عیسی اشاره کرد که تنها شماری معدود،‏ یعنی «گلهٔ کوچک» سهمی در پادشاهی آسمان‌ها خواهند داشت.‏ (‏لوقا ۱۲:‏۳۲‏)‏ اما او در ادامهٔ سخنانش نشان داد که چقدر پراهمیت است که آنان برای رسیدن به این برکت آتی،‏ طرز فکری صحیح داشته باشند.‏

از این رو،‏ عیسی شاگردانش را ترغیب کرد که برای آمدنش،‏ آماده و هوشیار باشند.‏ او گفت:‏ «کمر به خدمت ببندید و چراغ‌هایتان افروخته باشد،‏ مانند افرادی باشید که چشم‌به‌راهند که اربابشان از عروسی بازگردد تا به محض آمدن و در زدن او،‏ در را به رویش باز کنند.‏ خوشا به حال آن غلامانی که وقتی اربابشان بیاید،‏ آنان را هوشیار یابد.‏»—‏لوقا ۱۲:‏۳۵-‏۳۷‏.‏

شاگردان به‌خوبی می‌توانستند طرز فکر غلامان را در این تشبیه درک کنند؛‏ آن غلامان آماده و چشم‌به‌راه بودند که اربابشان بازگردد.‏ عیسی توضیح داد:‏ «فرض کنید که اربابشان در پاس دوم [حدود ساعت نه شب تا نیمه‌شب] یا حتی در پاس سوم شب [از نیمه‌شب تا حدود ساعت سه صبح] بیاید و آنان را آماده یابد.‏ به‌راستی خوشا به حال آنان!‏»—‏لوقا ۱۲:‏۳۸‏.‏

در اینجا تأکید عیسی بر این نکته نبود که اگر کسی اربابی را خدمت می‌کند باید در کار خود ساعی و کوشا باشد.‏ خیر،‏ عیسی نکته‌ای بس مهم‌تر را مد نظر داشت.‏ او در ادامهٔ سخنانش «پسر انسان» را به آن ارباب تشبیه کرد و گفت:‏ «شما نیز همواره آماده باشید؛‏ زیرا پسر انسان در ساعتی که گمان نمی‌کنید،‏ می‌آید.‏» (‏لوقا ۱۲:‏۴۰‏)‏ آری،‏ عیسی همان «پسر انسان» بود که در آینده می‌آمد و می‌خواست پیروانش،‏ به‌ویژه اعضای «گلهٔ کوچک» برای آمدنش آماده و هوشیار باشند.‏

پِطرُس که می‌خواست منظور عیسی را بهتر درک کند،‏ از او پرسید:‏ «سَرور،‏ این مَثَل را تنها برای ما گفتی یا برای همه؟‏» عیسی پرسش پِطرُس را صریحاً پاسخ نداد،‏ بلکه مَثَلی مشابه آورد و گفت:‏ «به‌راستی آن مباشر امین و دانا کیست که اربابش،‏ او را بر خادمان خود بگمارد تا سهم خوراک آنان را همچنان به موقع بدهد؟‏ خوشا به حال آن غلام که وقتی اربابش بیاید او را مشغول این کار یابد!‏ به‌راستی به شما می‌گویم،‏ او را بر تمام مایملک خود خواهد گماشت.‏»—‏لوقا ۱۲:‏۴۱-‏۴۴‏.‏

در مَثَل اول،‏ واضح است که منظور از ارباب،‏ عیسی یا همان «پسر انسان» است.‏ پس «مباشر امین» باید افرادی از «گلهٔ کوچک» باشند؛‏ کسانی که پادشاهی به آنان داده خواهد شد.‏ (‏لوقا ۱۲:‏۳۲‏)‏ با توجه به سخنان عیسی،‏ افرادی از این «گلهٔ کوچک» نیاز «خادمان» او،‏ یعنی «سهم خوراک آنان» را به موقع فراهم می‌کنند.‏ در آن زمان،‏ عیسی خود با تعالیمش خوراک روحانی را برای پِطرُس و دیگر شاگردانش فراهم می‌کرد.‏ پس شاگردان می‌توانستند نتیجه‌گیری کنند که عیسی به دورانی در آینده اشاره می‌کند؛‏ دورانی که عیسی طی آن می‌آید و «مباشر امین» را مشغول فراهم آوردن خوراک روحانی برای «خادمان» ارباب،‏ یعنی پیروان خود می‌یابد.‏

عیسی به نحوی دیگر نیز بر ضرورت بیدار و هوشیار بودن شاگردانش و داشتن طرز فکری صحیح تأکید کرد.‏ او می‌دانست این امکان وجود دارد که برخی از شاگردان سست شوند و حتی به مخالفت با دیگر برادرانشان برخیزند.‏ پس به آنان گفت:‏ «اگر آن غلام در دل خود بگوید:‏ ‹ارباب در آمدن تأخیر کرده است› و شروع به زدن خدمتکاران و کنیزان کند و بخورد،‏ بنوشد و مستی کند،‏ در روزی که انتظار ندارد و ساعتی که از آن آگاه نیست،‏ اربابش خواهد آمد و او را به‌سختی مجازات خواهد کرد و نصیبش را با خیانتکاران قرار خواهد داد.‏»—‏لوقا ۱۲:‏۴۵،‏ ۴۶‏.‏

عیسی همچنین گفت:‏ «من آمده‌ام تا بر زمین آتش افروزم.‏» موضوع‌هایی که عیسی مطرح کرده بود،‏ به‌راستی سبب بحث‌هایی داغ و جنجالی گردید.‏ سخنان عیسی آتشی به پا کرد که دامنگیر تعالیم نادرست و سنّت‌ها شد.‏ این حتی سبب جدایی کسانی می‌شد که قاعدتاً باید روابطی  مستحکم می‌داشتند.‏ آری،‏ این جدایی چنان می‌بود که «پدر علیه پسر،‏ پسر علیه پدر،‏ مادر علیه دختر،‏ دختر علیه مادر،‏ مادرشوهر علیه عروس و عروس علیه مادرشوهر» برمی‌خاست.‏—‏لوقا ۱۲:‏۴۹،‏ ۵۳‏.‏

این سخنان عیسی به‌ویژه خطاب به شاگردانش بود.‏ او سپس توجه خود را به جمعیت معطوف داشت.‏ از آنجا که اکثر مردم با سرسختی از پذیرفتن شواهدی که دال بر مسیح بودن عیسی بود،‏ سر باز زده بودند،‏ او به آنان گفت:‏ «وقتی می‌بینید ابری در غرب نمایان می‌شود،‏ فوراً می‌گویید:‏ ‹طوفان می‌آید› و همین نیز خواهد شد.‏ وقتی می‌بینید باد جنوب می‌وزد،‏ می‌گویید:‏ ‹هوا گرم خواهد شد› و چنین می‌شود.‏ ای ریاکاران!‏ شما می‌دانید که چگونه وضعیت آب و هوا را از نشانه‌های زمین و آسمان تشخیص دهید،‏ اما چرا نمی‌دانید که چگونه نشانه‌های این زمان را تشخیص دهید؟‏» (‏لوقا ۱۲:‏۵۴-‏۵۶‏)‏ واضح است که این افراد آماده و هوشیار نبودند.‏