در کتاب مقدّس عبارت «کلام خدا» اغلب به پیامی الٰهی یا مجموعه‌ای از پیام‌های الٰهی اشاره دارد.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۲۸‏)‏ عبارت «کلمهٔ خدا» یا واژهٔ «کلمه» و همین طور در برخی ترجمه‌ها عبارت «کلام خدا» به صورت عنوانی شخصی به کار رفته است.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۳؛‏ یوحنا ۱:‏۱۴‏.‏

 پیامی الٰهی.‏ پیامبران اغلب پیش از بیان پیامشان اعلام کرده‌اند که آنچه می‌گویند «کلام خدا» است.‏ برای مثال،‏ اِرْمیا پیام نبوی خود را این چنین آغاز کرد:‏ «کلام خداوند بر من نازل شده.‏» (‏اِرْمیا ۱:‏۴،‏ ۱۱،‏ ۱۳؛‏ ۲:‏۱‏)‏ سموئیل نبی پیش از این که به شائول بگوید که خدا او را به عنوان پادشاه برگزیده است،‏ گفت:‏ «حال تو خود قدری اینجا بایست تا کلام خدا را به تو بشنوانم.‏»—‏۱سموئیل ۹:‏۲۷‏.‏

 عنوانی شخصی.‏ واژهٔ «کلمه» عنوانی برای عیسی مسیح است.‏ این عنوان برای عیسی در هر دو موقعیت به کار رفته است،‏ چه به صورت موجودی روحی در آسمان یا انسانی بر زمین.‏ به برخی دلایل این ادعا توجه کنید:‏

•   کلمه پیش از همهٔ آفریده‌ها وجود داشت.‏ «در آغاز کلمه بود .‏.‏.‏ همان در آغاز با خدا بود.‏» (‏یوحنا ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ عیسی «نخست‌زادهٔ تمامی آفرینش» است و «او پیش از همهٔ چیزهای دیگر وجود داشت.‏»—‏کولُسیان ۱:‏۱۳-‏۱۵،‏ ۱۷‏.‏

•   کلمه به صورت انسان بر زمین آمد.‏ «کلمه انسان شد و در میان ما سکونت کرد.‏» (‏یوحنا ۱:‏۱۴‏)‏ عیسی مسیح «خود را خالی ساخت و به شکل غلام درآمده،‏ انسان شد.‏»—‏فیلیپیان ۲:‏۵-‏۷‏.‏

•   کلمه پسر خداست.‏ یوحنای رسول پس از گفتن این که «کلمه انسان شد،‏» چنین گفته است:‏ «جلال او را دیدیم؛‏ جلالی که تنها به پسر یگانه تعلّق دارد و آن را از پدر یافته است.‏» (‏یوحنا ۱:‏۱۴‏)‏ همچنین یوحنا نوشت:‏ «عیسی پسر خداست.‏»—‏۱یوحنا ۴:‏۱۵‏.‏

•   کلمه خصوصیات خدایی دارد.‏ «کلمه یک خدا بود» یا «الٰهی؛‏ خدایی» بود.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱‏؛‏ همچنین پاورقی)‏ عیسی «بازتاب جلال خدا و تصویری دقیق از ذات اوست.‏»—‏عبرانیان ۱:‏۲،‏ ۳‏.‏

•   کلمه به عنوان پادشاه حکومت می‌کند.‏ در کتاب مقدّس آمده است که «کلمهٔ خدا» بر سر «تاج‌های بسیار دارد.‏» (‏مکاشفه ۱۹:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ کلمه همچنین «پادشاه پادشاهان و سَرور سَروران» خوانده شده است.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۶،‏ ۱تیموتائوس ۶:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

•   کلمه سخنگوی خداست.‏ ظاهراً شخصی که عنوان «کلمه» به او داده می‌شود کسی است که خدا برای رساندن اطلاعات و فرامین از او استفاده می‌کند.‏ عیسی خود گفته است که این نقش را در ترتیبات الٰهی به عهده دارد:‏ «پدری که مرا فرستاد،‏ خود به من فرمان داده است که در مورد چه سخن بگویم و چه به زبان آورم.‏ .‏.‏.‏ از این رو،‏ هر آنچه می‌گویم درست همان چیزی است که پدر به من گفته است تا بگویم.‏»—‏یوحنا ۱۲:‏۴۹،‏ ۵۰‏.‏