Ja. Jehova vitni trúgva, at øll Bíblian er „innblást av Gudi og er nyttulig“. (2. Timoteusarbræv 3:16) Hetta fevnir bæði um Gamla testamenti og Nýggja testamenti, sum tey vanliga verða nevnd. Jehova vitni nevna vanliga hesar partarnar av Bíbliuni tær Hebraisku skriftirnar og tær Kristnu griksku skriftirnar. Á tann hátt geva vit ikki øðrum ta fatan, at partar av Bíbliuni eru avoldaðir ella óviðkomandi.

 Við íblástri frá Gudi skrivaði Paulus ápostul: „Alt, ið áður er skrivað, er jú skrivað okkum til lærdóm.“ (Rómbrævið 15:4) Tí eru upplýsingarnar í Hebraisku skriftunum virðismiklar. Har finna vit millum annað læruríka søgu og hent ráð.

•   Lærurík søga. Í Hebraisku skriftunum verður sagt nágreiniliga frá skapanini og syndafallinum. Uttan hesar upplýsingarnar høvdu vit ikki havt nøktandi svar upp á spurningar sum: Hvaðani koma vit? Hví doyggja vit? (1. Mósebók 2:7, 17) Haraftrat stendur í Hebraisku skriftunum, hvussu sambandið var ímillum Jehova Gud og menniskju, sum kendu til bæði gleði og avbjóðingar eins og vit. – Jákupsbrævið 5:17.

•   Hent ráð. Í Orðtøkunum og Prædikaranum, bíbliubókum í Hebraisku skriftunum, er tíðarleysur lívsvísdómur at finna. Har eru ráð um, hvussu vit fáa eitt gott familjulív (Orðtøkini 15:17), hvussu vit fáa røttu áskoðanina á arbeiði (Orðtøkini 10:4; Prædikarin 4:6), og hvussu ung kunnu fáa tað besta burtur úr ungdóminum (Prædikarin 11:9 – 12:1).

 Tað kann eisini vera hent hjá okkum at lesa Móselógina, sum er at finna í teimum fyrstu fimm bókunum í Bíbliuni. Hóast henda lógin ikki er bindandi fyri kristin, kunnu dýrabaru meginreglurnar í henni hjálpa okkum at fáa eitt gott lív. – 3. Mósebók 19:18; 5. Mósebók 6:5-7.