درس‌هایی از دعایی پرمفهوم

پخش

درس‌هایی از دعایی پرمفهوم

‏‹اسم جلیل تو متبارک باد.‏›—‏نح ۹:‏۵‏.‏

پاسخ به سؤالات زیر:‏

اسرائیلیان در گردهمایی روزگار نَحَمِیا چه کارهای خوبی انجام دادند؟‏

یَهُوَه با چه اعمالی نشان داد که مطابق با مفهوم نامش عمل می‌کند؟‏

از دعای لاویان چه درس‌هایی می‌گیریم؟‏

۱.‏ کدام گردهماییِ قوم خدا را بررسی می‌کنیم و چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟‏

‏«برخیزید و یَهُوَه خدای خود را از ازل تا به ابد متبارک بخوانید.‏» قوم باستان خدا با این کلمات شورانگیز به گرد هم جمع شدند تا متحدانه در دعایی شرکت کنند که یکی از بلندترین دعاها در کتاب مقدّس است.‏ (‏نح ۹:‏۴،‏ ۵‏)‏ این گردهمایی در بیست و چهارم ماه هفتم یهودی یعنی تشری در سال ۴۵۵ ق.‏م.‏ برگزار شد.‏ هنگام بررسی وقایعی که به این روز ویژه منتهی شد از خود چنین سؤال کنید:‏ ‹چه عادت خوبی به موفقیت آن روز انجامید؟‏ چه درس‌های دیگری از این دعای پرمفهوم می‌آموزم؟‏›—‏مز ۱۴۱:‏۲‏.‏

ماهیْ ویژه

۲.‏ اسرائیلیان در گردهمایی روزگار نَحَمِیا چه نمونهٔ خوبی از خود به جا گذاشتند؟‏

^۲یک ماه قبل از این گردهمایی،‏ یهودیان بازسازی حصار اورشلیم را به اتمام رسانده بودند.‏ (‏نح ۶:‏۱۵‏)‏ قوم خدا این پروژه را در عرض ۵۲ روز به اتمام رساندند و سپس به نیاز روحانی‌شان توجه کردند.‏ از این رو،‏ در اولین روز ماه تشری در میدان شهر به گرد هم جمع شدند تا عَزْرا و دیگر لاویان،‏ شریعت خدا را با صدای بلند برایشان بخوانند و توضیح دهند.‏ (‏تصویر ۱)‏ تمام خانواده،‏ منجمله «همهٔ آنانی که می‌توانستند بشنوند و بفهمند» ایستادند و «از روشنایی صبح تا نصف روز» گوش فرا دادند.‏ حقیقتاً آنان نمونهٔ خوبی برای ما می‌باشند!‏ حال،‏ آیا در چنین موقعیت‌هایی گاهی اوقات افکارمان به امور کم‌اهمیت معطوف می‌شود؟‏ در این صورت باید از این اسرائیلیان باستان الگو گیریم.‏ آنان با دقت به لاویان گوش دادند و در مورد آنچه شنیدند فکر کردند.‏ آنگاه به قصور خود در اطاعت از شریعت خدا پی بردند.‏ از این رو،‏ متأثر شده،‏ گریه کردند.‏—‏نح ۸:‏۱-‏۹‏.‏

۳.‏ اسرائیلیان مطیعانه به چه دستوری عمل کردند؟‏

^۳با این حال،‏ آن روز زمان اعتراف قوم به گناهان خود نبود بلکه روز جشن و شادی در پرستش یَهُوَه.‏ (‏تصویر ۲)‏ (‏اعد ۲۹:‏۱‏)‏ بنابراین نَحَمِیا به مردم گفت:‏ «بروید و خوراک‌های لطیف بخورید و شربت‌ها بنوشید و نزد هر که چیزی برای او مهیا نیست حصّه‌ها بفرستید،‏ زیرا که امروز،‏ برای خداوند ما روز مقدّس است،‏ پس محزون نباشید زیرا که سُرور خداوند،‏ قوّت شما است.‏» مردم نیز اطاعت کردند و در آن روز «شادی عظیم نمودند.‏»—‏نح ۸:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

۴.‏ سران خانواده‌های اسرائیلی چه کردند و در این عید خیمه‌ها چه کاری انجام شد؟‏

^۴در روز بعد،‏ سران خانواده‌ها جمع شدند تا با مطالعهٔ شریعت اطمینان حاصل کنند که قوم به آن عمل می‌کنند.‏ (‏تصویر ۳)‏ آنان طی مطالعهٔ آیات یافتند که از پانزدهم تا بیست و دوم ماه تشری که ماه هفتم است باید عید خیمه‌ها و در آخر محفل مقدّس گرفته شود.‏ از این رو،‏ تدارکات آن عید را شروع کردند.‏ (‏تصویر ۴)‏ عید خیمه‌ها به خوبی تمام برگزار شد،‏ طوری که از زمان یوشَع تا آن زمان به آن خوبی برگزار نشده بود.‏ در نتیجه «شادی بسیار عظیمی رخ نمود.‏» شریعت خدا در این عید «هر روز از روز اوّل تا روز آخر» برای قوم خوانده شد.‏—‏نح ۸:‏۱۳-‏۱۸‏.‏

روز اعتراف

۵.‏ قبل از آن که لاویان دعا کنند قوم خدا چه کردند؟‏

^۵دو روز بعد از اتمام عید خیمه‌ها،‏ وقت آن فرارسید که قوم به قصور خود در حفظ شریعت خدا اعتراف کنند.‏ حال قوم به جای جشن و سُرور روزه گرفتند و پلاس بر تن کردند که نشان سوگواری بود.‏ آن روز نیز شریعت خدا در صبح به مدت سه ساعت خوانده شد.‏ بعدازظهر آن روز،‏ قوم «اعتراف نموده،‏ یَهُوَه خدای خود را عبادت نمودند.‏» (‏تصویر ۵)‏ آنگاه بود که لاویان به نمایندگی از قوم دعایی پرمفهوم کردند.‏ (‏تصویر ۶)‏—‏نح ۹:‏۱-‏۴‏.‏

۶.‏ چه کاری به لاویان کمک کرد تا دعایی پرمفهوم کنند و ما چه درسی از آن می‌گیریم؟‏

^۶بدون شک،‏ خواندن مرتب شریعت خدا به لاویان کمک کرد تا دعایی پرمفهوم کنند.‏ دعای لاویان در ده آیهٔ اول،‏ منحصر به اعمال و خصوصیات یَهُوَه است.‏ در بقیهٔ دعا مرتباً «رحمت عظیم» یَهُوَه و این که اسرائیلیان شایستهٔ رحمت او نبودند اذعان می‌شود.‏ (‏نح ۹:‏۱۹،‏ ۲۷،‏ ۲۸،‏ ۳۱‏)‏ اگر ما نیز روزانه در کلام خدا تعمّق کنیم و اجازه دهیم یَهُوَه از طریق آن با ما گفتگو کند،‏ هم دعاهایمان پرمفهوم خواهد بود و هم موضوعات بیشتری برای گفتگو با یَهُوَه می‌یابیم.‏—‏مز ۱:‏۱،‏ ۲‏.‏

۷.‏ لاویان چه تقاضایی از خدا کردند و از لاویان در دعا کردن چه درسی می‌گیریم؟‏

^۷در دعا فقط یک تقاضای ساده بیان می‌شود که در آیهٔ ۳۲ آمده است.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «الآن ای خدای ما،‏ ای خدای عظیم و جبّار و مهیب که عهد و رحمت را نگاه می‌داری،‏ زنهار تمامی این مصیبتی که بر ما و بر پادشاهان و سروران و کاهنان و انبیا و پدران ما و بر تمامی قوم تو از ایّام پادشاهان آشور تا امروز مستولی شده است،‏ در نظر تو قلیل ننماید.‏» پس لازم است که ما نیز یَهُوَه را مانند لاویان قبل از بیان تقاضایی در دعا ستایش و شکرگزاری کنیم.‏

تمجید نام پرجلال خدا

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ لاویان دعای خود را با چه سخن فروتنانه‌ای آغاز کردند؟‏ ب)‏ در دعا به کدام دو لشکر آسمانی اشاره شده است؟‏

^۸با آن که دعای لاویان زیبا و پرمفهوم بود،‏ آنان با فروتنی اذعان کردند که قادر نیستند یَهُوَه را به شایستگی تمجید کنند.‏ از این رو،‏ فروتنانه چنین گفتند:‏ «اسم جلیل تو که از تمام برکات و تسبیحات اعلیٰ‌تر است متبارک باد.‏»—‏نح ۹:‏۵‏.‏

^۹آنان در دعا چنین ادامه دادند:‏ «تو به تنهایی یَهُوَه هستی.‏ تو فلک و فلک‌الافلاک و تمامی جُنود [یا لشکر] آن‌ها را و زمین را و هر چه بر آن است و دریاها را و هر چه در آن‌ها است،‏ ساخته‌ای و تو همهٔ این‌ها را حیات می‌بخشی و جُنود [یا لشکر] آسمان تو را سجده می‌کنند.‏» (‏نح ۹:‏۶‏)‏ بلی،‏ یَهُوَه خدا تمامی عالم را که شامل کهکشان‌های بی‌شمار پر از ستاره می‌شود آفرید.‏ او همچنین زمین زیبا را طوری آفرید تا حیات را برای تمام موجودات زنده میسر سازد و آنان بتوانند مطابق با نوع خود تولید مثل نمایند.‏ فرشتگان مقدّس خدا که شاهد این آفرینش بودند در کتاب مقدّس «لشکر آسمان» توصیف شده‌اند.‏ (‏۱پاد ۲۲:‏۱۹؛‏ ایو ۳۸:‏۴،‏ ۷‏)‏ به علاوه،‏ فرشتگان،‏ بشر گناهکار را که ‹وارثان نجات› خواهند بود،‏ مطابق با خواست خدا فروتنانه خدمت می‌کنند.‏ (‏عبر ۱:‏۱۴‏)‏ چه الگوی عالی‌ای از فرشتگان که خدا را متحدانه مانند لشکری تمرین‌دیده خدمت می‌کنند!‏—‏۱قر ۱۴:‏۳۳،‏ ۴۰‏.‏

۱۰.‏ از عملکرد خدا با ابراهیم چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۰لاویان سپس عملکرد خدا را در رابطه با اَبرام بیان کردند که تا ۹۹سالگی هنوز فرزندی از همسرش سارای نداشت.‏ در آن زمان بود که یَهُوَه نام او را به ابراهیم یعنی «پدر امّت‌های بسیار» تغییر داد.‏ (‏پیدا ۱۷:‏۱-‏۶،‏ ۱۵،‏ ۱۶‏)‏ خدا همچنین به ابراهیم وعده داد که نسلش سرزمین کنعان را به ارث خواهند برد.‏ انسان‌ها اغلب وعدهٔ خود را فراموش می‌کنند اما یَهُوَه چنین نیست.‏ از این رو،‏ لاویان در دعا چنین گفتند:‏ «تو ای یَهُوَه،‏ آن خدا هستی که اَبرام را برگزیدی و او را از اور کلدانیان بیرون آوردی و اسم او را به ابراهیم تبدیل نمودی.‏ و دل او را به حضور خود امین یافته،‏ با وی عهد بستی که زمین کنعانیان .‏ .‏ .‏ را به او ارزانی داشته،‏ به ذریّت او بدهی و وعدهٔ خود را وفا نمودی،‏ زیرا که عادل هستی.‏» (‏نح ۹:‏۷،‏ ۸‏)‏ باشد که یَهُوَه،‏ خدای انصاف را الگو قرار دهیم و همیشه به وعدهٔ خود عمل کنیم.‏ —‏مت ۵:‏۳۷‏.‏

ذکر اعمال یَهُوَه

۱۱،‏ ۱۲.‏ توضیح دهید که مفهوم نام یَهُوَه چیست و عملکردش با ابراهیم چگونه این موضوع را نمایان می‌سازد.‏

^۱۱مفهوم نام یَهُوَه این است:‏ «سبب شدن می‌گردد.‏» این موضوع نشان می‌دهد که خدا وعده‌هایش را با اعمال پی‌درپی به تحقق می‌رساند.‏ این موضوع به شکلی زیبا در عملکرد خدا با نسل ابراهیم هنگامی که در مصر برده بودند نمایان می‌شود.‏ در آن زمان،‏ به نظر غیرممکن بود که تمامی قوم از اسارت آزاد شوند و در سرزمین موعود ساکن گردند.‏ اما خدا با اعمال پی‌درپی موجب شد که وعده‌اش تحقق یابد.‏ او بدین شکل ثابت کرد که مطابق با نام عظیمش عمل می‌کند.‏

^۱۲در ادامهٔ دعا در رابطه با یَهُوَه آمده است:‏ «مصیبت پدران ما را در مصر دیدی و فریاد ایشان را نزد بحر قلزم شنیدی.‏ و آیات و معجزات بر فرعون و جمیع بندگانش و تمامی قوم زمینش ظاهر ساختی،‏ چونکه می‌دانستی که بر ایشان ستم می‌نمودند.‏ پس به جهت خود اسمی پیدا کردی،‏ چنانکه امروز شده است.‏ و دریا را به حضور ایشان منشق ساختی تا از میان دریا به خشکی عبور نمودند و تعاقب‌کنندگان ایشان را به عمق‌های دریا مثل سنگ در آب عمیق انداختی.‏» سپس لاویان در رابطه با آنچه یَهُوَه برای قومش انجام داد،‏ چنین گفتند:‏ «کنعانیان را که سکنهٔ زمین بودند،‏ به حضور ایشان مغلوب ساختی و .‏ .‏ .‏ [اسرائیلیان] شهرهای حصاردار و زمین‌های برومند گرفتند و خانه‌های پر از نفایس و چشمه‌های کنده‌شده و تاکستان‌ها و باغات زیتون و درختان میوه‌دار بی‌شمار به تصرّف آوردند و خورده و سیر شده و فربه گشته،‏ از نعمت‌های عظیم تو متلذّذ گردیدند.‏»—‏نح ۹:‏۹-‏۱۱،‏ ۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۱۳.‏ یَهُوَه چگونه نیاز معنوی اسرائیلیان را فراهم دید ولی آنان چه رفتاری داشتند؟‏

^۱۳یَهُوَه اعمال پی‌درپی دیگری نیز برای تحقق مقصودش انجام داد.‏ برای مثال،‏ یَهُوَه بلافاصله نیاز معنوی اسرائیلیان را پس از ترک مصر فراهم دید.‏ از این رو،‏ لاویان در دعا چنین بیان کردند:‏ «بر کوه سینا نازل شده،‏ با ایشان از آسمان تکلّم نموده و احکام راست و شرایع حقّ و اوامر و فرایض نیکو را به ایشان دادی.‏» (‏نح ۹:‏۱۳‏)‏ یَهُوَه اسرائیلیان را قوم خاص خود ساخت و قصد داشت سرزمین موعود را به آنان میراث دهد.‏ پس آنان را آموزش داد تا رفتار و اعمالی درخور نام مقدّسش داشته باشند.‏ اما احکام او را نگه نداشتند.‏—‏نَحَمِیا ۹:‏۱۶-‏۱۸ خوانده شود.‏

نیاز به تأدیب

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ یَهُوَه از روی رحمت چگونه از اسرائیلیان گناهکار نگهداری کرد؟‏ ب)‏ از عملکرد یَهُوَه با قوم منتخبش چه می‌آموزیم؟‏

^۱۴لاویان سپس به دو گناه اسرائیلیان اشاره کردند.‏ آنان در نزدیکی کوه سینا قسم خورده بودند که به شریعت خدا عمل کنند اما عهدشکنی کردند.‏ به همین دلیل مستحق مرگ بودند ولی یَهُوَه به آنان رحمت کرد.‏ از این رو،‏ لاویان یَهُوَه را در دعا چنین ستایش کردند:‏ «تو نیز برحسب رحمت عظیم خود،‏ ایشان را در بیابان ترک ننمودی،‏ .‏ .‏ .‏ و ایشان را در بیابان چهل سال پرورش دادی که به هیچ چیز محتاج نشدند.‏ لباس ایشان مندرس نگردید و پای‌های ایشان ورم نکرد.‏» (‏نح ۹:‏۱۹،‏ ۲۱‏)‏ یَهُوَه امروزه نیز هر چه نیاز داریم فراهم می‌بیند تا وفادارانه به او خدمت کنیم.‏ باشد که هرگز مانند اسرائیلیانی نباشیم که به سبب سرکشی و بی‌ایمانی در بیابان کشته شدند.‏ در واقع،‏ این چیزها «نوشته شد تا عبرتی باشد برای ما که در زمانی به‌سر می‌بریم که غایتِ همهٔ اعصار تحقق یافته است.‏»—‏۱قر ۱۰:‏۱-‏۱۱‏.‏

^۱۵متأسفانه اسرائیلیان پس از به ارث بردن سرزمین موعود به پرستش کنعانیان روی آوردند که شامل شهوت‌رانی و قربانی کردن نوزادان بود.‏ پس یَهُوَه به امّت‌های مجاورشان اجازه داد آنان را تحت ستم قرار دهند.‏ هر بار که اسرائیلیان توبه می‌کردند،‏ یَهُوَه آنان را از روی رحمت می‌بخشید و از دست دشمنانشان نجات می‌داد.‏ این اتفاق «بارهای بسیار» رخ داد.‏ ‏(‏نَحَمِیا ۹:‏۲۶-‏۲۸،‏ ۳۱ خوانده شود.‏‏)‏ از این رو،‏ لاویان چنین اعتراف کردند:‏ «سال‌های بسیار با ایشان مدارا نمودی و به روح خویش به واسطهٔ انبیای خود برای ایشان شهادت فرستادی،‏ اما گوش نگرفتند.‏ لهٰذا ایشان را به دست قوم‌های کشورها تسلیم نمودی.‏»—‏نح ۹:‏۳۰‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ نتیجهٔ سرکشی اسرائیلیان پس از بازگشت از اسارت چه بود؟‏ ب)‏ اسرائیلیان به چه موضوعی اعتراف کردند و چه قولی دادند؟‏

^۱۶اسرائیلیان پس از بازگشت از اسارت مجدّداً نافرمانی کردند.‏ نتیجه چه بود؟‏ لاویان در ادامهٔ دعا گفتند:‏ «اینک ما امروز غلامان هستیم و در زمینی که به پدران ما دادی تا میوه و نفایس آن را بخوریم،‏ اینک در آن غلامان هستیم.‏ و آن،‏ محصول فراوان خود را برای پادشاهانی که به سبب گناهان ما،‏ بر ما مسلّط ساخته‌ای می‌آوَرَد .‏ .‏ .‏ و ما در شدّت تنگی گرفتار هستیم.‏»—‏نح ۹:‏۳۶،‏ ۳۷‏.‏

^۱۷آیا منظور لاویان این بود که یَهُوَه با اسرائیلیان غیرمنصفانه رفتار کرده است؟‏ به هیچ وجه!‏ لاویان چنین اذعان کردند:‏ «تو در تمامی این چیزهایی که بر ما وارد شده است عادل هستی،‏ زیرا که تو به راستی عمل نموده‌ای،‏ اما ما شرارت ورزیده‌ایم.‏» (‏نح ۹:‏۳۳‏)‏ سپس،‏ در اتمام این دعای صادقانه قسم خوردند که تمامی قوم از آن به بعد از شریعت یَهُوَه اطاعت کند.‏ ‏(‏نَحَمِیا ۹:‏۳۸ خوانده شود؛‏ ۱۰:‏۲۹‏)‏ به این منظور عهدنامه‌ای نوشتند و ۸۴ نفر از سران قوم آن را مُهر کردند.‏—‏نح ۱۰:‏۱-‏۲۷‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ برای داخل شدن به دنیای جدید خدا به چه نیاز داریم؟‏ ب)‏ برای چه موضوعی باید همواره دعا کنیم و چرا؟‏

^۱۸ما نیز برای داخل شدن به دنیای جدید خدا که عدالت در آن ساکن خواهد بود به تأدیب نیاز داریم.‏ پولُس رسول چنین سؤال کرد:‏ «کدام پسر است که پدرش او را تأدیب نکند؟‏» (‏عبر ۱۲:‏۷‏)‏ ما زمانی نشان می‌دهیم راهنمایی‌های خدا را در زندگی پذیرفته‌ایم که در خدمتش پایدار بمانیم و اجازه دهیم روحش ما را هدایت کند.‏ و اگر مرتکب گناهی بزرگ شدیم،‏ یَهُوَه ما را به سبب توبهٔ صادقانه و پذیرفتن تأدیب مطمئناً خواهد بخشید.‏

^۱۹یَهُوَه به زودی اعمالی شگفت‌انگیزتر از زمانی که اسرائیلیان را از مصر نجات داد انجام خواهد داد و بدین شکل نامی بزرگ‌تر برای خود خواهد ساخت.‏ (‏حز ۳۸:‏۲۳‏)‏ در آن زمان همهٔ مسیحیان وفادار به دنیای جدید خدا داخل خواهند شد،‏ به همان شکل که اسرائیلیان باستان وارث سرزمین موعود شدند.‏ (‏۲پطر ۳:‏۱۳‏)‏ پس همواره برای تقدّس نام پرشکوه خدا دعا کنید.‏ در مقالهٔ بعد دعایی دیگر را بررسی خواهیم کرد که با عمل کردن به آن تا ابد از برکات خدا برخوردار خواهیم شد.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

برج دیده‌بانی—برای مطالعه در جماعات