ԲԵԼԻԶԻ տարածքը փոքր է, բայց այն աչքի է ընկնում յուրօրինակ բազմազանությամբ։ Այստեղ կարելի է տեսնել արևադարձային անտառներ, իսկ ափի երկայնքով՝ բազմաթիվ կղզիներ, որոնք շրջապատված են փիրուզյա ջրերով։ Սակայն Բելիզի բազմազան բնաշխարհը նրա միակ հարստությունը չէ։

Այս երկրում ապրում են թռչունների և կենդանիների հարյուրավոր տեսակներ։ Բելիզում է բնակվում վառ գույներով զարդարված ծիածանագույն սղոցակտուցը (Ramphastos sulfuratus), ինչպես նաև կենտրոնամերիկյան գետակինճը (Tapirus bairdii)՝ ռնգեղջյուրի ցեղակիցը, որն ունի շարժուն, կարճ կնճիթ և կարողանում է արագ տեղաշարժվել թե՛ ցամաքի վրա, թե՛ ջրում։ Այստեղ բնակվում է նաև մեկուսի կյանք վարող ամերիկյան հովազը (Panthera onca)։ Այդ հովազների առաջին արգելոցը Բելիզում է ստեղծվել։

Բելիզն այն տարածքներից է, որտեղ մի ժամանակ իշխում էր մայաների քաղաքակրթությունը։ 16-րդ դարում իսպանացի կոնկիստադորները ներխուժեցին այդ տարածք, սակայն չկարողացան լիակատար հաղթանակ տանել մայաների դեմ։ Հետագայում բրիտանացիները այդ տարածքն իրենց հսկողության տակ վերցրին և  1862-ին պաշտոնապես դարձրին իրենց գաղութը՝ անվանելով այն Բրիտանական Հոնդուրաս։ 1981-ին Բելիզը անկախություն ձեռք բերեց։

Բելիզի բնակչությունը նույնքան բազմազան է, որքան նրա բնաշխարհը։ Հիմնական էթնիկական խմբերից են գարիֆունաները, կրեոլները, հնդիկները, մայաները և մետիսները։ Բելիզցիները շատ սիրալիր են և քաղաքավարի։ Երեխաները մեծահասակների հետ հարգանքով են խոսում՝ դիմելով նրանց «պարոն» և «տիկին» բառերով։

Բելիզում կան Եհովայի վկաների ժողովներ տարբեր լեզուներով. այդ լեզուներն են՝ ամերիկյան ժեստերի լեզու, անգլերեն, բելիզյան կրեոլ, իսպաներեն, մայա (մոպան), մանդարինյան չինարեն և ստորին գերմաներեն։ 2013-ին Բելիզում ամեն 40 բնակչից մեկը ներկա է եղել Քրիստոսի մահվան Հիշատակի երեկոյին։