អត្ថបទសិក្សា ១៣
ចូរស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំង
«ចូរស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត»។—១ពេ. ១:២២
ចម្រៀងលេខ១០៩ ចូរស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត
សេចក្ដីសង្ខេប *
នៅយប់ចុងក្រោយដែលលោកយេស៊ូនៅជាមួយនឹងពួកសាវ័ករបស់លោក លោកបានលើកបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ (សូមមើលវគ្គ១-២)
១. តើលោកយេស៊ូបានឲ្យបង្គាប់ដ៏ជាក់លាក់អ្វីដល់អ្នកកាន់តាមលោក? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)
នៅយប់មុនដែលលោកយេស៊ូស្លាប់ លោកបានឲ្យបង្គាប់ដ៏ជាក់លាក់មួយដល់អ្នកកាន់តាមលោក។ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ»។ បន្ទាប់មកលោកបានបន្ថែមថា៖ «យ៉ាងនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នា»។—យ៉ូន ១៣:៣៤, ៣៥
២. ហេតុអ្វីគឺសំខាន់ដែលយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក?
២ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចសម្គាល់ថាអ្នកណាជាអ្នកកាន់តាមពិតរបស់លោក បើពួកគេស្រឡាញ់មនុស្សដូចដែលលោកបានស្រឡាញ់។ នៅសតវត្សរ៍ទី១ មនុស្សបានសម្គាល់អ្នកកាន់តាមពិតរបស់លោកតាមរបៀបនេះ ហើយនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ។ ហេតុនេះ គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ទោះជានៅពេលពិបាកក្ដី!
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ ដូច្នេះ យើងពិបាកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងត្រូវព្យាយាមយកតម្រាប់គ្រិស្ត។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីស្រឡាញ់ជួយយើងធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព មិនរើសមុខ និងទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។ កាលដែលអ្នកសិក្សាអត្ថបទនេះ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំអាចរៀនអ្វីពីបងប្អូនដែលបានបន្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ទោះជាពិបាកក្ដី?›។
ចូរធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព
៤. យោងទៅតាមម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤ ហេតុអ្វីយើងគួរធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនដែលកំពុងប្រកាន់ទោសយើង?
៤ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការខំព្យាយាមមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនដែលកំពុងប្រកាន់ទោសយើង។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤) លោកបានលើកបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវរក្សាចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត បើយើងចង់ទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្តពេលយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើង។ លោកនឹងមិនទទួលយកការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងទេ បើយើងនៅតែទើសចិត្តនឹងអ្នកណាម្នាក់ ហើយថែមទាំងមិនព្រមព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព។—១យ៉ូន. ៤:២០
៥. តើអ្វីនាំឲ្យបងប្រុសម្នាក់ពិបាកធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព?
៥ យើងប្រហែលជាពិបាកធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព។ ហេតុអ្វី? សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបងប្រុសម៉ាក។ * គាត់ឈឺចិត្តពេលបងប្រុសម្នាក់បានរិះគន់គាត់ ហើយបាននិយាយមិនល្អអំពីគាត់ប្រាប់អ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ។ តើបងម៉ាកមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? គាត់នឹកចាំថា៖ «ខ្ញុំបានតបទៅវិញទាំងកំហឹង»។ ប៉ុន្តែក្រោយមក បងម៉ាកស្ដាយក្រោយចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ ហើយបានព្យាយាមសុំទោសបងប្រុសនោះ ព្រមទាំងខំធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពឡើងវិញជាមួយនឹងគាត់។ ក៏ប៉ុន្តែបងប្រុសនោះមិនចង់ផ្សះផ្សាជាមួយនឹងបងម៉ាកទេ។ ដំបូង បងម៉ាកបានគិតថា ‹ម៉េចខ្ញុំគួរជាអ្នកធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព បើគាត់មិនចង់ផង?›។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលម្នាក់បានលើកទឹកចិត្តគាត់មិនឲ្យឈប់ព្យាយាម។ តើបងម៉ាកបានធ្វើអ្វី?
៦. (ក) តើបងម៉ាកបានធ្វើអ្វីដើម្បីព្យាយាមឲ្យមានសន្ដិភាព? (ខ) តើបងម៉ាកធ្វើតាមកូឡុស ៣:១៣, ១៤យ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ បងម៉ាកបានពិចារណាអំពីចិត្តគំនិតរបស់គាត់ ហើយបានឃើញថាជួនកាលគាត់គិតថាគាត់ប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត។ គាត់ទទួលស្គាល់ថាគាត់ត្រូវកែប្រែចិត្តគំនិតរបស់គាត់។ (កូឡ. ៣:៨, ៩, ១២) ដោយចិត្តរាបទាប គាត់បានទៅជួបបងប្រុសនោះម្ដងទៀត ហើយសុំទោសចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់។ បងម៉ាកក៏បានសរសេរសំបុត្រទៅបងប្រុសនោះ ដោយរៀបរាប់ថាគាត់ពិតជាសោកស្ដាយជាខ្លាំង ហើយថាគាត់ចង់មានមិត្តភាពសារជាថ្មីជាមួយនឹងបងប្រុសនោះណាស់។ បងម៉ាកថែមទាំងបានឲ្យអំណោយបន្ដិចបន្តួចទៅបងប្រុសនោះដែលគាត់នឹងចូលចិត្ត។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ បងប្រុសនោះនៅតែប្រកាន់ទោសគាត់ដដែល។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី បងម៉ាកបន្តធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកយេស៊ូដែលឲ្យស្រឡាញ់បងប្អូន ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នា។ (សូមអាន កូឡុស ៣:១៣, ១៤) ទោះជាការខំប្រឹងរបស់យើងដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពមិនសូវបានផលក្ដី សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតជាគ្រិស្តសាសនិកនឹងជួយយើងឲ្យបន្តអភ័យទោសឲ្យបងប្អូន ហើយអធិដ្ឋានឲ្យមានសន្ដិភាពឡើងវិញជាមួយនឹងពួកគេ។—ម៉ាថ. ១៨:២១, ២២; កាឡ. ៦:៩
បើអ្នកណាម្នាក់ប្រកាន់ទោសយើង យើងប្រហែលជាត្រូវធ្វើអ្វីផ្សេងៗដើម្បីមានសន្ដិភាពឡើងវិញជាមួយនឹងអ្នកនោះ (សូមមើលវគ្គ៧-៨) *
៧. (ក) តើលោកយេស៊ូបានដាស់តឿនយើងឲ្យធ្វើអ្វី? (ខ) តើបងស្រីម្នាក់ជួបស្ថានភាពពិបាកអ្វី?
៧ លោកយេស៊ូបានដាស់តឿនយើងឲ្យបន្តប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀត ដូចយើងចង់ឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តមកលើយើង។ លោកក៏បានបន្ថែមថាយើងមិនគួរស្រឡាញ់តែពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់យើងវិញនោះទេ។ (លូក. ៦:៣១-៣៣) ចុះយ៉ាងណាបើបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំដើរគេចអ្នកដោយមិនទាំងនិយាយសួស្តីទៅអ្នក? រឿងនេះកម្រកើតឡើង តែបានកើតឡើងចំពោះបងស្រីម្នាក់ឈ្មោះឡារ៉ា។ គាត់ពន្យល់ថា៖ «បងស្រីម្នាក់គេចខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនដឹងថាមកពីហេតុអីទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនស្រួល ហើយមិនសូវចង់ទៅកិច្ចប្រជុំ»។ ដំបូង បងឡារ៉ាបានលើកហេតុផលថា ‹ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកខុសទេ។ បងប្អូនឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំក៏មានអារម្មណ៍ថាបងស្រីនោះខុសប្លែកពីគេដែរ›។
៨. តើបងឡារ៉ាបានធ្វើអ្វីដើម្បីមានសន្ដិភាព ហើយតើយើងអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់គាត់?
៨ បងឡារ៉ាបានចាត់វិធានការដើម្បីមានសន្ដិភាព។ គាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយសម្រេចចិត្តទៅនិយាយជាមួយនឹងបងស្រីនោះ។ ពួកគាត់បាននិយាយគ្នាអំពីបញ្ហានោះ ឱបគ្នា ហើយមានសន្ដិភាព។ អ្វីៗទាំងអស់មើលទៅរលូនល្អ។ បងឡារ៉ារៀបរាប់ថា៖ «ប៉ុន្តែក្រោយមក បងស្រីនោះបានធ្វើដាក់ខ្ញុំដូចគាត់ធ្លាប់ធ្វើពីមុន។ ខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្តណាស់»។ ដំបូង បងឡារ៉ាមានអារម្មណ៍ថាគាត់មិនអាចសប្បាយរីករាយឡើយ បើបងស្រីម្នាក់ទៀតនោះមិនផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិតទេ។ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត បងឡារ៉ាបានទទួលស្គាល់ថាអ្វីល្អបំផុតដែលគាត់អាចធ្វើគឺបន្តប្រព្រឹត្តដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងស្រីនោះ ហើយ‹អភ័យទោសដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ›។ (អេភ. ៤:៣២–៥:២) បងឡារ៉ាបាននឹកចាំថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតជាគ្រិស្តសាសនិក«មិនចាំទុកក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលគេធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់អត់ធន់នឹងអ្វីៗទាំងអស់ ជឿអ្វីៗទាំងអស់ សង្ឃឹមលើអ្វីៗទាំងអស់ ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់»។ (១កូ. ១៣:៥, ៧) ដូច្នេះ បងឡារ៉ាលែងព្រួយបារម្ភអំពីរឿងនោះ ហើយយូរទៅៗ បងស្រីនោះរួសរាយដាក់គាត់ជាងមុន។ ពេលអ្នកព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូន ហើយបន្តស្រឡាញ់ពួកគេ អ្នកអាចប្រាកដថា«ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសន្ដិភាព នឹងនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា»។—២កូ. ១៣:១១
ចូរកុំរើសមុខ
៩. យោងទៅតាមសកម្មភាព ១០:៣៤, ៣៥ ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវរើសមុខ?
៩ ព្រះយេហូវ៉ាមិនរើសមុខទេ។ (សូមអាន សកម្មភាព ១០:៣៤, ៣៥) ពេលយើងមិនរើសមុខ យើងបង្ហាញថាយើងជាកូនរបស់លោក។ យើងធ្វើតាមបង្គាប់ដែលឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង ហើយយើងរក្សាសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។—រ៉ូម ១២:៩, ១០; យ៉ា. ២:៨, ៩
១០-១១. តើបងស្រីម្នាក់បានបំបាត់ចោលទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ សម្រាប់បងប្អូនខ្លះ ការមិនរើសមុខគឺមិនស្រួលទេ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបងស្រីរូថ។ ពេលគាត់នៅវ័យជំទង់ គាត់ធ្លាប់មានរឿងជាមួយនឹងបុគ្គលម្នាក់ដែលមកពីប្រទេសផ្សេង។ តើនោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើគាត់? បងរូថសារភាពថា៖ «ខ្ញុំស្អប់អ្វីៗទាំងអស់អំពីប្រទេសនោះ។ ខ្ញុំបានគិតថាមនុស្សទាំងអស់ពីប្រទេសនោះគឺដូចតែគ្នា សូម្បីតែបងប្អូនក៏អ៊ីចឹងដែរ»។ តើបងរូថបានបំបាត់ចោលទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ បងរូថបានយល់ថាគាត់ត្រូវព្យាយាមឈប់គិតបែបនោះ។ គាត់អានបទពិសោធន៍និងសេចក្ដីរាយការណ៍អំពីប្រទេសនោះក្នុងសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំ(Yearbook)។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំខំមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីមនុស្សដែលមកពីប្រទេសនោះ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមកត់សម្គាល់ឃើញថាបងប្អូនពីប្រទេសនោះមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំឃើញច្បាស់ថាពួកគេក៏ជាបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារទូទាំងពិភពលោករបស់យើងដែរ»។ បន្ដិចម្ដងៗ បងរូថបានទទួលស្គាល់ថាគាត់ត្រូវធ្វើលើសពីនេះទៀត។ គាត់ពន្យល់ថា៖ «ពេលណាដែលខ្ញុំជួបបងប្អូនពីប្រទេសនោះ ខ្ញុំព្យាយាមខ្លាំងជាងធម្មតាដើម្បីរាក់ទាក់ពួកគេ។ ខ្ញុំបានសន្ទនាជាមួយនឹងពួកគេ ហើយស្គាល់ពួកគេច្បាស់ជាង»។ តើនោះនាំឲ្យមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? បងរូថនិយាយថា៖ «យូរៗទៅ ខ្ញុំលែងមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវទៀត»។
បើយើង«ស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿទាំងអស់គ្នា»យ៉ាងខ្លាំង យើងនឹងមិនរើសមុខឡើយ (សូមមើលវគ្គ១២-១៣) *
១២. តើបងសារ៉ាមានបញ្ហាអ្វី?
១២ បងប្អូនខ្លះប្រហែលជារើសមុខដោយមិនដឹងខ្លួន។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីសារ៉ាបានគិតថាគាត់មិនបានរើសមុខទេ ដោយសារគាត់មិនបានវាយតម្លៃមនុស្សទៅតាមពូជសាសន៍ ទ្រព្យសម្បត្ដិ ឬភារកិច្ចរបស់ពួកគេក្នុងក្រុមជំនុំឡើយ។ ប៉ុន្តែ គាត់សារភាពថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំពិតជាបានរើសមុខមែន»។ តើតាមរបៀបណា? បងសារ៉ាមកពីក្រុមគ្រួសារដែលជាអ្នកចេះដឹង ហើយគាត់ចូលចិត្តសេពគប់ជាមួយនឹងអ្នកដែលបានរៀនចេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ដូចគាត់។ គាត់ថែមទាំងធ្លាប់ប្រាប់មិត្តម្នាក់របស់គាត់ថា៖ «ខ្ញុំសេពគប់តែបងប្អូនរួមជំនឿដែលរៀនចេះដឹង មិនមែនអ្នកដែលមិនបានរៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ទេ»។ បងសារ៉ាច្បាស់ជាត្រូវផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិតរបស់គាត់។ ដូច្នេះ តើគាត់ត្រូវធ្វើអ្វី?
១៣. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីរបៀបដែលបងសារ៉ាបានផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិតរបស់គាត់?
១៣ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលម្នាក់បានជួយបងសារ៉ាឲ្យពិចារណាអំពីចិត្តគំនិតរបស់គាត់។ បងសារ៉ារៀបរាប់ថា៖ «គាត់បានសរសើរខ្ញុំចំពោះកិច្ចបម្រើស្មោះត្រង់របស់ខ្ញុំ ចម្លើយល្អៗ និងចំណេះរបស់ខ្ញុំពីបទគម្ពីរ។ រួចមក គាត់បានពន្យល់ថាកាលដែលយើងមានចំណេះកាន់តែច្រើន យើងក៏ត្រូវបណ្ដុះគុណសម្បត្ដិជាគ្រិស្តសាសនិកដូចជាចិត្តរាបទាប ចិត្តសុភាព និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា»។ បងសារ៉ាបានធ្វើតាមយោបល់ពីអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនោះ។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំយល់ថាអ្វីសំខាន់បំផុតគឺយើងត្រូវបង្ហាញចិត្តសប្បុរសនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ ជាលទ្ធផល គាត់បានចាប់ផ្ដើមមានទស្សនៈផ្សេងចំពោះបងប្អូន។ គាត់ពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំបានព្យាយាមស្វែងយល់អំពីគុណសម្បត្ដិដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា»។ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? យើងមិនចង់គិតថាយើងប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត ដោយសារការអប់រំដែលយើងបានទទួលទេ។ បើយើង«ស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿទាំងអស់គ្នា»យ៉ាងខ្លាំង យើងនឹងមិនរើសមុខឡើយ។—១ពេ. ២:១៧
ចូរទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់
១៤. យោងទៅតាមហេប្រឺ ១៣:១៦ តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលយើងទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់?
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តពេលយើងទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១៣:១៦) លោកចាត់ទុកថានេះជាផ្នែកមួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង ជាពិសេសពេលយើងជួយពួកអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ។ (យ៉ា. ១:២៧; ២:១៤-១៧) ម្ល៉ោះហើយ គម្ពីរលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ«មានទម្លាប់ទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់»។ (រ៉ូម ១២:១៣) ពេលយើងទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ យើងបង្ហាញថាយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេយ៉ាងស្មោះ ស្រឡាញ់ពួកគេ និងចង់ធ្វើជាមិត្តរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តពេលយើងចែករំលែកជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត មិនថានោះជាអាហារសម្រន់ ភេសជ្ជៈ អាហារមួយពេល ឬពេលវេលារបស់យើងក្ដី។ (១ពេ. ៤:៨-១០) ក៏ប៉ុន្តែ មានអ្វីខ្លះដែលអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។
«កាលពីមុន ខ្ញុំមិនសូវចង់ទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានកែប្រែ ហើយនោះបាននាំឲ្យខ្ញុំមានអំណរខ្លាំងណាស់» (សូមមើលវគ្គ១៦) *
១៥-១៦. (ក) ហេតុអ្វីបងប្អូនខ្លះប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់? (ខ) តើអ្វីបានជួយបងអ៊ីឌីតឲ្យទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់?
១៥ យើងប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ ដោយសារកាលៈទេសៈរបស់យើង។ សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ឈ្មោះអ៊ីឌីត។ មុនគាត់ទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា គាត់មិនសូវចូលចិត្តទាក់ទងជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតឡើយ។ បងអ៊ីឌីតមានអារម្មណ៍ថាបុគ្គលផ្សេងចេះទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ជាងគាត់។
១៦ ក្រោយពីបងអ៊ីឌីតបានទៅជាសាក្សី គាត់បានផ្លាស់ប្ដូររបៀបគិតគូររបស់គាត់។ គាត់បានចាត់វិធានការដើម្បីទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ពេលសាលប្រជុំថ្មីរបស់យើងបានត្រូវសាងសង់ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំអំពីប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលមកជួយធ្វើកិច្ចការសាងសង់នោះ ហើយគាត់បានសួរខ្ញុំថាតើខ្ញុំអាចផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅដល់ពួកគាត់សម្រាប់ពីរសប្ដាហ៍បានឬទេ។ ខ្ញុំបាននឹកឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរដល់ស្ត្រីមេម៉ាយនៅក្រុងសេរ៉ាផាត»។ (១ព. ១៧:១២-១៦) បងអ៊ីឌីតបានយល់ព្រមឲ្យប្ដីប្រពន្ធនោះស្នាក់នៅជាមួយនឹងគាត់។ តើគាត់បានទទួលពរឬទេ? គាត់ពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ព្រោះពួកគាត់មិនគ្រាន់តែស្នាក់នៅពីរសប្ដាហ៍ទេ តែបានស្នាក់នៅអស់ពីរខែ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ យើងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា»។ ឥឡូវគាត់ជាអ្នកត្រួសត្រាយ ហើយចូលចិត្តអញ្ជើញបងប្អូនដែលគាត់បានផ្សព្វផ្សាយជាមួយឲ្យមកផ្ទះរបស់គាត់។ បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំបានទៅជាមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធរបស់បងអ៊ីឌីត។ គាត់និយាយថា៖ «ការឲ្យធ្វើឲ្យខ្ញុំសប្បាយ! តាមការពិតខ្ញុំទទួលពរជាច្រើនមកវិញ»។—ហេ. ១៣:១, ២
១៧. តើបងលូកនិងប្រពន្ធរបស់គាត់បានទទួលស្គាល់អ្វី?
១៧ យើងប្រហែលជាមានទម្លាប់ទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់រួចហើយ ប៉ុន្តែតើយើងអាចធ្វើឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងបានឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ បងលូកនិងប្រពន្ធរបស់គាត់ចូលចិត្តទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។ ពួកគាត់មានទម្លាប់អញ្ជើញឪពុកម្ដាយ សាច់ញាតិ មិត្តជិតស្និទ្ធ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនិងប្រពន្ធរបស់គាត់ឲ្យមកផ្ទះរបស់ពួកគាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ បងលូកនិយាយថា៖ «យើងបានទទួលស្គាល់ថាយើងអញ្ជើញតែអ្នកដែលយើងជិតស្និទ្ធប៉ុណ្ណោះ»។ តើបងលូកនិងប្រពន្ធរបស់គាត់បានធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ជាង?
១៨. តើបងលូកនិងប្រពន្ធរបស់គាត់បានធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ជាង?
១៨ បងលូកនិងប្រពន្ធរបស់គាត់បានផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់ពួកគាត់ ក្រោយពីបានរំពឹងគិតអំពីប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអ្នកណាដែលស្រឡាញ់អ្នក តើមានប្រយោជន៍អ្វី?»។ (ម៉ាថ. ៥:៤៥-៤៧) ពួកគាត់យល់ថាពួកគាត់ត្រូវយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានចិត្តទូលាយចំពោះមនុស្សទាំងអស់។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានសម្រេចចិត្តអញ្ជើញបងប្អូនដែលពួកគាត់មិនធ្លាប់បានអញ្ជើញ។ បងលូកនិយាយថា៖ «ឥឡូវយើងទាំងអស់គ្នារីករាយខ្លាំងណាស់កាលដែលយើងចំណាយពេលជាមួយគ្នា។ យើងទាំងអស់គ្នាទទួលការលើកទឹកចិត្តនិងកម្លាំងចិត្តពីគ្នាទៅវិញទៅមក»។
១៩. តើយើងបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ ហើយតើអ្នកតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៩ យើងបានពិចារណាអំពីរបៀបដែលការមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ឲ្យខ្លាំងចំពោះគ្នា អាចជួយយើងឲ្យមានសន្ដិភាព មិនរើសមុខ និងទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។ បើយើងមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវយើងត្រូវបំបាត់វាចោល ហើយស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើងឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងសប្បាយចិត្ត ហើយយើងនឹងបង្ហាញថាយើងជាអ្នកកាន់តាមពិតរបស់លោកយេស៊ូ។—យ៉ូន. ១៣:១៧, ៣៥
ចម្រៀងលេខ៨៨ សូមឲ្យខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវរបស់លោក
^ វគ្គ 5 លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាលក្ខណៈសម្គាល់របស់គ្រិស្តសាសនិកពិត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនជំរុញចិត្តយើងឲ្យខំមានសន្ដិភាព មិនរើសមុខ និងទទួលពួកគេដោយរាក់ទាក់។ ការធ្វើដូច្នេះមិនតែងតែស្រួលទេ។ យោបល់ក្នុងអត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យបន្តស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត។
^ វគ្គ 5 ឈ្មោះខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ វគ្គ 57 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងស្រីម្នាក់ព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព។ ដំបូងមិនបានជោគជ័យទេ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែព្យាយាម។ ជាលទ្ធផល ការខំព្យាយាមរបស់គាត់ក្នុងការបន្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នាំឲ្យមានសន្ដិភាពឡើងវិញជាមួយគ្នា។
^ វគ្គ 59 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសវ័យចាស់ម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាអ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំមិនរាប់អានគាត់។
^ វគ្គ 61 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងស្រីម្នាក់ដែលដំបូងបានស្ទាក់ស្ទើរទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ បានផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់គាត់ ហើយការផ្លាស់ប្ដូរនោះធ្វើឲ្យគាត់សប្បាយចិត្តជាង។
