ЕДЕН истражувач неодамна анкетирал над 800 млади лица од различни религии. Ги прашал дали веруваат дека Исус одговара на молитвите. Преку 60 отсто одговориле дека се цврсто уверени во тоа. Меѓутоа, една девојка го пречкртала името на Исус од анкетниот лист и наместо него напишала „Бог“.

Што мислиш ти? Дали молитвите треба да му ги упатуваме на Исус или на Бог? * За да го добиеме одговорот, најнапред да видиме како Исус ги поучил своите ученици да се молат.

Исус нѐ поучил и ни покажал кому треба да му се молиме.

ПОУКА: Кога еден од учениците го замолил Исус: „Гоподару, научи нѐ да се молиме“, тој рекол: „Кога се молите, речете: ‚Татко‘“ (Лука 11:1, 2). Подоцна, во прочуената Проповед на гората, Исус повторно зборувал за молитвата. На насобраниот народ му рекол: „Помоли му се на својот Татко“. Освен тоа, ги охрабрил луѓето со зборовите: „Бог, вашиот Татко, знае што ви треба уште пред да го замолите“ (Матеј 6:6, 8). Последната ноќ од својот живот како човек на Земјата, Исус им рекол на своите ученици: „Што и да побарате од Таткото, ќе ви даде во мое име“ (Јован 16:23). Значи, Исус нѐ поучил да му се молиме на оној што е и негов Татко и наш Татко, а тоа е Јехова Бог (Јован 20:17).

ПРИМЕР: Како што ги учел другите, Исус и самиот се молел: „Те славам, Татко, Господару на небото и на земјата“ (Лука 10:21). Во една друга прилика ‚Исус ги подигнал очите кон небото и рекол: „Татко, ти благодарам што ме услиши“‘ (Јован 11:41). А додека умирал, Исус се молел: „Татко, во твоите раце го доверувам својот дух!“ (Лука 23:46). Со своите молитви до неговиот небесен Татко — ‚Господарот на небото и на земјата‘ — Исус ни дал јасен пример за тоа како треба и ние да се молиме (Матеј 11:25; 26:41, 42; 1. Јованово 2:6). Дали така го сфатиле и неговите први ученици?

Само неколку седмици откако Исус се вратил на небото, неговите ученици биле малтретирани и прогонувани од противниците (Дела 4:18). Се разбира, тие се молеле. Но, на кого? „Еднодушно го кренаа гласот кон Бог“, молејќи го да продолжи да им помага „преку името на [неговиот] свет слуга Исус“ (Дела 4:24, 30). Значи, учениците ги послушале Исусовите совети за молитвата. Тие му се молеле на Бог, а не на Исус.

По неколку години, апостол Павле опишал како се молеле тој и неговите блиски соработници. На сохристијаните им напишал: „Му благодариме на Бог, Таткото на нашиот Господар Исус Христос, секогаш кога се молиме за вас“ (Колошаните 1:3). Павле исто така напишал: „Секогаш благодарете му на нашиот Бог и Татко во името на нашиот Господар Исус Христос“ (Ефешаните 5:20). Од овие зборови гледаме  дека Павле ги поттикнал другите за сѐ да му се молат на неговиот „Бог и Татко“ — но, се разбира, во името на Исус (Колошаните 3:17).

Исто како првите христијани, можеме да ја покажеме нашата љубов кон Исус со тоа што ќе ги примениме неговите совети за молитвата (Јован 14:15). Ако му се молиме на нашиот небесен Татко — и тоа само нему — зборовите од Псалм 116:1, 2 ќе добиваат сѐ подлабоко значење за нас. Таму стои: „Љубов се буди во мене, зашто Јехова го слуша мојот глас... Ќе го повикувам во сите мои денови“. *