Եհովայի վկաները հավատում են, որ աստվածաշնչյան սկզբունքներն ու պատվերները կարող են օգնել այնպիսի որոշումներ կայացնել, որ կհաճեցնեն Աստծուն և օգուտներ կբերեն իրենց (Եսայիա 48:17, 18)։ Այն սկզբունքները, որով առաջնորդվում ենք, մենք չենք ստեղծել։ Տեսնենք մի քանի սկզբունքներ, որոնք կապ ունեն ժամադրության հետ։ a

•   Ամուսնությունը հարատև միություն է (Մատթեոս 19:6)։ Եհովայի վկաների համար ժամադրությունը ամուսնությանը տանող քայլ է, ուստի լուրջ են վերաբերվում դրան։

•   Կարևոր է, որ մարդը ամուսնանալու համար բավական հասուն լինի, այսինքն՝ անցած լինի «երիտասարդության ծաղկուն շրջանը» կամ սեռական բուռն ցանկությունների շրջանը (1 Կորնթացիներ 7:36)։

•   Նրանք, ովքեր ժամադրվում են, պետք է ազատ լինեն ամուսնանալու համար։ Օրինականապես բաժանված լինելը դեռ չի նշանակում, որ մարդը ազատ է նորից ամուսնանալու, քանի որ Աստծու չափանիշների համաձայն՝ ամուսնալուծության միակ հիմնավոր պատճառը պոռնկությունն է (Մատթեոս 19:9)։

•   Ամուսնանալ ցանկացող քրիստոնյաներին պատվեր է տրվում ընտրություն կատարել միայն հավատակիցների միջից (1 Կորնթացիներ 7:39)։ Եհովայի վկաները հավատակից են համարում ոչ թե նրան, ով պարզապես հարգում է իրենց հավատը, այլ նրան, ով, որպես մկրտված Վկա, ընդունում ու կիրառում է Աստվածաշնչյան սկզբունքները (2 Կորնթացիներ 6:14)։ Աստված իր երկրպագուներին միշտ պատվիրել է ամուսնանալ միայն իրենց հավատն ունեցող մարդկանց հետ (Ծննդոց 24:3; Մաղաքիա 2:11)։ Այս պատվերը այսօր էլ է կիրառելի։ Դրան թիկունք են կանգնում ժամանակակից ուսումնասիրությունները։ b

•   Երեխաները պետք է հնազանդվեն ծնողներին (Առակներ 1:8; Կողոսացիներ 3:20)։ Ծնողների հետ ապրող երեխաների համար հնազանդվել նշանակում է նաև ընդունել ծնողի դիրքորոշումը ժամադրության հետ կապված։ Գուցե ծնողները որոշեն, թե իրենց տղան կամ աղջիկը որ տարիքից կարող է ժամադրվել, և մտերմության շրջանը ինչպես անցկացնել։

•   Առաջնորդվելով աստվածաշնչյան սկզբունքներով՝ Վկաներն իրենք են որոշում ժամադրվել, թե ոչ, և ում հետ ժամադրվել։ Աստվածաշունչն ասում է. «Յուրաքանչյուր մարդ իր բեռն է կրելու» (Գաղատացիներ 6:5)։ Այդուհանդերձ, շատերը, իմաստություն դրսևորելով, խորհուրդ են հարցնում հոգևորապես հասուն Վկաներից (Առակներ 1:5)։

•   Շատ բաներ, որոնք սովորական են համարվում ժամադրության ժամանակ, իրականում լուրջ մեղքեր են։ Աստվածաշունչը պատվիրում է հեռու մնալ սեռական անբարոյությունից։ Այն իր մեջ ներառում է ոչ միայն սեռական հարաբերություն, այլ նաև այնպիսի անմաքուր արարքներ չամուսնացած անհատների միջև, ինչպիսիք են ուրիշի սեռական օրգանները գրգռելը կամ օրալային և անալային սեքսը (1 Կորնթացիներ 6:9–11)։ Եթե չամուսնացած անհատները կրքեր բորբոքող արարքներ են գործում, ինչը նրանց կանգնեցնում է սեռական անբարոյություն գործելու եզրին, Աստծու աչքին անմաքրություն են գործում և տհաճեցնում են նրան (Գաղատացիներ 5:19–21)։ Աստվածաշունչը դատապարտում է նաև անբարո զրույցներ վարելը և «անպարկեշտ խոսքեր» գործածելը (Կողոսացիներ 3:8)։

•   Սիրտը, կամ՝ ներսի մարդը, նենգ է (Երեմիա 17:9)։ Այն կարող է դրդել անել բաներ, որոնք գիտենք, որ սխալ են։ Որպեսզի ժամադրվող զույգը կանխի սրտի սխալ ցանկությունները, պետք է խուսափի գայթակղիչ իրավիճակներում մենակ գտնվելուց։ Խոհեմ կլինի, որ նրանք իրենց ժամանակը անցկացնեն ընկերների հետ կամ որևէ մեկը ուղեկցի իրենց (Առակներ 28:26)։ Ամուրի քրիստոնյաները, որոնք կողակից են փնտրում, հասկանում են, որ վտանգավոր է ինտերնետով ընկերություն հաստատել մեկի հետ, ում մասին շատ քիչ բան գիտեն (Սաղմոս 26:4)։