Twee dagen voor het Avondmaal gaf een broeder in Indonesië een uitnodiging aan een parkeerwacht die moslim was. De parkeerwacht vroeg of anderen ook mochten komen, aangezien hij maar één uitnodiging had gekregen. De broeder legde uit dat anderen ook welkom waren. De man vertelde dat hij een grote familie  had en vroeg om meer uitnodigingen. De broeder gaf er nog twintig en legde uit dat het om de herdenking van Jezus’ dood ging en dat zowel christenen als moslims welkom waren. De man zei dat hij ongeveer zestig tot zeventig personen mee zou brengen.

De Gedachtenislezing, waarbij al 248 personen aanwezig waren, was nog maar net begonnen toen de parkeerwacht aankwam met nog eens 100 mensen — mannen, vrouwen, kinderen, met inbegrip van bejaarden en een hoogzwangere vrouw. Ze hadden een aantal auto’s gehuurd voor vervoer naar het hotel waar het Avondmaal werd gehouden. Toen de bewakers van het hotel zo’n grote groep zagen, hielden ze hen in eerste instantie tegen. Ze vroegen zich af waarom zo veel moslims een christelijke bijeenkomst wilden bijwonen. Nadat de groep hun uitnodigingen had laten zien aan de bewakers, werd ze naar de gehoorzaal begeleid. Ongeveer zestig personen mochten de overvolle gehoorzaal binnengaan.

Enkele dagen later bezocht de broeder de parkeerwacht en vroeg hem of de groep van het programma had genoten. Hij gaf toe dat ze eerst geaarzeld hadden of ze zouden gaan, maar hij zei dat ze erg onder de indruk waren dat iedereen zo vriendelijk was en hen na afloop kwam begroeten en een hand kwam geven. De broeder nodigde hem uit voor de speciale lezing de zondag daarop. Deze keer kwam de man met zo’n veertig familieleden en buren. Omdat ze pas tegen het einde van de vergadering arriveerden, besloten de ouderlingen  de lezing een tweede keer te houden. De voorzitter kondigde de toespraak opnieuw aan en legde kort uit wat er op het programma stond, inclusief het lied en het gebed. Om deze mensen met een moslimachtergrond te helpen, gebruikte de spreker in zijn lezing termen die voor hen gebruikelijk zijn, zoals ‘het Heilige Boek’ in plaats van ‘de Bijbel’ en ‘de profeet Isa’ in plaats van ‘Jezus’.

Later zocht een ouderling de parkeerwacht thuis op en begon een Bijbels gesprek aan de hand van de brochure Listen to God. Twaalf anderen namen ook deel aan het gesprek, onder wie een aantal moslimvrouwen en kinderen.

Uit Ulaanbaatar, Mongolië, vertrekken bussen naar alle delen van het land. De busreizen kunnen wel 48 uur duren. De reizigers staren uit het raam of slapen wat. Hoewel Mongoliërs graag lezen, wordt er niet in leesmateriaal voorzien. Met dit in gedachten benaderden een aantal broeders uit de gemeente Songinokhairkhan de buschauffeurs en zeiden: ‘We zouden jullie graag een prachtig boek cadeau geven. In vliegtuigen vind je bij elke zitplaats wat te lezen. Als u denkt dat uw passagiers graag wat zouden lezen, kunnen we bij elke zitplaats lectuur achterlaten.’ Acht buschauffeurs namen dit aanbod aan, met als resultaat dat er 299 tijdschriften en 144 brochures werden verspreid. De broeders spraken ook af dat ze de tijdschriften steeds door de nieuwste zouden vervangen zodra die beschikbaar kwamen.

In een Aziatisch land werden twee ouderlingen gevraagd een zuster te bezoeken die al acht jaar inactief was. Omdat de broeders de zuster nooit hadden ontmoet, belden ze haar op en spraken af haar te bezoeken in haar winkel in een grote overdekte markt. Na rondgelopen te hebben in een doolhof van gangetjes, vonden ze het adres dat de zuster had opgegeven. Toen ze de winkel binnenkwamen, werden ze begroet door een vrouw die een kleine bijbel op haar toonbank had liggen. Nadat ze haar achternaam, geboorteplaats en de leeftijd van haar twee kinderen had bevestigd, concludeerden de broeders dat dit de inactieve zuster was. ‘Wij zijn je broeders, Jehovah’s Getuigen’, zeiden ze.

‘Ik ben een christen’, antwoordde ze met een verwarde blik op haar gezicht. De broeders vonden het maar een vreemde reactie. Toch gaven ze haar wat Bijbelse lectuur en de vrouw was heel dankbaar. Maar toen de broeders weggingen, drong het tot ze door dat ze bij de verkeerde winkel waren geweest! Het was de bedoeling bij nummer 2202 langs te gaan, maar dit was nummer 2200. Een van de broeders zei: ‘Ik kreeg kippenvel. Het was alsof de engelen ons naar die winkel hadden gestuurd. De vrouw en de zuster hadden dezelfde achternaam, dezelfde geboorteplaats en hun kinderen waren ongeveer van dezelfde leeftijd! Als de vrouw een andere achternaam of geboorteplaats had genoemd,  dan hadden we geweten dat we bij de verkeerde persoon waren.’ Twee winkels verder vonden de broeders uiteindelijk de inactieve zuster die op hen zat te wachten.

Door deze vergissing ging de vrouw de Bijbel bestuderen en de vergaderingen bijwonen. De inactieve zuster begon alle vergaderingen te bezoeken en regelmatig in de velddienst te gaan. Ze zei: ‘Hoewel ik heel lang inactief was, is Jehovah me nooit vergeten. Dat heeft een diepe indruk op me gemaakt.’

Greg en Alma verhuisden naar het eiland Catanduanes in de Filippijnen om te dienen waar de behoefte groter is. Omdat sommige delen van het eiland bergachtig zijn, moeten Greg en Alma bijna 20 kilometer lopen om bepaalde stukken van hun gebied te kunnen bereiken. Soms roeien ze wel twee uur om op andere eilanden te prediken. Tijdens het regenseizoen vinden ze het heel moeilijk om zulke tochten te maken. In plaats van gewoon thuis te blijven en niets te doen, besloten ze gebruik te maken van een actie van hun telecomprovider. Hierdoor kunnen ze onbeperkt sms’en voor een heel lage prijs.

Greg begint zijn sms’je met het noemen van zijn naam. Dan voegt hij eraan toe: ‘Ik wil graag een Bijbelse gedachte met u delen.’ Een van de Bijbelteksten die hij doeltreffend vindt, is Johannes 17:3. Na de tekst geciteerd te hebben, stelt hij twee vragen: Wie is de ware God? en Wie is Jezus Christus? Dan nodigt hij de persoon uit om te antwoorden. Als er wordt geantwoord, haalt Greg een andere Bijbeltekst aan, zoals Psalm 83:18. Blijft de persoon zijn sms’jes beantwoorden, dan vraagt Greg of hij mag bellen om het gesprek voort te zetten. Greg en Alma zeggen dat veel mensen op de sms’jes reageren.

 Eén vrouw met wie Greg en Alma contact hadden opgenomen, stelde verschillende vragen over de Bijbel. Er werd dus flink wat heen en weer gesms’t en dat leidde uiteindelijk tot een Bijbelstudie. De vrouw deelde wat ze had geleerd met haar neef en een collega. Uiteindelijk werden ze alle drie gedoopt.