بیایید به خدا نزدیک شویم

او مشتاق دیدن مخلوقاتش است

بسیار سخت و دردناک است که شاهد درد و رنج عزیزی باشیم و او را از دست بدهیم.‏ پس طبیعی است که در سوگ او بنشینیم.‏ دانستن این که آفریدگار عالم،‏ یَهُوَه خدا،‏ از عمق درد و ناراحتی ما آگاه است به ما تسلّی می‌بخشد.‏ اما او نه تنها از این امر آگاه است بلکه مشتاقانه می‌خواهد با استفاده از قدرت عظیمش،‏ به مردگان دوباره زندگی بخشد.‏ در ادامه،‏ به امیدی که ایّوب بیان داشت،‏ توجه کنید.‏ —‏ ایّوب ۱۴:‏۱۳-‏۱۵‏،‏ مژده برای عصر جدید‏.‏

ایّوب ایمانی بی‌نظیر داشت و سختی‌ها و مصیبت‌های جانکاهی را متحمّل شد.‏ او خانه و زندگی و فرزندان عزیزش را از دست داد.‏ همچنین به بیماری دردناکی دچار گشت.‏ در گیر و دار این مصیبت‌ها،‏ ایّوب به سوی خدا فریاد زد و گفت:‏ «ای کاش مرا .‏ .‏ .‏ در زیر خاک پنهان می‌کردی!‏» (‏آیهٔ ۱۳‏)‏ برای ایّوب،‏ مرگ وضعیتی بود که سختی و مصیبت‌هایش پایان می‌یافت؛‏ در این وضعیت او دیگر از همهٔ درد و رنج‌هایش آزاد می‌شد و خدا او را همچون گنجی پنهان،‏ در یاد خود محفوظ می‌داشت.‏ *

آیا ایّوب برای همیشه در وضعیت مرگ باقی می‌ماند؟‏ در دعای ایّوب آمده است که او امیدوار بود که خدا ‹او را در یک زمان معین دوباره به یاد آورد.‏› او کاملاً امید داشت که ماندن او در وضعیت مرگ موقتی است و یَهُوَه هرگز او را فراموش نخواهد کرد.‏ ایّوب در وضعیت مرگ بودن را به روزهای انتظار تشبیه کرد.‏ حال او برای چه مدتی باید در این وضعیت منتظر می‌ماند؟‏ ایّوب می‌گوید تا «شادکامی فرا رسد.‏» (‏آیهٔ ۱۴‏)‏ در اینجا «شادکامی» به مفهوم آزادی از وضعیت مرگ است؛‏ به عبارت دیگر بازگشت به زندگی!‏

چرا ایّوب اطمینان داشت که به زندگی باز خواهد گشت؟‏ او به خوبی می‌دانست که آفریدگار مهربان‌مان در مورد پرستندگان وفادارش که درگذشته‌اند،‏ چه احساسی دارد.‏ ایّوب گفت:‏ «آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی [«تو مشتاق دیدن این مخلوقت هستی،‏» دج‏].‏» (‏آیهٔ ۱۵‏)‏ ایّوب پی برده بود که خدای جان‌آفرین که به او هستی بخشیده است،‏ یقیناً می‌تواند به او عمری دوباره بخشد.‏ —‏ ایّوب ۱۰:‏۸،‏ ۹؛‏ ۳۱:‏۱۵‏.‏

گفته‌های ایّوب به ما درسی از رأفت و دلسوزی یَهُوَه می‌دهد.‏ او دلبستگی قلبی به کسانی دارد که همچون ایّوب خود را به دست او می‌سپرند و اجازه می‌دهند که یَهُوَه افکار آنان را تغییر دهد تا افرادی پرارزش برای او شوند.‏ (‏اِشَعْیا ۶۴:‏۸‏)‏ یَهُوَه برای پرستندگان وفادارش ارزش فراوانی قائل است.‏ او «مشتاق» دیدن وفادارانی است که درگذشته‌اند.‏ محققی مفهوم واژهٔ عبری‌ای را که در اینجا «مشتاق» ترجمه شده است،‏ چنین توضیح می‌دهد:‏ «بی‌شک این واژه یکی از قوی‌ترین کلماتی است که بیان‌کنندهٔ میل و اشتیاق شدید به چیزی است.‏» آری یَهُوَه نه تنها پرستندگانش را در یاد خود محفوظ می‌دارد،‏ بلکه شدیداً مشتاق است که آنان را به زندگی باز گرداند.‏

جای خوشحالی است که در کتاب ایّوب،‏ یکی از قدیم‌ترین کتاب‌های کتاب مقدّس،‏ یَهُوَه به مقصودش برای بازگرداندن مردگان اشاره می‌کند.‏ * او می‌خواهد که شما،‏ عزیزان از دست‌رفته‌تان را دوباره ببینید.‏ این امر تحمّل فقدان مرگ عزیزتان را برای شما آسان‌تر می‌سازد.‏ پس چقدر بجاست که خدای مهربانمان را بهتر بشناسیم و بگذاریم او افکار ما را تغییر دهد.‏ آنگاه به چشم خود می‌بینیم که مقصود او به حقیقت می‌پیوندد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏