Fyrsta Mósebók 1:1–31
1 Í upphafi skapaði Guð himin* og jörð.+
2 Jörðin var þá auð og tóm. Myrkur lá yfir djúpinu*+ og kraftur Guðs+ var að verki* yfir vötnunum.+
3 Guð sagði: „Verði ljós.“ Og það varð ljós.+
4 Guð sá að ljósið var gott og hann aðskildi ljósið og myrkrið.
5 Guð kallaði ljósið dag en myrkrið nótt.+ Það varð kvöld og það varð morgunn. Þetta var fyrsti dagurinn.
6 Síðan sagði Guð: „Víðátta*+ verði milli vatnanna til að skilja vötn frá vötnum.“+
7 Þá gerði Guð víðáttuna og aðskildi vötnin til að önnur þeirra yrðu undir víðáttunni og hin yfir henni.+ Og sú varð raunin.
8 Guð kallaði víðáttuna himin. Það varð kvöld og það varð morgunn. Þetta var annar dagurinn.
9 Síðan sagði Guð: „Vötnin undir himninum safnist saman á einum stað svo að þurrlendið komi í ljós.“+ Og sú varð raunin.
10 Guð kallaði þurrlendið jörð+ en vötnin sem höfðu safnast saman kallaði hann haf.+ Og Guð sá að það var gott.+
11 Síðan sagði Guð: „Jörðin láti spretta af sér gras, fræplöntur og aldintré sem hvert beri ávöxt og fræ eftir sinni tegund.“ Og sú varð raunin.
12 Jörðin fór að gefa af sér gras, fræplöntur+ og tré sem bera ávöxt með fræjum, hvert eftir sinni tegund. Og Guð sá að það var gott.
13 Það varð kvöld og það varð morgunn. Þetta var þriðji dagurinn.
14 Síðan sagði Guð: „Ljósgjafar*+ verði á himni* til að skilja að dag og nótt.+ Þeir skulu vera tákn til að afmarka tíðir, daga og ár.+
15 Þeir skulu vera ljósgjafar á himni* sem skína á jörðina.“ Og sú varð raunin.
16 Guð gerði stóru ljósgjafana tvo, hinn stærri til að ríkja yfir deginum+ og hinn minni til að ríkja yfir nóttinni. Hann gerði einnig stjörnurnar.+
17 Guð setti ljósgjafana á himininn* til að skína á jörðina,
18 ríkja á daginn og á nóttinni og greina ljósið frá myrkrinu.+ Og Guð sá að það var gott.
19 Það varð kvöld og það varð morgunn. Þetta var fjórði dagurinn.
20 Síðan sagði Guð: „Vötnin verði iðandi af lifandi skepnum* og fleyg dýr* fljúgi um víðáttu himins, hátt yfir jörðinni.“+
21 Guð skapaði stóru sjávardýrin* og allar lifandi skepnur sem vötnin eru iðandi af, hverja eftir sinni tegund, og eins öll fleyg dýr, hvert eftir sinni tegund. Og Guð sá að það var gott.
22 Guð blessaði dýrin og sagði: „Verið frjósöm, fjölgið ykkur og fyllið vötn sjávarins,+ og fleygum dýrum fjölgi á jörðinni.“
23 Það varð kvöld og það varð morgunn. Þetta var fimmti dagurinn.
24 Síðan sagði Guð: „Jörðin leiði fram lifandi skepnur, hverja eftir sinni tegund, búfé, dýr sem skríða* á jörðinni og villt dýr, hvert eftir sinni tegund.“+ Og sú varð raunin.
25 Guð gerði villtu dýrin, hvert eftir sinni tegund, búféð, hvert eftir sinni tegund, og öll dýr sem skríða á jörðinni, hvert eftir sinni tegund. Og Guð sá að það var gott.
26 Síðan sagði Guð: „Gerum+ manninn eftir okkar mynd,+ líkan okkur.+ Setjum hann yfir fiska hafsins, fleyg dýr himins, búfénaðinn og alla jörðina og öll dýr sem skríða á jörðinni.“+
27 Guð skapaði manninn eftir sinni mynd. Hann skapaði hann eftir Guðs mynd. Hann skapaði þau karl og konu.+
28 Og Guð blessaði þau og sagði við þau: „Verið frjósöm, fjölgið ykkur og fyllið jörðina.+ Leggið hana undir ykkur+ og ríkið yfir+ fiskum hafsins, fleygum dýrum himins og öllum dýrum sem lifa og hrærast á jörðinni.“
29 Síðan sagði Guð: „Nú gef ég ykkur allar fræplöntur jarðar og öll tré sem bera ávöxt með fræi. Það skal vera ykkur til matar.+
30 Og öllum villtum dýrum jarðar, öllum fleygum dýrum himins og öllu sem lifir og hrærist á jörðinni gef ég allan grænan gróður til matar.“+ Og sú varð raunin.
31 Og Guð leit á allt sem hann hafði gert og sá að það var mjög gott.+ Það varð kvöld og það varð morgunn. Þetta var sjötti dagurinn.
Neðanmáls
^ Það er, alheiminn með öllum sínum plánetum, stjörnum og stjörnuþokum.
^ Eða „ólgandi vötnunum“.
^ Eða „andi Guðs sveif“.
^ Eða „Loftrúm“.
^ Eða „í víðáttu himins“.
^ Eða „Ljós“.
^ Eða „í víðáttu himins“.
^ Eða „í víðáttu himins“.
^ Eða „sálum“.
^ Hebreska orðið getur átt við fugla og önnur vængjuð dýr eins og fleyg skordýr.
^ Eða „sæskrímslin“.
^ Hebreska orðið getur átt við skriðdýr og önnur dýr sem falla ekki undir hina flokkana.
