Injil Matius 22:1-46
22 Yésus mulang wong-wong nganggo perumpamaan manèh. Dhèwèké kandha,
2 ”Kerajaan swarga kuwi kaya raja sing nggawé pésta mantènan+ kanggo anaké lanang.
3 Raja kuwi ngongkon budhak-budhaké marani wong-wong sing wis diundang ing pésta mantènan kuwi, ning wong-wong kuwi ora gelem teka.+
4 Terus, raja kuwi ngongkon budhak-budhak liyané. Budhak-budhak kuwi diomongi ngéné, ’Ngomonga karo wong-wong sing wis diundang, ”Aku wis nyiapké akèh panganan. Sapi lan ternak pilihan wis tak belèh. Kabèh wis siap. Ayo teka ing mantènané anakku.”’
5 Ning, wong-wong sing diundang kuwi ora perduli, malah padha lunga. Ana sing lunga ing ladhang, lan ana sing ngurusi usahané.+
6 Sing liyané malah nangkep, nggebugi, lan matèni budhak-budhak kuwi.
7 ”Mula, raja dadi nesu banget. Raja ngongkon prajurité matèni kabèh sing wis matèni budhak-budhaké lan ngobong kuthané wong-wong kuwi.+
8 Terus, raja ngomong marang budhak-budhaké, ’Péstané wis siap, ning wong-wong sing diundang kuwi ora pantes teka ing pésta iki.+
9 Mula, lungaa menyang dalan-dalan utama. Undangen sapa waé sing mbok temoni bèn teka ing pésta mantènané anakku.’+
10 Terus, budhak-budhak kuwi lunga lan nglumpukké sapa waé sing ditemoni ing dalan, termasuk wong jahat lan wong apik, nganti panggonan pésta kuwi kebak tamu.
11 ”Wektu raja mlebu nemoni para tamu, dhèwèké ndelok ana wong sing ora nganggo klambi pésta.
12 Mula raja takon, ’Ngapa kok kowé ora nganggo klambi pésta?’ Wong kuwi meneng waé.
13 Terus, raja ngongkon pembantuné, ’Talènana tangan lan sikilé. Uncalna wong kuwi ing njaba, ing petengan. Ing kana, dhèwèké bakal nangis lan putus asa.’*
14 ”Akèh wong sing diundang, tapi sing dipilih mung sithik.”
15 Bar kuwi, wong Farisi lunga saka kono lan nggawé rencana bèn Yésus kejebak omongané dhéwé.+
16 Mula, wong Farisi ngongkon murid-muridé lan pengikuté partai Hérodès+ nemoni Yésus. Wong-wong kuwi ngomong, ”Guru, aku ngerti nèk omongané njenengan mesthi bener. Njenengan ya mulang apa sing bener soal Gusti Allah lan ora péngin dialem manungsa. Njenengan ora ndelok wong mung saka penampilané waé.
17 Mula, aku péngin ngerti pendapaté njenengan. Mbayar pajeg marang Kaisar kuwi éntuk apa ora?”
18 Ning, Yésus ngerti nèk wong-wong kuwi nduwé niat jahat. Mula Yésus kandha, ”Wong munafik, ngapa kok kowé nguji aku?
19 Wènèhana aku dhuwit rècèh sing dienggo mbayar pajeg.” Wong-wong kuwi mènèhi Yésus dhuwit dinar* siji.
20 Yésus takon, ”Gambar lan jenengé sapa sing ana ing dhuwit iki?”
21 Wong-wong kuwi njawab, ”Kaisar.” Terus Yésus kandha, ”Mula, wènèhna marang Kaisar apa sing dadi duwèké Kaisar. Ning, wènèhna marang Gusti Allah apa sing dadi duwèké Gusti Allah.”+
22 Wong-wong kuwi kagum karo jawabané Yésus. Terus, wong-wong kuwi lunga saka kono.
23 Dina kuwi, wong Saduki marani Yésus. Wong Saduki ora percaya nèk wong mati isa urip manèh.+ Mula, wong-wong kuwi takon,+
24 ”Guru, Musa kandha, ’Nèk wong lanang mati sakdurungé nduwé keturunan, kakangé utawa adhiné lanang kudu nikah karo bojoné wong sing mati kuwi bèn wong sing mati kuwi nduwé keturunan.’+
25 Nah, ana wong lanang pitu kakang adhi. Anak sing pertama nikah, ning dhèwèké mati sakdurungé nduwé keturunan. Dadi, adhiné lanang nikah karo bojoné kakangé mau.
26 Terus, anak sing keloro kuwi ya mati sakdurungé nduwé keturunan. Sing ketelu ya kaya ngono. Kuwi kelakon terus nganti anak sing kepitu.
27 Akhiré, wong wédok kuwi ya mati.
28 Wong lanang pitu mau kan wis tau dadi bojoné. Mula, pas wong mati diuripké manèh, wong wédok kuwi bakal dadi bojoné sapa?”
29 Yésus njawab, ”Kowé kuwi klèru, merga kowé ora ngerti Kitab Suci lan kuwasané Gusti Allah.+
30 Wektu wong mati diuripké manèh, wong lanang utawa wong wédok ora bakal nikah, tapi bakal dadi kaya malaékat ing swarga.+
31 Apa kowé ora tau maca sing diomongké Gusti Allah soal wong mati sing diuripké manèh? Gusti Allah ngomong,
32 ’Aku Gusti Allahé Abraham, Gusti Allahé Ishak, lan Gusti Allahé Yakub.’+ Dhèwèké kuwi dudu Gusti Allahé wong mati, tapi Gusti Allahé wong urip.”+
33 Wektu krungu kuwi, akèh wong kagum karo sing diwulangké Yésus.+
34 Sakwisé krungu nèk Yésus wis nggawé wong Saduki ora isa mbantah, wong Farisi ngumpul lan nemoni Yésus.
35 Terus, merga arep nguji Yésus, wong Farisi sing pinter soal Taurat takon,
36 ”Guru, préntah endi sing paling penting ing Taurat?”+
37 Yésus njawab, ”’Kowé kudu nresnani Yéhuwah* Gusti Allahmu saktulusé atimu, sepenuh jiwamu,* lan nggunakké kabèh pikiranmu.’+
38 Iki préntah sing paling penting lan paling utama.
39 Préntah keloro sing ana hubungané karo kuwi, yaiku, ’Kowé kudu nresnani wong liya kaya nresnani awakmu dhéwé.’+
40 Préntah loro kuwi sing dadi dhasaré kabèh isiné Taurat lan Tulisané Para Nabi.”+
41 Wektu wong Farisi isih ana ing kono, Yésus nakoni wong-wong kuwi,+
42 ”Apa pendapatmu soal Kristus? Dhèwèké kuwi keturunané sapa?” Wong-wong kuwi njawab, ”Daud.”+
43 Yésus takon manèh, ”Nèk ngono, wektu Daud dituntun roh suci,+ ngapa kok dhèwèké nyebut Kristus kuwi Gusti? Daud ngomong,
44 ’Yéhuwah* ngomong karo Gustiku, ”Lungguha ing sebelah tengen-Ku nganti mungsuh-mungsuhmu Tak gawé ana ing ngisoré sikilmu.”’+
45 Nèk Daud waé nyebut Kristus kuwi Gusti, kok isa Kristus disebut keturunané Daud?”+
46 Ora ana sing isa njawab. Kèt dina kuwi, ora ana sing wani takon manèh karo Yésus.
