‏«وتاۋ قۇ‌رعانىمىزعا 40 جىلداي بولعاندا،‏ ايە‌لىم سابينا a سوزىلمالى دە‌رتتە‌ن كوز جۇ‌مدى.‏ سول ٴ‌بىر اۋىر شاقتا جاناشىر دوستارىم ماعان كوپ قولداۋ كورسە‌تتى.‏ ٶزىم دە كوڭىلىمدى باسقا نارسە‌گە بۇ‌رۋعا تىرىستىم.‏ بىراق ٴ‌بىر جىل بويى ىشىمدە‌گى شە‌ر وزە‌گىمدى ورتە‌پ قويمادى.‏ كوڭىلىم الاي-‏تۇ‌لە‌ي بولىپ،‏ جانىمدى قويارعا جە‌ر تاپپادىم.‏ ارادا ٷش جىلداي ۋاقىت وتسە دە،‏ كە‌يدە قايعى دە‌رتىم اياقاستىنان باس كوتە‌رىپ،‏ جۇ‌رە‌گىم سىزداپ قويا بە‌رە‌دى» (‏كاريم)‏.‏

جاقىنىڭىزدان ايىرىلعان بولساڭىز،‏ كاريمنىڭ كۇ‌يى سىزگە دە تانىس شىعار.‏ ٴ‌يا،‏ ادام ٷشىن ومىرلىك سە‌رىگىنىڭ،‏ تۋعان-‏تۋىسى مە‌ن جاقىن دوسىنىڭ ولىمىنە‌ن اسقان قاسىرە‌ت جوق.‏ ٴ‌بىر جۋرنالدا:‏ «ٶلىم —‏ ورنى تولماس ٵرى جانعا ە‌ڭ قاتتى باتاتىن قاسىرە‌ت»،‏—‏ دە‌لىنگە‌ن (‏«American Journal of Psychiatry»)‏.‏ وسىنداي قاسىرە‌تكە دۋشار بولعان جاندار «بۇ‌ل كۇ‌يىمنە‌ن قاشان ارىلار ە‌كە‌نمىن؟‏ باقىتتى كۇ‌ندە‌ر قايتا تۋا ما؟‏ جان جاراما قالاي ە‌م تابامىن؟‏» دە‌پ ايتار.‏

بۇ‌ل سۇ‌راقتاردىڭ جاۋابىن «ويانىڭدار!‏» جۋرنالىنىڭ وسى سانىنان تابا الاسىز.‏ كە‌لە‌سى ماقالادا جۋىردا عانا جاقىنىنان ايىرىلعان جانداردىڭ قانداي كۇ‌ي كە‌شۋى مۇ‌مكىن ە‌كە‌نى ٴ‌سوز ە‌تىلە‌دى.‏ ال ودان كە‌يىنگى ماقالالاردا قايعىنى جە‌ڭىلدە‌تۋدىڭ جولدارى قاراستىرىلادى.‏

وسى ماقالالار قايعى ازابىن تارتىپ جۇ‌رگە‌ندە‌رگە جۇ‌بانىش پە‌ن كومە‌ك بولادى دە‌پ شىن جۇ‌رە‌كتە‌ن ۇ‌مىتتە‌نە‌مىز.‏