HERGÊ TU jî rastî qeziya hatîyî, tê bikaribî fem bikî wan meriya, yên ku dikevine halekî usa mesele ça: diltengî, xalifandin, berxweketin. Gelek merivên usa, qudûm dikevin û îda naxwazin bijîn.

Hergê te jî hemû tişt ji bo qeziyê unda kiriye, diqewime tu difikirî wekî îda nikarî teyax kî. Yan jî dibe tu destpêkî bifikirî, wekî ne jî hêja ye bijîyî. Çi jî hebe, Kitêba Pîroz dibêje, wekî hêja ye tu bijîyî, çimkî axiriya baş hîviya te ye.

Waîz 7:8 dibêje: “Dawiya tiştekî ji destpêka wê qenctir e”. Çaxê tu paşî qeziyê yan xezeba, destpêdikî bêyî ser hişê xwe, dikare teva usa bê kifşê, ku jîyîna te îda kêrî tiştekî nayê. Lê gava tu sebir dikî û qewatê didî xebatê wekî aliyê xwe bikî, halê te dikare baş be.

Kitêba Pîroz pêxembertiyê dike derheqa wî wextî, gava “êdî wê ... dengê girî û dengê feryadê neyên bihîstin” (Îşaya 65:19). Ev tişteke rêalî ye, çimkî bin serwêrtiya Padşatiya Xwedêda erd wê bibe cinet (Zebûr 37:11, 29). Qezî û xezeb wê îda tune bin. Hemû cûre derd û kul wê bîra me herin, çimkî Xwedayê Himzor soz dide: “Wê bîranîna tiştên berê neyên kirin û neyên ramanê” (Îşaya 65:17).

Bide hesabê xwe, wekî xwexa Efirandarê me çi dibêje: “Hêviyê û axiriya baş bidime we”, dêmek jîyîna bextewar, bin serwêrtiya Padşatiya Xwedê (Yêremya 29:11). Zanebûna vê yekê dikare alî me bike, ku nêta jîyîna me hebe. Salî, derheqa kîjanê ku gotara pêşinda hatibû gotinê, dibêje: “Çaxê didî ber çevê xwe hemû tiştên baş, ku Padşatiya Xwedê li axiriyê wê bona me bike, ev yek alî me dike teyax kin û gelek dîna xwe nedin tiştên xirab ku jîyîna meda diqewimin”.

Wê baş be ku hê zêde pêbihesî, hela Padşatiya Xwedê zûtirekê wê çi bike bona însanetê. Hergê tu usa bikî, tê bikaribî nava çetinayên xweda, xwe qayîm bigirî, çimkî axiriya gelek baş hîviya te ye. Lê îda niha Kitêba Pîroz rêberiya kêrhatî dide, çi ku wê alî te bike teyax kî. Were em çend mesela şêwir kin.