امروزه میلیون‌ها نفر صلیب را نمادی مسیحی می‌شمارند،‏ و آن را عزیز و گرامی می‌دارند.‏ در دایرة‌المعارف بریتانیکا نیز از صلیب به عنوان «نماد اصلی مسیحیت» نام برده شده است.‏ ولی،‏ چرا مسیحیان حقیقی از صلیب در پرستش خدا استفاده نمی‌کنند؟‏

اوّلاً،‏ مدارکی در دست است که نشان می‌دهد عیسی روی صلیب اعدام نشد.‏ واژهٔ یونانی‌ای که در اغلب متون کتاب مقدّس صلیب ترجمه شده است واژهٔ اِستاوروس می‌باشد و مفهوم آن تیر یا چوبی ایستاده است.‏ در کتاب «راهنمای کتاب مقدّس» (‏انگل‍.‏)‏ آمده است:‏ ‹در زبان یونانی قدیم،‏ واژهٔ اِستاوروس به مفهوم یک تیر چوبی بوده است و به هیچ وجه تصویر دو تیر چوبی عمود یا غیرعمود را در ذهن شنونده ایجاد نمی‌کرد.‏›‏

در برخی از آیات متون یونانی کتاب مقدّس در اشاره به وسیله‌ای که عیسی بر روی آن اعدام شد،‏ از واژهٔ یونانی اِکزیلون به جای اِستاوروس استفاده شده است.‏ (‏اَعمال ۵:‏۳۰؛‏ ۱۰:‏۳۹؛‏ ۱۳:‏۲۹؛‏ غَلاطیان ۳:‏۱۳؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۴‏)‏ اِکزیلون در کتاب مقدس فارسی گاهی صلیب ترجمه شده است،‏ ولی این واژه در واقع به معنی الوار،‏ تیر چوبی و درخت است.‏

کتابِ «صلیب و مصلوب» (‏آلمانی،‏ اثر هِرمَن فودا)‏ در اشاره به اینکه چرا از تیر چوبی برای اعدام استفاده می‌شد می‌گوید:‏ «از آنجا که در همهٔ اعدام‌گاه‌ها درخت یافت نمی‌شد،‏ دست‌ها و پاهای محکوم را به یک تیر،‏ با میخ یا طناب،‏ متصل می‌کردند و تیر را در حفره‌ای در زمین فرو می‌بردند.‏ به این ترتیب محکوم از دست‌هایش آویزان می‌شد.‏»‏

همچنین،‏ به این نکتهٔ بسیار مهم در کتاب مقدّس توجه کنید.‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «مسیح،‏ ما را از لعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد،‏ چنانکه مکتوب است ‹ملعون است هر که بر دار آویخته شود.‏›» (‏غَلاطیان ۳:‏۱۳‏)‏ پولُس در اینجا از تثنیه ۲۱:‏۲۲،‏ ۲۳ نقل قول کرده است.‏ واژهٔ «دار» در اینجا به یک تیر چوبی اشاره دارد،‏ نه دو تیر عمود بر هم،‏ مثل صلیب.‏ اما نکتهٔ مهم‌تری در این آیه وجود دارد.‏ بر طبق کتاب مقدّس کسی را بر تیر چوبی اعدام می‌کردند که مورد لعنت خدا باشد و می‌دانیم که  عیسی را به اتهامی واهی بر تیر شکنجه اعدام کردند.‏ به همین دلیل،‏ مسیحیان حقیقی این وسیلهٔ اعدام را زینتگر خانهٔ خود نمی‌سازند.‏

هیچ گواهی در دست نیست که نشان دهد حتی تا ۳۰۰ سال بعد از مرگ مسیح،‏ مسیحیان از صلیب استفاده کرده باشند.‏ در قرن چهارم کنستانتین،‏ امپراتور مشرک روم به مسیحیت مرتدی که در آن زمان رواج داشت گروید،‏ و صلیب را سمبول آن دین قرار داد.‏ ما نمی‌دانیم انگیزهٔ کنستانتین از این عمل چه بوده است،‏ ولی آنچه واضح است،‏ صلیب وسیله‌ای بود که بت‌پرستان از آن استفاده می‌کردند.‏ جالب آنکه حتی «دایرة‌المعارف کاتولیکی» (‏انگل‍.‏)‏ به این نکته اشاره می‌کند که «استفاده از صلیب در میان اقوام غیرمسیحی به دوران قبل از مسیحیت باز می‌گردد.‏» و حتی در شماری از کتب مرجع آمده است که در دوران باستان مشرکان صلیب را در مناسکی استفاده می‌کردند که در آن‌ها نمادهای جنسی مورد پرستش قرار می‌گرفت.‏

دلیل رواج یافتن این سمبولِ مشرکانه در مسیحیت چه بوده است؟‏ ظاهراً به این دلیل بوده است که بت‌پرستان را به مسیحیت جلب کنند.‏ اما،‏ کتاب مقدّس استفاده از سمبول‌های مشرکانه را در خداپرستی به طور اکید منع کرده است.‏ (‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۸‏)‏ کتاب مقدّس بت‌پرستی را به هر شکل آن محکوم می‌کند.‏ (‏خروج ۲۰:‏۴،‏ ۵؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۱۴‏)‏ با توجه به آنچه گفته شد مسیحیان حقیقی نباید از صلیب در عبادت و پرستش یَهُوَه استفاده کنند.‏ *