61-تاراۋ
يسا بويىن جىن بيلەگەن بالانى ساۋىقتىردى
ماتاي 17:14—20 مارقا 9:14—29 لۇقا 9:37—43
-
بويىن جىن بيلەگەن بالانى ساۋىقتىرۋ ٷشىن زور سەنىم قاجەت
يسا پەتىر، جاقىپ جانە جوحانمەن بىرگە تاۋدان تۇسكەندە، ابىر-سابىر بولىپ جاتقان قالىڭ توبىردى كوردى. ٴدىن مۇعالىمدەرى شاكىرتتەرمەن ايتىسىپ جاتىر ەكەن. يسانى كورىپ قۋانعان جۇرت قاسىنا جۇگىرىپ كەلىپ، امانداسا باستادى. يسا: «ولارمەن نە تۋرالى ايتىسىپ جاتىرسىڭدار؟»— دەپ سۇرادى (مارقا 9:16).
توبىردىڭ اراسىنان ٴبىر كىسى يسانىڭ قاسىنا كەلدى دە، تىزە بۇگىپ: «ۇستاز، سىزگە بالامدى الىپ كەلگەن ەدىم. ونىڭ بويىندا ادامدى مىلقاۋ ەتەتىن جىن بار. جىن قايدا قىسسا، سول جەردە ونى الىپ ۇرادى دا، بالامنىڭ اۋزىنان كوبىك اعىپ، تىستەرىن قىشىرلاتادى، سودان ول السىرەپ قالادى. شاكىرتتەرىڭىزدەن جىندى قۋىپ شىعارۋىن سۇراعان ەدىم، ٴبىراق قولدارىنان كەلمەدى»،— دەدى (مارقا 9:17، 18).
ٴدىن مۇعالىمدەرى شاكىرتتەردى سىناپ، بالانى ساۋىقتىرا الماعاندارىن كەلەكە ەتىپ جاتسا كەرەك. سوندىقتان يسا ابىرجىعان اكەگە ەمەس، توبىرعا قاراپ: «ەي، سەنىمى جوق، بۇزىلعان ۇرپاق-اي! قاشانعا دەيىن قاستارىڭدا بولماقپىن؟ سەندەرگە قانشا توزبەكپىن؟»— دەدى. بۇل كۇشتى سوزدەر ٶزى جوقتا شاكىرتتەرىنە قيىندىق تۋدىرعان ٴدىن مۇعالىمدەرىنە باعىتتالعانى ٴسوزسىز. سوسىن يسا بالانىڭ اكەسىنە بۇرىلىپ: «بالاڭىزدى وسىندا اكەلىڭىز!»— دەدى (لۇقا 9:41).
بالانى يسانىڭ قاسىنا اكەلگەندە، جىن ونى جەرگە ۇرىپ، قاتتى قالشىلداتا باستادى. بالانىڭ اۋزىنان كوبىك اعىپ، جەرگە اۋناي بەردى. يسا ونىڭ اكەسىنەن: «ۇلىڭىز قاشاننان بەرى وسىنداي؟»— دەپ سۇرادى. اكەسى: «كىشكەنتاي كەزىنەن بەرى. جىن ونى قۇرتپاق بولىپ، تالاي رەت وتقا دا، سۋعا دا لاقتىردى»،— دەدى. سوسىن: «قولىڭىزدان كەلسە، ٴبىزدى اياپ، كومەكتەسە كورىڭىز»،— دەپ جالىندى (مارقا 9:21، 22).
يسانىڭ شاكىرتتەرى كومەكتەسە الماعان سوڭ، بالانىڭ اكەسى شاراسىز كۇيدە ەدى. سوندىقتان يسا ونى بىلاي دەپ جىگەرلەندىردى: «قولىڭىزدان كەلسە» دەگەنىڭىز قالاي؟ سەنىمى بار ادام ٷشىن ٴبارى مۇمكىن». سول ساتتە بالانىڭ اكەسى قاتتى داۋىستاپ: «مەن سەنەمىن! سەنىمىم جەتپەي جاتسا، نىعايتا كورىڭىز!»— دەدى (مارقا 9:23، 24).
يسا كوپ ادامنىڭ جۇگىرىپ كەلىپ، جينالىپ جاتقانىن بايقادى. ٴبارىنىڭ كوزىنشە ول جىنعا: «ادامدى مىلقاۋ ٵرى ساڭىراۋ ەتەتىن جىن، ساعان بۇيىرامىن: ونىڭ بويىنان شىق جانە ەندىگارى كىرمە!»— دەپ بۇيىردى. جىن ايعايلاپ، بالانى قاتتى قالشىلداتىپ، بويىنان شىعىپ كەتتى. بالا سۇلىق قۇلاپ جاتىپ قالدى. سوندا جۇرتتىڭ كوبى: «ول ٶلىپ قالدى!»— دەستى (مارقا 9:25، 26). الايدا يسا بالانى قولىنان ۇستاپ تۇرعىزعاندا، ول ورنىنان تۇرىپ، «سول ساتتە ساۋىعىپ كەتتى» (ماتاي 17:18). مۇنى كورگەن جۇرتتىڭ تاڭعالعانى تۇسىنىكتى-اق.
بۇرىنىراقتا يسا شاكىرتتەرىن ۋاعىزعا جىبەرىپ جاتىپ، ولارعا جىنداردى قۋىپ شىعاراتىن بيلىك بەرگەن ەدى. سول سەبەپتى شاكىرتتەر يسامەن ۇيدە وڭاشا وتىرعاندا: «نەگە ٴبىز جىندى قۋىپ شىعارا المادىق؟»— دەپ سۇرادى. يسا سەنىمدەرىنىڭ ازدىعىنان بولعانىن ٴتۇسىندىرىپ: «مۇنداي جىندى تەك دۇعا ارقىلى قۋىپ شىعارۋعا بولادى»،— دەدى (مارقا 9:28، 29). ادام بويىنان كۇشتى جىندى قۋىپ شىعارۋ ٷشىن زور سەنىممەن قۇدايعا دۇعا ەتىپ، كۇش سۇراۋ كەرەك ەدى.
سوڭىندا يسا بىلاي دەپ تۇجىرىم جاسادى: «سەندەرگە شىندىعىن ايتامىن، ەگەر قىشا دانىندەي سەنىمدەرىڭ بولىپ، مىنا تاۋعا: — بۇل جەردەن انا جەرگە كوش،— دەسەڭدەر، ول كوشەدى. قولدارىڭنان كەلمەيتىن ەشتەڭە دە بولمايدى» (ماتاي 17:20). ٴيا، سەنىمنىڭ كۇشى زور!
ەحوباعا قىزمەت ەتۋدە العا باسۋعا كەدەرگى جاسايتىن قيىندىقتار شەشىلمەيتىندەي، بىتپەيتىندەي كورىنۋى مۇمكىن. الايدا سەنىمىمىزدى نىعايتاتىن بولساق، ٴبىز تاۋداي قيىندىقتاردى دا جەڭە الامىز.
