PANAMA is vooral bekend vanwege het Panamakanaal, dat als verbinding tussen de Atlantische en de Grote Oceaan fungeert. En omdat het land ook een verbinding tussen Noord- en Zuid-Amerika vormt, is er een grote verscheidenheid aan rassen en culturen te vinden. Een groot deel van de bevolking heeft zowel inheemse als Europese voorouders.

Toen Spaanse ontdekkingsreizigers in 1501 in Panama aankwamen, troffen ze heel wat inheemse gemeenschappen aan, waarvan er enkele nog steeds bestaan, zoals de Guna (ook wel Kuna of Cuna genoemd). Veel leden van dit volk wonen in de San Blas-archipel (Guna Yala) en langs de Caribische  kust bij de grens tussen Panama en Colombia. Ze vissen met boomstamkano’s, jagen en verbouwen hun eigen voedsel.

Wanneer een Guna-man trouwt, trekt hij in bij zijn schoonfamilie en gaat hij voor ze werken. Als het stel een dochter krijgt, kunnen ze hun eigen huishouden beginnen.

Er zijn ongeveer driehonderd gemeenten van Jehovah’s Getuigen in Panama. Ze houden niet alleen bijeenkomsten in het Spaans, maar ook in het Chinees, Engels, Gujarati, Guna, Haïtiaans-creools, Ngabere en Panamese Gebarentaal.