လူတချို့ပြောဆိုရာ

ရောမတွေဟာ ယေရှုကို သစ်နှစ်ချောင်းနဲ့လုပ်ထားတဲ့ လက်ဝါးကားတိုင်ပေါ် တင်ပြီး ကွပ်မျက်ခဲ့တယ်။

သမ္မာကျမ်းစာ ပြောဆိုရာ

ယေရှုကို “သစ်တိုင်၌ ဆွဲ၍ကွပ်မျက်” ခဲ့တယ်။ (တမန်တော် ၅:၃၀၊ သမ္မာကျမ်း) ယေရှုကို ကွပ်မျက်ရာမှာသုံးတဲ့အရာကို ဖော်ပြတဲ့အခါ ကျမ်းရေးသူတွေသုံးတဲ့ စကားလုံးနှစ်မျိုးစလုံးဟာ သစ်နှစ်ချောင်းမဟုတ်ဘဲ သစ်တစ်ချောင်းကိုပဲ ရည်ညွှန်းတယ်။ ရှေးခေတ်ကားတိုင်တင်ခြင်း စာအုပ်အရ စတောရော့စ် ဆိုတဲ့ဂရိစကားလုံးဟာ “‘လက်ဝါးကားတိုင်’ ကို မဟုတ်ဘဲ သစ်တိုင်တစ်တိုင်” ကိုဆိုလိုတယ်။ တမန်တော် ၅:၃၀ မှာပါတဲ့ ဇိုင်လွန် ဆိုတဲ့စကားလုံးဟာ “ဖြောင့်တန်းတဲ့ တုတ်ချွန် ဒါမှမဟုတ် သစ်တိုင်တစ်တိုင်ကိုသာ ဆိုလိုတယ်။ ရောမတွေဟာ ကားစင်တင်ခံရမယ့်သူတွေကို အဲဒီသစ်တိုင်ပေါ်မှာ သံနဲ့ရိုက်ထားကြတယ်။” *

ဒါ့အပြင် ကျမ်းစာမှာ ယေရှုကို ကွပ်မျက်တဲ့နည်းကို ရှေးအစ္စရေးတွေရဲ့ ပညတ်တစ်ခုနဲ့ ဆက်စပ်ထားတယ်။ အဲဒီပညတ်မှာ “သေထိုက်သောအပြစ်ရှိသောသူကို သစ်တိုင်၌ဆွဲ၍ သတ်လျှင်၊ . . . သစ်တိုင်၌ဆွဲထားခြင်းကို ခံရသောသူသည် ကျိန်ခြင်းကိုခံရသောသူ ဖြစ်၏” လို့ ဖော်ပြထားတယ်။ (တရားဟောရာ ၂၁:၂၂၊ ၂၃) အဲဒီပညတ်ကို ရည်ညွှန်းပြီး တမန်တော် ပေါလုက “‘သစ်တိုင် [ဇိုင်လွန်] တွင် ဆွဲထားခြင်း ခံရသောသူတိုင်း ကျိန်ခြင်းခံရသောသူဖြစ်သည်’ ဟုကျမ်းစာ၌ ရေးထားသည့်အတိုင်း [ယေရှုသည်] ငါတို့ကိုယ်စား ကျိန်ခြင်းကို ခံရ” တယ်လို့ ရေးခဲ့တယ်။ (ဂလာတိ ၃:၁၃) ယေရှုဟာ သစ်တိုင်ပေါ် သေဆုံးခဲ့တယ်လို့ ပေါလုဖော်ပြတယ်။

“ထိုသူကို သစ်တိုင်၌ဆွဲ၍ ကွပ်မျက်ကြလေ၏။” —တမန်တော် ၁၀:၃၉၊ သမ္မာကျမ်း။

သမ္မာကျမ်းစာ ပြောဆိုရာ

အစောပိုင်းခရစ်ယာန်တွေဟာ လက်ဝါးကားတိုင်ကို ဘာသာရေးအမှတ်အသားအဖြစ် သုံးခဲ့တယ်လို့ ကျမ်းစာမှာ လုံးဝမဖော်ပြထားဘူး။ အဲဒီခေတ်က ရောမတွေဟာ သူတို့ နတ်ဘုရားတွေရဲ့ အမှတ်အသားအနေနဲ့ လက်ဝါးကားတိုင်ကို အသုံးပြုခဲ့ကြတယ်။ ယေရှုသေဆုံးပြီးနောက် အနှစ် ၃၀၀ လောက်မှာ ရောမဧကရာဇ် ကွန်စတင်တိုင်းဟာ သူ့စစ်တပ်ရဲ့ အမှတ်တံဆိပ်အဖြစ် လက်ဝါးကားတိုင်ကို အသုံးပြုခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ လက်ဝါးကားတိုင်ဟာ “ခရစ်ယာန်” ချာ့ချ်နဲ့ ဆက်နွှယ်လာတယ်။

အယူမှားသူတွေဟာ သူတို့ရဲ့နတ်ဘုရားတွေကို ကိုးကွယ်ရာမှာ လက်ဝါးကားတိုင် သုံးခဲ့တဲ့အတွက် ယေရှုရဲ့တပည့်တွေဟာ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားကို ကိုးကွယ်ရာမှာ လက်ဝါးကားတိုင် သုံးပါ့မလား။ မသုံးခဲ့ကြဘူး။ ဝတ်ပြုရေးမှာ “တစ်မျိုးမျိုးရဲ့ပုံ” သုံးတာကို ဘုရားသခင် ရှေးအချိန်ကတည်းက လုံးဝမနှစ်သက်မှန်း၊ ခရစ်ယာန်တွေဟာ “ရုပ်တုကိုးကွယ်ခြင်းကို ဝေးဝေးရှောင်” ရမှန်း ယေရှုရဲ့တပည့်တွေ သိထားကြတယ်။ (တရားဟောရာ ၄:၁၅-၁၉၊ ကဘ။ ၁ ကောရိန္သု ၁၀:၁၄၊ သမ္မာကျမ်း) ‘ဘုရားသခင်ဟာ နာမ်ဝိညာဉ်ဖြစ်’ ပြီး လူ့မျက်စိနဲ့ မမြင်နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် အစောပိုင်းခရစ်ယာန်တွေဟာ ဘုရားသခင်နဲ့ ပိုရင်းနှီးတယ်လို့ ခံစားရစေဖို့ ပစ္စည်းတွေ၊ အမှတ်အသားတွေကို မသုံးခဲ့ကြဘူး။ အဲဒီအစား သူတို့ဟာ ‘စွမ်းအားတော်ရဲ့လမ်းပြမှုကို ခံယူ’ ပြီး ကျမ်းစာမှာပါတဲ့ ဘုရားရဲ့အလိုတော်နဲ့ကိုက်ညီတဲ့ ‘အမှန်တရားနဲ့အညီ ကိုးကွယ်’ ကြတယ်။—ယောဟန် ၄:၂၄။

‘စစ်မှန်သောကိုးကွယ်သူတို့သည် စွမ်းအားတော်၏လမ်းပြမှုကို ခံယူ၍ အမှန်တရားနှင့်အညီ ခမည်းတော်ကို ကိုးကွယ်ရမည်။’—ယောဟန် ၄:၂၃။

လူတွေပြောဆိုရာ

“ကယ်တင်ခြင်းရဲ့အမှတ်အသားကို အလွန်ကြည်ညိုလေးစားစရာအဖြစ် သဘောထားတာဟာ အင်မတန် သဘာဝကျပြီး ကျိုးကြောင်းဆီလျော်တယ်။ . . . အဲဒီအမှတ်အသားကို ကြည်ညိုလေးစားသူဟာ အဲဒီအမှတ်အသား ကိုယ်စားပြုသူကို ကြည်ညိုလေးစားရာရောက်တယ်။”—ကက်သလစ်စွယ်စုံကျမ်းသစ်။

သမ္မာကျမ်းစာ ပြောဆိုရာ

ခရစ်ယာန်တွေဟာ ယေရှုအပေါ် အကြွေးတင်နေတယ်။ ယေရှုရဲ့သေခြင်းကြောင့် သူတို့ရဲ့အပြစ်တွေ ခွင့်လွှတ်ခံရပြီး ဘုရားသခင်နဲ့ ရင်းနှီးဖို့၊ ထာဝရအသက်ရဖို့ အခွင့်အလမ်းပွင့်လာလို့ပဲ။ (ယောဟန် ၃:၁၆။ ဟေဗြဲ ၁၀:၁၉-၂၂) အဲဒီအတွက် ရိုသေလေးစားကြောင်း ပြတဲ့အနေနဲ့ ယေရှုနဲ့ဆိုင်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်ပစ္စည်းကို ဆောင်ထားဖို့၊ ယေရှုကို ယုံကြည်ပါတယ်လို့ပဲပြောဖို့ သူတို့ကို မမိန့်မှာခဲ့ဘူး။ ‘အကျင့်မရှိတဲ့ ယုံကြည်ခြင်းဟာ အသေဖြစ်တယ်။’ (ယာကုပ် ၂:၁၇) ခရစ်ယာန်တွေဟာ ယေရှုကို ယုံကြည်ကြောင်း လုပ်ရပ်နဲ့တင်ပြရမယ်။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့လဲ။

“ခရစ်တော်၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် ငါတို့ကို အနိုင်အထက် နှိုးဆော်၏။ အကြောင်းမူကား တစ်ယောက်သောသူသည် လူခပ်သိမ်းအတွက် အသေခံသည်ဟု ငါတို့ယူမှတ်ကြ၏။ . . . အသက်ရှင်သူတို့သည် ကိုယ့်အတွက် အသက်မရှင်တော့ဘဲ မိမိတို့အတွက် အသေခံတော်မူ၍ ထမြောက်တော်မူသော သခင်အတွက် အသက်ရှင်” သင့်တယ်လို့ ကျမ်းစာပြောတယ်။ (၂ ကောရိန္သု ၅:၁၄၊ ၁၅) ခရစ်တော်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ မေတ္တာပါလုပ်ရပ်ကြောင့် ခရစ်ယာန်တွေဟာ ခရစ်တော်ရဲ့ပုံသက်သေကို တုပပြီး အသက်တာကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲဖို့ လှုံ့ဆော်ခံကြရတယ်။ ဒီနည်းနဲ့ သူတို့ဟာ ဘာသာရေးအမှတ်အသားတွေ သုံးတာထက် ပိုပြီး အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့နည်းနဲ့ ယေရှုကို ဂုဏ်တင်ကြတယ်။

‘ငါ့ခမည်းတော်၏အလိုတော်ကား သားတော်ကိုမြင်၍ ယုံကြည်ကြောင်း တင်ပြသောသူတိုင်း ထာဝရအသက်ရစေရန်ဖြစ်၏။’—ယောဟန် ၆:၄၀။