Vê gotarêda

•  Çima rû bi rû xeber din?

•  Çawa xeberdanê destpêkin?

•  Cahilên din çi dibêjin

 Hine meriv dibêjin ku xeberdana rû bi rû diha çetin e, ne ku hergê pê SMS xeber din.

 “Tu diha dikevî strêsê gava rû bi rû xeber didî, çimkî tu nikarî tu tiştî temiz kî yan jî biguhêzî”—Anna.

 “Xeberdana bi SMS mîna bernamê ye, ya ku pêşda hatiye nivîsandinê, lê xeberdana rû bi rû ew mîna bernama zindî ye. Çaxê ez tevî kesekî xeber didim, hişê minda ev gilî ne, ‘Tiştekî şaş nebêje!’”—Cîn.

 Zû yan dereng, wê tera lazim be hîn bî ça rû bi rû tevî meriva xeber dî. Mesele, tu gerekê hîn bî ça hevala qazanc kî, xebatê xwera bivînî, yan jî çaxê destpêkî rastî kesekî bêyî.

 Bi rastî, xeberdana rû bi rû ne jî usa çetin e. Tu dikarî hîn bî û bizanibî ça xeber dî, wî çaxî jî hergê tu yekî şermoke yî.

 “Tu gerekê bona vê yekê hazir bî ku carna tê tiştekî şaş bêjî û ji bo vê yekî şerm kî. Tu nikarî timê xwe kontrol kî”—Nîl.

•   Pirsa bidin. Bifikire derheqa vê têmê ya ku dikare merivra hewas be û destpêke derheqa vê têmayê xeber de. Mesele:

   “Tu havînê ku hêsa bûyî?”

   “Tu qe rastî vê malperê hatî? Ew malpereke gelek hewas e.”

   “Te bihîstiye derheqa . . . ?”

   Usa jî tu dikarî bifikirî derheqa vê yekê, hela kîjan têma we herda xweş tê û wera hewas e. Mesele, diqewime hûn herdu jî diçûne mektebekî yan jî xebata we yek e? Pirsa ser hîmê wan têma bide, kîjan ku bona we nas e.

   “Bifikire derheqa wan pirsa yên ku tu hesab dikî, wekî hewas in û teyê bi rastî bixwesta caba wan pirsa bistanda”—Marîta.

   Fesal bin: Meriva eciz nekin û pirs pey pirsa nedin. Usa jî fesal bin ku pirsên şexsî nedin. Mesele pirsên usa ça “Tu diha zêde ji çi ditirsî?” yan “Çima tu timê kincê reş xwe dikî?” dikarin usa bikin, ku meriv xwe cûrekî texmîn ke. Pirsa duda dikare usa bê kifşê tê bêjî tu meriva bêhurmet dikî.

   Usa jî lez nekevin nihêrandina xwe merivra bêjin, heta ku ewî caba xwe nedaye ser pirsa we. Hergê kin bêjin, bira xeberdana we nebe qisekirin.

   Prînsîpa Kitêba Pîroz: “Meremê dilê mêriv avên kûr in, lê merivên bîlan wan hildiçinin” (Metelok 20:5).

•   Rind guh bidin. Seva ku xeberdana we hewas berdewam be, gerekê bîra teda be, ku hê ferz e tu guhdar bî ne ku xeber dî.

   “Min nêt xwera daniye, wekî her car çaxê ez tevî kesekî xeber didim tiştekî teze bona wî pêbihesim. Paşê, ez bîra xweda xwey dikim çi ku ewî got, seva ku minra hêsa be li gora vê yekê pirsa bidim û xeberdanê berdewam kim”—Tamara.

   Fesal bin: Ber xwe nekevin bona vê yekê hergê hûn nizanin xeberdanê ça berdewam kin. Hergê hûn rind guh bidin meriva, hûnê bikaribin caba xwe ser hîmê vê yekê bidin, çi ku meriv got.

   Prînsîpa Kitêba Pîroz: “Bihîstinêda serxwe be, lê xeberdan û hêrsketinêda giran be” (Aqûb 1:19).

•    Hewasê pêşda bînin. Tuyê ji xeberdanê diha şabûnê bistînî hergê hewasê hindava vê yekê pêşda bînî, ku meriv derheqa kîjan têmê xeber dide.

   “Çaxê tu merivra didî kifşê ku bi rastî tera hewas e bibihêyî ew çi dibêje, xeberdana we hela hê wî çaxî jî wê xweş be, hergê nefemdarî jî pêşda bên”—Marîa.

   Fesal bin: Pirsên şexsî nedin. Hergê tu bêjî, “Ew kincê ser te çiqas bedew in. Te çi biha kirî?” meriv ji bo vê pirsê dikare bixeyîde!

   Prînsîpa Kitêba Pîroz: “Tenê li kara xwe negerin, lê bira her kes li kara hevalê xwe jî bigere” (Fîlîpî 2:4).

 Tu ça dikarî xeberdanê xilaz kî? Xortek ji Ûrdunê şîreteke usa dide: “Xeberdanê ser tişteke pozîtîv xilaz ke”. “Hergê tu bêjî, ‘Xeberdana tevî te gelek hewas bû’ yan jî ‘Bira roja te xweş derbaz be’ dikare xwestina meriv pêşda bîne, ku dîsa tevî te xeber de”.