کتاب مقدّس نشان می‌دهد که خدا شیطان را نیافریده است.‏ او فرشته‌ای را آفرید که بعدها شریر گشت و شیطان نامیده شد‏.‏ کتاب مقدّس در مورد خدا می‌گوید:‏ «خداوند همچون صخره‌ای است و اعمالش کامل و عادل،‏ اوست خدای امین و دادگر،‏ از گناه مبرا و با انصاف.‏» (‏تَثنیه ۳۲:‏۳-‏۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ پس می‌توان نتیجه‌گیری کرد که شیطان در ابتدا کامل و درستکار،‏ و یکی از فرشتگان وفادار خدا بود.‏

  در یوحنا ۸:‏۴۴‏،‏ عیسی گفت که شیطان «در حقیقت استوار نماند.‏» منظور او از این گفته آن بود که شیطان در ابتدا راستگو و بی‌گناه بود.‏

 اما شیطان همانند سایر مخلوقات هوشمند یَهُوَه مختار آفریده شده بود و می‌توانست خود بین درست و نادرست تصمیم بگیرد.‏ او به خواست خود علیه خدا سرکشی کرد و نخستین مرد و زن را نیز وا داشت که به او بپیوندند.‏ در واقع او با این کار به شیطان تبدیل شد که به معنی «مقاومت‌کننده» است.‏—‏پیدایش ۳:‏۱-‏۵؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏.‏