“Ewê ku diziyê dike, bira îdî nedize, lê bi xûdana xweye helal bi destên xwe bixebite, ku bikaribe dest bavêje ketiya jî” (EFESÎ 4:28).

Efirandarê me dixwaze ku em ji xebatê lezetê bistînin. Çira? Merivê xebathiz bextewar e, çimkî ew dikare ebûra xwe û malbeta xwe bike. Ew hela hê dikare alî yên destteng jî bike. Mezinê xebatê wî qîmet dike. Belê, bi rastî merivê xebathiz xebata xwe unda nake. Kitêba Pîroz dibêje ku xelata xebata giran, pêşkêşa ji Xwedê ye (Waîz 3:13).

“Em eseyî zanin ku îsafa me rihet e û dixwazin ku her tiştî rast bikin” (ÎBRANÎ 13:18).

Heger em helal bin, emê qedirê xwe bizanibin, dilê me wê rihet be û xewa me jî şîrin be. Xêncî vê yekê, merivên din jî wê îtbariya xwe me bînin û qedirê me bigirin. Merivên qelp van mecala unda dikin. Usa jî îsafa wan dikare wana biçerçirîne û ewana ditirsin ku rojekê qelpiya wan wê eşkere be.

“Perehizî bira nava jiyîna weda cî negire û destên weda çiqas heye, razî bin” (ÎBRANÎ 13:5).

Mera pere bona xwarin û hewcên meye din lazim in. Lê yeke “perehizî” tiştekî gelek xof e. Ew dikare meriv hêlan ke, wekî heçî zef wede û qewata xwe ser qazanckirina gelek pera xerc ke. Gava meriv pey pera dikeve, ew dikare heleqetiya xwe tevî neferên xwe xirab ke, û hela hê ziyanê jî bide sihetqewata xwe (1 Tîmotêyo 6:9, 10). Lê ya herî xirab ew e, ku merivê perehiz dikare hêsa qelpiyê jî bike. Merivekî bîlan usa got: “Ew meriv amin e, xweyê xêr û bereket e, lê yê dilezîne dewletî be, bê bela namîne” (Metelok 28:20).

“Bîlaniyê û femkariyê xwey ke” (METELOK 3:21, DT).

Hergê em xwendina baş bistînin, ev yek wê alî me bike merivne cabdar û dê-bavê baş bin. Lê standina xwendina baş mektebêda yan jî ûnîvêrsîtêtêda, bêxofî û bextewariyê naynin. Heger em dixwazin jîyîna xweda hemû aliyava pêşdaçûyî bin, em gerekê xwendinê cem Xwedê bistînin, dêmek aliyê wîda bêne hînkirinê. Kitêba Pîroz derheqa merivê ku guh dide Xwedê dibêje: “Çi jî dixwaze mîyaser dibe” (Zebûr 1:1-3).