مطابق با گزارش انجیل مَتّی،‏ «عیسی وارد محوطهٔ معبد شد و همهٔ کسانی را که در معبد خرید و فروش می‌کردند،‏ بیرون کرد و میزهای صرّافان و بساط کبوترفروشان را واژگون ساخت.‏ عیسی به آنان گفت:‏ ‹نوشته شده است:‏ «خانهٔ من خانهٔ دعا خوانده خواهد شد،‏» اما شما آن را غار راهزنان می‌کنید!‏›»—‏مت ۲۱:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

گزارشات تاریخی یهود نشان می‌دهد که بازرگانان معبد از مشتریان سوءاستفاده می‌کردند و قیمت‌های گزاف از آنان مطالبه می‌کردند.‏ برای مثال در یکی از کتب یهودی به نام میشنا،‏ گزارش شده است که در قرن اول میلادی قیمت یک جفت کبوتر به یک دینار طلا رسید؛‏ یعنی مبلغی برابر با دستمزد ۲۵ روز یک کارگر ساده.‏ در زمان باستان افراد فقیر اجازه داشتند کبوتر یا فاخته به عنوان قربانی اهدا کنند؛‏ اما با افزایش قیمت این پرندگان،‏ افراد فقیر دیگر توانایی خرید آن را نداشتند.‏ (‏لاو ۱:‏۱۴؛‏ ۵:‏۷؛‏ ۱۲:‏۶-‏۸‏)‏ یک خاخام یهودی به نام شَمعون بن گامالائیل از این موضوع شدیداً خشمگین شد و تعداد پرندگان الزامی برای اهدا را کاهش داد تا افراد فقیر قادر به اهدای قربانی باشند.‏ در نتیجه قیمت یک جفت کبوتر به یک صدم قیمت گذشته‌اش رسید.‏

با توجه به مطالب بالا،‏ عیسی حق داشت که بازرگانان معبد را به دلیل طمع و سوءاستفاده‌شان از مردم «راهزنان» بخواند.‏