ငရဲ (ကျမ်းစာကို ရေးသားခဲ့တဲ့ ဘာသာစကားအရ “ရှီးအိုးလ်” နဲ့ “ဟေးဒီးစ်”) ဆိုတာ မီးတောက်လောင်နေတဲ့ ညှဉ်းဆဲရာနေရာကို ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး။ သင်္ချိုင်းကို ဆိုလိုနေခြင်းသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဘယ်သူတွေ ငရဲ ရောက်သွားကြသလဲ။ လူဆိုး၊ လူကောင်း အားလုံးပါပဲ။ (ယောဘ ၁၄:၁၃; ဆာလံ ၉:၁၇) သေဆုံးသွားသူတွေ ရောက်ရှိနေတဲ့ ပုံဆောင်နေရာ ငရဲဟာ “အသက်ရှင်သောသူခပ်သိမ်းတို့ စုရုံးရာ” နေရာဖြစ်တယ်လို့ သမ္မာကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။—ယောဘ ၃၀:၂၃၊ သမ္မာ။

 ယေရှုတောင်မှ သေဆုံးသွားတဲ့အခါ ငရဲကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တော်ဟာ “သင်္ချိုင်း [ငရဲ၊ The Bible in Basic English] ၌ စွန့်ပစ်တော်မူ” ခြင်းမခံခဲ့ရပါဘူး။ ကိုယ်တော့်ကို ဘုရားသခင် ထမြောက်စေခဲ့လို့ဖြစ်တယ်။—တမန်တော် ၂:၃၁၊ ၃၂။

ငရဲမှာ ထာဝစဉ် နေရမှာလား

 ငရဲကို ရောက်သွားသူအားလုံး ပြန်ထွက်လာကြပါလိမ့်မယ်။ သူတို့အားလုံးကို ယေရှုက ဘုရားပေးတဲ့တန်ခိုးနဲ့ အသက်ပြန်ရှင်စေပါလိမ့်မယ်။ (ယောဟန် ၅:၂၈၊ ၂၉; တမန်တော် ၂၄:၁၅) အနာဂတ်မှာဖြစ်မယ့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအကြောင်းကို ဗျာဒိတ် ၂၀:၁၃ မှာ “သေခြင်းနှင့် ငရဲတို့လည်း သူတို့၌ရှိသော သေလွန်သူများကို လွှတ်ပေး” တယ်ဆိုပြီး ကြိုတင်ဖော်ပြထားတယ်။ (King James Version) ငရဲမှာရှိတဲ့ သေလွန်သူတွေအားလုံး ထွက်လာပြီးနောက်မှာ ငရဲဆိုတာ ရှိတော့မှာ မဟုတ်သလို ဘယ်သူမှလည်း ငရဲကို သွားရတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ အကြောင်းကတော့ “သေခြင်း ရှိတော့မည်မဟုတ်” တော့လို့ပဲ။—ဗျာဒိတ် ၂၁:၃၊ ၄; ၂၀:၁၄။

 ဒါပေမဲ့ လူအားလုံး ငရဲကို မသွားကြပါဘူး။ တချို့သူတွေဟာ အရမ်းကိုဆိုးယုတ်ပြီး ဘယ်တော့မှ ပြောင်းလဲမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတယ်။ (ဟေဗြဲ ၁၀:၂၆၊ ၂၇) အဲဒီလိုလူတွေ သေဆုံးသွားတဲ့အခါ ငရဲကိုမဟုတ်ဘဲ ဂေဟင်နာကို ရောက်သွားမှာဖြစ်တယ်။ ဂေဟင်နာဆိုတာ ထာဝရပျက်စီးခြင်းရဲ့ အမှတ်သင်္ကေတ ဖြစ်တယ်။ (မဿဲ ၅:၂၉၊ ၃၀) ဥပမာ၊ ယေရှုက သူ့ခေတ်မှာရှိတဲ့ အရေခြုံဘာသာရေးခေါင်းဆောင်တချို့ဟာ ဂေဟင်နာကို ရောက်လိမ့်မယ်လို့ ဖော်ပြခဲ့တယ်။—မဿဲ ၂၃:၂၇–၃၃။