HALVERWEGE de twintigste eeuw leek het erop dat mensen de strijd tegen bedwantsen gingen winnen. Maar in de jaren zeventig besloten veel landen het gebruik van DDT — een van de voornaamste bestrijdingsmiddelen tegen bedwantsen — terug te dringen omdat het middel gevaarlijk was en slecht voor het milieu.

Bedwantsen werden bovendien steeds vaker resistent tegen chemische middelen. Ook begonnen mensen steeds meer te reizen, waarbij ze zonder het te weten vaak bedwantsen meenamen. Wat was het gevolg? In een rapport uit 2012 over de bestrijding van bedwantsen stond: „De afgelopen twaalf jaar zijn bedwantsen steeds vaker gesignaleerd in de VS, Canada, het Midden-Oosten, verschillende Europese landen, Australië en delen van Afrika.”

In Moskou is het aantal klachten over bedwantsen onlangs in een jaar tijd vertienvoudigd. Aan de andere kant van de wereld, in Australië, is het aantal bedwantsplagen sinds 1999 met zo’n 5000 procent toegenomen!

Sommige mensen nemen ongemerkt bedwantsen mee naar huis vanuit een winkel, bioscoop of hotel. Een hotelmanager in de VS zegt: „Je krijgt onherroepelijk te maken met bedwantsen. Tegenwoordig is dat gewoon het risico van het vak.” Waarom zijn ze zo moeilijk te bestrijden? Hoe kunt u zichzelf beschermen? En als u thuis met een bedwantsenplaag te maken krijgt, wat kunt u dan doen om ze uit te roeien en te voorkomen dat ze terugkomen?

Bedwantsen zijn niet groter dan een appelpitje en zijn vrij plat, dus ze kunnen zich bijna overal verstoppen. Misschien kruipen ze wel in uw matras, uw meubels, een stopcontact of zelfs in uw telefoon. Bedwantsen worden meestal binnen drie tot zes meter van bedden en zitmeubels aangetroffen. Ze zitten namelijk het liefst dicht bij hun voedselbron — u. *

Slachtoffers worden vaak gebeten terwijl ze liggen te slapen. Maar de meeste mensen voelen de beet niet omdat de wantsen een verdovende stof injecteren waardoor ze wel tien minuten ongestoord hun gang kunnen gaan. En hoewel bedwantsen meestal elke week voedsel tot zich nemen, kunnen ze het zo nodig maanden volhouden zonder eten.

In tegenstelling tot muggen en bepaalde andere insecten schijnen bedwantsen geen infectieziekten te verspreiden. Maar beten van bedwantsen kunnen jeuk en bulten veroorzaken, en voor veel mensen is het een traumatische ervaring. Slachtoffers slapen vaak slecht, generen zich, en kunnen zelfs lang nadat de wantsen verdwenen zijn last hebben van ’fantoombeten’. Een rapport uit Sierra Leone noemt bedwantsen  „een oorzaak van grote irritatie en van slapeloze nachten” en waarschuwt voor „het sociale stigma dat aan bedwantsen kleeft”.

Iedereen kan last van bedwantsen krijgen. De insecten zijn makkelijker te bestrijden als u ze in een vroeg stadium ontdekt. Het is daarom belangrijk om te weten hoe u sporen van bedwantsen kunt herkennen. Controleer meubels, plinten en bagage op eitjes ter grootte van maanzaad en op bloedvlekjes. Gebruik een zaklantaarn om ze op te sporen.

Zorg dat bedwantsen geen plaatsen hebben om zich te verbergen. Dicht spleten en scheuren in muren en deurkozijnen af. Hoewel een bedwantsenplaag niet veroorzaakt wordt door een gebrek aan hygiëne, zijn de beestjes makkelijker op te sporen en te bestrijden als u geregeld stofzuigt en opruimt. In een hotelkamer vermindert u de kans om bedwantsen in uw bagage mee te nemen als u koffers niet op de vloer of op het bed legt.

Als u thuis of in uw hotelkamer bedwantsen aantreft, vindt u dat misschien eng en zelfs gênant. Dave en zijn vrouw werden op vakantie gebeten door bedwantsen. Hij vertelt: „We schaamden ons dood. Wat moesten we aan onze familie en vrienden vertellen als we thuiskwamen? Zouden ze nu elke keer dat ze last hadden van jeuk of huidirritatie denken dat het kwam doordat ze bij ons waren geweest?” Zulke reacties zijn op zich normaal, maar laat u er niet door schaamte van weerhouden om hulp in te roepen. De Dienst voor Gezondheid en Mentale Hygiëne in de stad New York geeft de geruststelling: „Het is lastig maar niet onmogelijk om van bedwantsen af te komen.”

Toch is het belangrijk niet te onderschatten hoe lastig het is om de beestjes uit te roeien. Als u ze thuis ontdekt, kan een professionele ongediertebestrijder u waarschijnlijk helpen. Hoewel er geen DDT meer wordt gebruikt, passen ongediertebestrijders nu meerdere andere effectieve methoden toe. De insectenexpert Dini Miller merkt op: „Voor de bestrijding van bedwantsen moet je als bewoner goed samenwerken met de beheerder van het gebouw en de ongediertebestrijder.” Door de instructies van de deskundige goed op te volgen en redelijke voorzorgsmaatregelen te nemen, kunt u zelf doen wat mogelijk is om bedwantsen buiten de deur te houden.