ក៤
នាមរបស់ព្រះក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ
នាមរបស់ព្រះជាអក្សរហេប្រឺនៅសម័យបុរាណ មុនជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៅជាឈ្លើយនៅបាប៊ីឡូន
នាមរបស់ព្រះជាអក្សរហេប្រឺ ក្រោយពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលលែងជាឈ្លើយនៅបាប៊ីឡូន
ក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ នាមរបស់ព្រះមានជិត៧.០០០ដង តំណាងដោយអក្សរបួនតួ יהוה ដែលច្រើនតែហៅថាតេត្រាក្រាម ហើយអក្សរបួនតួនោះគឺ«យេហូវ៉ា»។ នាមយេហូវ៉ាមានច្រើនជាងឈ្មោះផ្សេងៗទៀតក្នុងគម្ពីរ។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ អ្នកសរសេរគម្ពីរបានប្រើពាក្យផ្សេងៗដើម្បីពណ៌នាអំពីងាររបស់ព្រះដូចជា «ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត» «ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត» និង«ព្រះជាម្ចាស់»ជាដើម។ ប៉ុន្តែ មានតែអក្សរតេត្រាក្រាមប៉ុណ្ណោះ ដែលបានត្រូវប្រើសម្រាប់នាមរបស់ព្រះ។
ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំអ្នកសរសេរគម្ពីរឲ្យប្រើនាមរបស់លោក។ ជាឧទាហរណ៍ លោកបានដឹកនាំអ្នកប្រកាសទំនាយយ៉ូអែលឲ្យសរសេរថា៖ «អស់អ្នកដែលហៅរកនាមព្រះយេហូវ៉ា នឹងត្រូវសង្គ្រោះ»។ (យ៉ូអែល ២:៣២) បន្ថែមទៅទៀត លោកបានធ្វើឲ្យអ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះ សរសេរថា៖ «សូមឲ្យមនុស្សទាំងឡាយដឹងថា លោកដែលមាននាមយេហូវ៉ា ជាព្រះតែមួយប៉ុណ្ណោះដែលខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតលើផែនដីទាំងមូល»។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៨៣:១៨) តាមការពិត គ្រាន់តែក្នុងសៀវភៅចម្រៀងសរសើរព្រះប៉ុណ្ណោះ មាននាមរបស់ព្រះប្រហែលជា៧០០ដង។ សៀវភៅនោះជាកម្រងកំណាព្យដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះប្រើដើម្បីអាននិងច្រៀង។ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរជាច្រើនគ្មាននាមរបស់ព្រះ? ហេតុអ្វីសេចក្ដីបកប្រែនេះប្រើនាម«យេហូវ៉ា»? ហើយតើនាមយេហូវ៉ាដែលជានាមរបស់ព្រះមានអត្ថន័យអ្វី?
ពាក្យផ្សេងៗពីសៀវភៅចម្រៀងសរសើរព្រះក្នុងរមូរសមុទ្រស្លាប់ ដែលមកពីដើមសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស.។ ពាក្យសរសេរជាអក្សរហេប្រឺដែលបានត្រូវប្រើជាទូទៅ ក្រោយពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចេញពីបាប៊ីឡូន។ ប៉ុន្តែ តេត្រាក្រាមមានម្ដងហើយម្ដងទៀតជាអក្សរដែលស្រួលសម្គាល់ថា ជាអក្សរហេប្រឺសម័យបុរាណ
ហេតុអ្វីសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរជាច្រើនគ្មាននាមព្រះ? មានមូលហេតុផ្សេងៗ។ មនុស្សខ្លះមានទស្សនៈថា ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតមិនត្រូវការនាមពិសេសណាមួយដើម្បីសម្គាល់លោកទេ។ តាមមើលទៅ មនុស្សខ្លះទៀតបានទទួលឥទ្ធិពលពីទំនៀមទម្លាប់ជនជាតិយូដាដែលមិនឲ្យប្រើនាមរបស់ព្រះ ប្រហែលជាដោយសារពួកគេខ្លាចថានោះជាការប្រមាថមើលងាយលោក។ ប៉ុន្តែ អ្នកផ្សេងទៀតជឿថា យើងគួរប្រើតែងាររបស់ព្រះដូចជា «ព្រះជាម្ចាស់» ឬ«ព្រះ»ប៉ុណ្ណោះ ដោយសារគ្មានអ្នកណាដឹងពិតប្រាកដថាត្រូវបញ្ចេញសំឡេងនាមរបស់ព្រះដូចម្ដេចទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ទស្សនៈទាំងនេះគ្មានមូលដ្ឋានឡើយ ដោយសារមូលហេតុដូចខាងក្រោម៖
-
មនុស្សដែលអះអាងថា ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតមិនត្រូវការនាមពិសេសណាមួយ បានមើលរំលងនូវឯកសារចម្លងផ្សេងៗនៃបណ្ដាំរបស់ព្រះពីសម័យដើមដែលមាននាមរបស់ព្រះ ហើយសូម្បីតែឯកសារមុនជំនាន់លោកយេស៊ូក៏មាននាមរបស់ព្រះដែរ។ ដូចបានរៀបរាប់ខាងដើម ព្រះបានដឹកនាំមនុស្សឲ្យសរសេរនាមរបស់លោកក្នុងបណ្ដាំរបស់លោកប្រហែលជា៧.០០០ដង។ នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះចង់ឲ្យយើងស្គាល់លោក ហើយប្រើនាមរបស់លោក។
-
អ្នកបកប្រែដែលបានដកនាមរបស់ព្រះចេញពីគម្ពីរដោយសារធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ជនជាតិយូដា មិនបានពិចារណាអំពីការពិតដ៏សំខាន់មួយគឺ ទោះជាពួកអ្នកចម្លងឯកសារគម្ពីរខ្លះរបស់ជនជាតិយូដា មិនព្រមពោលនាមរបស់ព្រះក៏ដោយ តែពួកគេមិនបានដកនាមនោះចេញពីគម្ពីររបស់ពួកគេទេ។ ក្នុងរមូរសម័យបុរាណដែលបានត្រូវរកឃើញនៅខាំរ៉ានជិតសមុទ្រស្លាប់ មាននាមរបស់ព្រះជាច្រើនដង។ ដើម្បីបង្ហាញថានាមរបស់ព្រះមាននៅក្នុងឯកសារដើម នោះអ្នកបកប្រែខ្លះបានដាក់ជំនួសដោយពាក្យ«ព្រះជាម្ចាស់»ជាអក្សរធំៗវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើអ្នកបកប្រែទាំងនេះទទួលស្គាល់ថា មាននាមរបស់ព្រះរាប់ពាន់ដងក្នុងឯកសារដើមនៃគម្ពីរ ហេតុអ្វីពួកគេហ៊ានដកចេញឬដាក់ពាក្យផ្សេងជំនួសនាមរបស់ព្រះ? តើពួកគេគិតថាអ្នកណាឲ្យសិទ្ធិពួកគេធ្វើដូច្នេះ? មានតែពួកគេប៉ុណ្ណោះដែលអាចឆ្លើយបាន។
-
ចំណែកមនុស្សដែលនិយាយថាមិនគួរប្រើនាមរបស់ព្រះ ដោយសារគ្មានអ្នកណាដឹងពិតប្រាកដថាត្រូវបញ្ចេញសំឡេងនាមរបស់លោកដូចម្ដេចឡើយ ពួកគេនៅតែប្រើឈ្មោះយេស៊ូដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅសតវត្សរ៍ទី១ បានហៅឈ្មោះរបស់លោកខុសគ្នាឆ្ងាយពីគ្រិស្តសាសនិកនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ គ្រិស្តសាសនិកដែលជាជនជាតិយូដា ប្រហែលជាហៅឈ្មោះរបស់លោកយេស៊ូថាយេសួ។ ចំណែកពាក្យ«គ្រិស្ត»វិញ បានត្រូវហៅថាម៉ាសៀក ឬ«មេស្ស៊ី»។ រីឯគ្រិស្តសាសនិកដែលនិយាយភាសាក្រិចហៅលោកយេស៊ូថាអ៊ីអេស៊ូស គ្រិស្តុស ហើយគ្រិស្តសាសនិកដែលនិយាយភាសាឡាតាំងហៅលោកយេស៊ូថាអៀស៊ូស គ្រិស្ទុស។ បទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ មានឈ្មោះរបស់លោកយេស៊ូតាមរបៀបដែលជនជាតិក្រិចហៅឈ្មោះរបស់លោក។ នេះបង្ហាញថាគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១មានគំនិតសមហេតុផល ដោយហៅឈ្មោះរបស់លោកយេស៊ូតាមរបៀបធម្មតាសម្រាប់ភាសារបស់ពួកគេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ គណៈកម្មាធិការគម្ពីរសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីយល់ថា គឺជាការសមហេតុផលដែលប្រើនាម«យេហូវ៉ា» ទោះជាការបញ្ចេញសំឡេងនាមរបស់លោកមិនដូចគ្នាបេះបិទនឹងជនជាតិហេប្រឺនៅសម័យបុរាណក៏ដោយ។
ហេតុអ្វីសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីប្រើនាម«យេហូវ៉ា»? ជាភាសាខ្មែរ តេត្រាក្រាមដែលជាអក្សរបួនតួ (יהוה) បានត្រូវតំណាងដោយព្យញ្ជនៈ យហវហ។ នៅសម័យបុរាណ ពាក្យភាសាហេប្រឺទាំងអស់បានត្រូវសរសេរដោយគ្មានស្រៈទេ។ ដូច្នេះ តេត្រាក្រាមក៏គ្មានស្រៈដែរ។ អ្នកដែលចេះអានភាសាហេប្រឺស្រួលដឹងថាគួរប្រកបព្យញ្ជនៈទាំងនោះជាមួយនឹងស្រៈមួយណា។
ប្រហែលមួយពាន់ឆ្នាំក្រោយពីបញ្ចប់បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ បណ្ឌិតជនជាតិយូដាបានបង្កើតសញ្ញាផ្សេងៗដែលបញ្ជាក់ថា គួរប្រកបអក្សរហេប្រឺជាមួយនឹងស្រៈមួយណា។ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះជនជាតិយូដាជាច្រើនមានជំនឿឆ្វេងថា ការពោលនាមរបស់ព្រះគឺខុស។ ដូច្នេះ ពួកគេបានប្រើពាក្យផ្សេងជំនួសនាមរបស់ព្រះវិញ។ ហេតុនេះ តាមមើលទៅពេលដែលពួកគេចម្លងតេត្រាក្រាមនោះ ពួកគេបានយកព្យញ្ជនៈបួនតួដែលជាតំណាងនាមរបស់ព្រះ មកប្រកបជាមួយនឹងស្រៈក្នុងពាក្យដែលពួកគេបានដាក់ជំនួសនាមរបស់ព្រះ។ ម្ល៉ោះហើយ ឯកសារដែលមានសញ្ញាបញ្ជាក់ស្រៈទាំងនោះ មិនអាចជួយយើងឲ្យដឹងអំពីរបៀបបញ្ចេញសំឡេងនាមរបស់ព្រះយ៉ាងត្រឹមត្រូវតាមភាសាហេប្រឺដើមទេ។ មនុស្សខ្លះគិតថា នាមរបស់ព្រះបានត្រូវពោលថា«យ៉ាវេ» រីឯអ្នកខ្លះទៀតគិតថានាមរបស់លោកបានត្រូវពោលខុសពីនេះ។ រមូរមួយពីសមុទ្រស្លាប់មានផ្នែកខ្លះនៃសៀវភៅច្បាប់លេវីជាភាសាក្រិច។ ក្នុងរមូរនោះនាមរបស់ព្រះបានត្រូវសរសេរថាអ៊ីយ៉ាអូ។ អ្នកនិពន្ធជនជាតិក្រិចឯទៀតពីសម័យបុរាណឲ្យយោបល់ថា នាមរបស់ព្រះត្រូវពោលថាអ៊ីយ៉ាអេ ឬអ៊ីយ៉ាបេ ឬអ៊ីយ៉ាអ៊ូអេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មានអ្នកណាអាចនិយាយយ៉ាងដាច់ខាតថា ត្រូវពោលនាមរបស់ព្រះយ៉ាងនេះឬយ៉ាងនោះទេ។ យើងមិនអាចដឹងថា អ្នកបម្រើព្រះដែលនិយាយភាសាហេប្រឺនៅសម័យបុរាណ ធ្លាប់បញ្ចេញសំឡេងនាមរបស់លោកដូចម្ដេចឡើយ។ (ដើមកំណើត ១៣:៤; ដំណើរចាកចេញ ៣:១៥) ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងដឹងគឺថា ព្រះបានប្រើនាមរបស់លោកម្ដងហើយម្ដងទៀត ពេលដែលប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់លោក ហើយពួកគេក៏និយាយទៅលោកដោយប្រើនាមលោក ថែមទាំងប្រើនាមរបស់លោកក្នុងពេលពួកគេនិយាយគ្នាដែរ។—ដំណើរចាកចេញ ៦:២; បណ្ដាស្ដេចទី១ ៨:២៣; ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៩៩:៩
បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីសេចក្ដីបកប្រែនេះប្រើនាម«យេហូវ៉ា»? ពីព្រោះនាម«យេហូវ៉ា»បានត្រូវប្រើជាយូរយារមកហើយក្នុងភាសាជាច្រើន រួមទាំងភាសាខ្មែរដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរភាសាខ្មែរដែលបានត្រូវបកប្រែដោយអាថឺ អិល ហាម៉ូន ហើយបានត្រូវបោះពុម្ពជាលើកដំបូងនៅឆ្នាំ១៩៥៣ មាននាម«យេហ៊ូវ៉ា»ពេញបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ។ មនុស្សជាច្រើននៅប្រើសេចក្ដីបកប្រែនោះនៅសព្វថ្ងៃនេះ។
នាមរបស់ព្រះនៅសៀវភៅដើមកំណើត ១៥:២ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែរបស់ វីល្លាម ធីនដេល ពីសៀវភៅដើមកំណើតដល់ការបំភ្លឺច្បាប់នៅឆ្នាំ១៥៣០
លើកទី១ដែលមាននាមរបស់ព្រះក្នុងគម្ពីរភាសាអង់គ្លេស គឺនៅឆ្នាំ១៥៣០ ពេលវីល្លាម ធីនដេល បកប្រែសៀវភៅដើមកំណើតដល់ការបំភ្លឺច្បាប់។ គាត់បានប្រើនាម«អ៊ីយេហោវ៉ា»។ យូរៗទៅ ភាសាអង់គ្លេសមានការផ្លាស់ប្ដូរ ហើយរបៀបប្រកបនាមរបស់ព្រះក៏បានផ្លាស់ប្ដូរដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ១៦១២ ហេនរី អេនស្វឺត បានប្រើនាម«អ៊ីយេហូវ៉ា» ពេលគាត់បកប្រែសៀវភៅចម្រៀងសរសើរព្រះ។ បន្ទាប់មក នៅឆ្នាំ១៦៣៩ ពេលសេចក្ដីបកប្រែរបស់គាត់បានត្រូវកែសម្រួលនិងបោះពុម្ពជាមួយនឹងសៀវភៅដើមកំណើតដល់ការបំភ្លឺច្បាប់ នោះនាម«យេហូវ៉ា»បានត្រូវប្រើក្នុងសេចក្ដីបកប្រែនោះ។ នៅឆ្នាំ១៩០១ ពួកអ្នកបកប្រែគម្ពីរបមាណីយអាម៉េរិក (American Standard Version) បានប្រើនាម«យេហូវ៉ា»នៅគ្រប់កន្លែងដែលមាននាមនោះក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ។
នៅឆ្នាំ១៩១១ ចូសេហ្វ ប្រាយ៉ាន រ៉ូថឺរ៉ាម ដែលជាបណ្ឌិតគម្ពីរល្បីឈ្មោះម្នាក់ បានសរសេរសៀវភៅមួយដែលមានចំណងជើងថា សៀវភៅសិក្សាចម្រៀងសរសើរព្រះ (Studies in the Psalms)។ ក្នុងសៀវភៅនោះគាត់បានប្រើនាម«យេហូវ៉ា»ជាជាង«យ៉ាវេ»។ គាត់ប្រាប់អំពីមូលហេតុដែលគាត់ប្រើនាមយេហូវ៉ា ព្រោះគាត់ចង់«ប្រើនាមមួយដែលអ្នកអានគម្ពីរទូទៅធ្លាប់ស្គាល់ហើយទទួលយក»។ នៅឆ្នាំ១៩៣០ បណ្ឌិត អេ អេហ្វ ខឺកផាទ្រីក ក៏បានបញ្ជាក់ចំណុចស្រដៀងគ្នាដែរ ស្ដីអំពីនាម«យេហូវ៉ា»។ គាត់បាននិយាយថា៖ «នៅសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកជំនាញខាងវេយ្យាករណ៍ប្រកែកថា នាមនោះគួរអានថាយ៉ាវេ ឬយ៉ាហាវេ។ ប៉ុន្តែ តាមមើលទៅ នាមយេហូវ៉ាជានាមដែលបានត្រូវប្រើជាយូរមកហើយក្នុងភាសាអង់គ្លេស។ ការទទួលស្គាល់នាមនោះថាជានាមរបស់ព្រះ គឺសំខាន់ជាងការបញ្ចេញសំឡេងត្រឹមត្រូវ ហើយមិនមែនជាការប្រើងារណាមួយដូចជា‹ព្រះជាម្ចាស់› មកជំនួសនាមរបស់ព្រះនោះទេ»។
តេត្រាក្រាម យហវហ មានន័យថា៖«លោកធ្វើឲ្យក្លាយជា»ឬ«លោកធ្វើឲ្យកើតមក»
កិរិយាសព្ទ ហវហ មានន័យថា៖«ក្លាយជា»ឬ«កើតមក»
តើនាមយេហូវ៉ាមានអត្ថន័យអ្វី? ក្នុងភាសាហេប្រឺ នាមយេហូវ៉ាមកពីកិរិយាសព្ទដែលមានន័យថា«ក្លាយជា»ឬ«កើតមក»។ បណ្ឌិតមួយចំនួនយល់ថា កិរិយាសព្ទហេប្រឺនេះបញ្ជាក់អំពីការធ្វើឲ្យកើតមក ឬការធ្វើឲ្យក្លាយជា។ ហេតុនេះ គណៈកម្មាធិការគម្ពីរសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីយល់ថា នាមរបស់ព្រះមានន័យថា«លោកធ្វើឲ្យក្លាយជា»ឬ«លោកធ្វើឲ្យកើតមក»។ បណ្ឌិតផ្សេងៗមានទស្សនៈខុសៗគ្នាអំពីរឿងនេះ ដូច្នេះយើងមិនអាចនិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ស្ដីអំពីអត្ថន័យនៃនាមរបស់ព្រះបានឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ អត្ថន័យនេះគឺសមនឹងតួនាទីរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ និងជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យគោលបំណងរបស់លោកសម្រេច។ លោកមិនគ្រាន់តែបានធ្វើឲ្យកើតមានសកលលោក បុគ្គលវិញ្ញាណ និងមនុស្សជាតិប៉ុណ្ណោះទេ តែបន្តិចម្ដងៗ លោកបន្តធ្វើឲ្យបំណងប្រាថ្នានិងគោលបំណងរបស់លោកក្លាយជាការពិត។
ម្ល៉ោះហើយ អត្ថន័យនៃនាមយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលច្រើនជាងអ្វីដែលមាននៅក្នុងបទគម្ពីរដំណើរចាកចេញ ៣:១៤ ដែលថា៖ «ខ្ញុំនឹងក្លាយទៅជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់ក្លាយទៅជា»។ ពាក្យទាំងនោះមិនបញ្ជាក់អត្ថន័យពេញលេញនៃនាមរបស់ព្រះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពាក្យទាំងនោះបង្ហាញអំពីគុណសម្បត្តិមួយរបស់ព្រះ ដោយបង្ហាញថា លោកក្លាយទៅជាអ្វីដែលចាំបាច់ស្របតាមកាលៈទេសៈនីមួយៗដើម្បីធ្វើឲ្យគោលបំណងរបស់លោកសម្រេច។ ដូច្នេះ ទោះជានាមយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលអត្ថន័យនេះក៏ដោយ អត្ថន័យនៃនាមលោកមិនបញ្ជាក់តែអំពីអ្វីដែលលោកចង់ក្លាយទៅជាប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏រួមបញ្ចូលអ្វីដែលលោកធ្វើឲ្យកើតឡើងចំពោះអ្វីៗដែលលោកបង្កើតដែរ ព្រមទាំងអ្វីដែលលោកធ្វើឲ្យកើតឡើងដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់លោក។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
សេចក្ដីបង្រៀនសំខាន់ៗក្នុងគម្ពីរ
តើព្រះមាននាមឬទេ?
ព្រះមានឋានៈជាច្រើនដូចជា ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តា ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត និងព្រះអម្ចាស់ជាដើម។ វីដេអូនេះបង្ហាញអំពីនាមរបស់ព្រះផ្ទាល់ដែលបានត្រូវប្រើជាង៧.០០០ដងក្នុងគម្ពីរបរិសុទ្ធ។
ទស្សនាវដ្ដី
