آیا می‌توانید در هشدار دادن به مردم قدمی فراتر بردارید؟
آیا می‌توانید در هشدار دادن به مردم قدمی فراتر بردارید؟
فیلمی صامت به نام «گذری در مارکت استریت» تماشاگران را مجذوب زندگی مردمی می‌کند که در اوایل قرن بیستم در سانفرانسیسکوی آمریکا زندگی می‌کردند. فیلم‌سازان دوربینی در جلوی تراموا نصب و با آن از رفت و آمد پرمشغلهٔ عموم فیلم‌برداری کردند. در آن فیلمْ درشکه‌ها، اتومبیل‌های اولیه، خریدکنندگان و پسران روزنامه‌فروش دیده می‌شود که به امور روزمره مشغولند.
آنچه این فیلم را غم‌انگیز می‌سازد تاریخ فیلم‌برداری آن است که احتمالاً در آوریل ۱۹۰۶ بود یعنی قبل از زلزله و آتش‌سوزی آن شهر در ۱۸ آوریل که منجر به مرگ هزاران نفر و نابودی بخشی از شهر شد. احتمالاً برخی از آنانی که در فیلم دیده می‌شوند چندی به پایان زندگی‌شان باقی نمانده بود. اسکات مایلز، یکی از نوادگان فیلم‌سازان می‌گوید: «من مردمی را در فیلم می‌بینم که خبر ندارند چه اتفاقی قرار است برایشان بیفتد و دلم برایشان می‌سوزد.»
واقعه‌ای مشابه به ما نیز نزدیک می‌شود. امروزه نیز مردم به کارهای روزمرهٔ خود مشغولند، غافل از این که فاجعه‌ای یعنی نابودی این دنیا و انسان‌ها در پیش است. برخلاف آن زمین‌لرزهٔ غیرمنتظره، فرصتی کوتاه باقی است که همنوعان خود را از روز داوری یَهُوَه آگاه سازیم. احتمالاً هر هفته زمانی را از روی دلسوزی در خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه صرف می‌کنید. با این حال، آیا می‌توانید در هشدار دادن به مردم قدمی فراتر بردارید؟
عیسی هرگز از موعظه دست برنمی‌داشت
عیسی هرگز از موعظه دست بر نمی‌داشت. از این رو، الگویی خوب برایمان به جا گذاشت. او در هر جا موعظه می‌کرد، چه به خراجگیری در جاده، چه به زنی که سر ظهر برای کشیدن آب بر سر چاه آمده بود. (لو ۱۹:۱-۵؛ یو ۴:۵-۱۰، ۲۱-۲۴) حتی وقتی که زمانی را برای استراحت برگزید، راغبانه برنامهٔ خود را تغییر داد تا به مردم تعلیم دهد. ترحّم و شفقّت عیسی به انسان‌ها، او را بر آن داشت که به موعظه‌ای جزئی قانع نباشد. (مرق ۶:۳۰-۳۴) امروزه حس فوریت عیسی چگونه الگو قرار داده شده است؟
آنان هر فرصتی را غنیمت می‌شمارند
ملیکا در ساختمانی زندگی می‌کند که برای حفظ امنیت، ورود عموم به آنجا ممکن نیست. بسیاری از همسایگان او دانشجویانی از سرزمین‌های دیگر می‌باشند و نامشان در محوطهٔ در ورودی و به دلیل استفاده از تلفن همراه در کتاب راهنمای تلفن نوشته نشده است. او در راهروی ورودی یا آسانسور از موقعیت برای گفتگوی روحانی با ساکنین آنجا استفاده می‌کند. ملیکا می‌گوید: «اینجا را من محدودهٔ خودم در نظر می‌گیرم.» او همیشه به چندین زبان نشریات مسیحی به همراه دارد و بسیاری از ساکنان، رساله یا مجلّات را می‌پذیرند. او همچنین توجه ساکنین را به سایت jw.org معطوف می‌سازد. ملیکا قادر بوده است که چندین تدریس کتاب مقدّس را با همسایگانش شروع کند.
سونیا نیز همیشه می‌کوشد به اطرافیان خود موعظه کند. او در کلینیکی شاغل است و برای خود هدف گذاشته است که به همهٔ همکارانش به خوبی موعظه کند. سونیا قبل از موعظه سعی کرد به علایق و نیازهای هر یک از آنان پی ببرد. سپس در ساعات ناهار، هر بار با یکی از آنان گفتگویی روحانی داشت. بدین شکل تدریس کتاب مقدّس را با دو نفر شروع کرده است. او همچنین تصمیم دارد طی برخی از ساعات غذایی به سالن انتظار کلینیک رود و با اشخاصی که منتظر نوبتشان هستند صحبت کند.
از فرصت‌ها به خوبی استفاده کنید
یکی از نجات‌یافتگان زلزلهٔ شهر سانفرانسیسکو در مورد آن واقعه گفت: «این بدترین فاجعه‌ای بود که ممکن است برای ایالت یا شهری رخ دهد.» ولی روز نابودی «خدانشناسان» از هر فاجعه‌ای در تاریخ بشر عظیم‌تر خواهد بود. (۲تسا ۱:۸) یَهُوَه خدا می‌خواهد که مردم به هشداری که از طریق شاهدانش می‌دهد گوش دهند، توبه کنند و نجات یابند.—۲پطر ۳:۹؛ مکا ۱۴:۶، ۷.
به شما نیز این افتخار داده شده است که در این دوران سخت به مردم کمک کنید تا از اعمال خودپسندانه دست کشند و یَهُوَه را بجویند. (صف ۲:۲، ۳) آیا از هر فرصتی برای موعظه به همکاران، همسایگان و مردمی که روزمره با آنان روبرو می‌شوید استفاده می‌کنید؟ آیا می‌توانید در هشدار دادن به مردم قدمی فراتر بردارید؟
[تصویر در صفحهٔ ۳۱]
زلزلهٔ غیرمنتظرهٔ سال ۱۹۰۶ و آتش‌سوزی‌ای که به همراه داشت سبب نابودی بخشی بزرگ از مرکز شهر سانفرانسیسکو شد
[صاحب امتیاز]
U.S. National Archives photo
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۳۲]
آیا از هر فرصتی برای موعظه به مردمی که روزمره با آنان روبرو می‌شوید استفاده می‌کنید؟
