‏کولُسیان ۱:‏۱۱‏.‏

 ‏«در دعا پشتکار داشته باشید.‏»‏ مسیحیان برای این که به خدا وفادار بمانند باید مرتب دعا کنند.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۹؛‏ ۱۸:‏۱‏)‏ آن‌ها همیشه در پی راهنمایی خدا هستند و در تمام جنبه‌های زندگی‌شان به او تکیه می‌کنند.‏ (‏کولُسیان ۴:‏۲؛‏ ۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۷‏)‏ مسیحیان مطمئنند که خدا به دعاهایشان جواب می‌دهد،‏ چون از فرمان‌های او اطاعت می‌کنند و سعی می‌کنند خدا را راضی و خشنود نگه دارند.‏ (‏۱یوحنا ۳:‏۲۲؛‏ ۵:‏۱۴‏)‏ همچنین می‌دانند که اگر مرتب دعا کنند خدا قدرت لازم را به آن‌ها می‌دهد تا به او وفادار بمانند.‏—‏فیلیپیان ۴:‏۱۳‏.‏

 پولُس حدود سال ۵۶ م.‏ نامهٔ خود را به مسیحیان روم نوشت.‏ او در باب ۱۲ این نامه توصیه‌های خوبی به مسیحیان کرد که چطور با هم‌ایمانانشان و دیگران رفتار کنند،‏ خصوصیات مسیحی از خود نشان دهند و در آزار و اذیت بدی را با بدی جواب ندهند و صلح‌جو باشند.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۹-‏۲۱‏)‏ این توصیهٔ پولُس به‌موقع بود،‏ چون مسیحیان در روم به زودی با آزار و اذیت و مخالفت شدید روبرو می‌شدند.‏

 چند سال بعد،‏ در سال ۶۴ م.‏ آتش‌سوزی بزرگی در شهر روم اتفاق افتاد و بیشتر شهر از بین رفت.‏ در میان مردم شایع شد که نرون امپراتور روم مسبب این آتش‌سوزی بوده.‏ تاسیتوس،‏ تاریخ‌نگار رومی می‌گوید که نرون برای این که قدرت و موقعیت خود را حفظ کند آتش‌سوزی را به گردن مسیحیان انداخت.‏ این باعث شد که مسیحیان مورد آزار و اذیت شدید قرار بگیرند.‏ توصیهٔ پولُس در مورد پایداری به آن‌ها کمک کرد که در آن موقعیت سخت به خدا وفادار بمانند و احترام و شأن خودشان را حفظ کنند.‏ (‏۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۵؛‏ ۱پِطرُس ۳:‏۹‏)‏ این مسیحیان نمونهٔ پرارزشی برایمان هستند.‏

 این ویدیوی کوتاه را که مروری بر کتاب رومیان است تماشا کنید.‏