AZERBEIDZJAN is het grootste van de drie landen in de zuidelijke Kaukasus. Ongeveer duizend jaar geleden begonnen Turkse stammen zich hier in grote aantallen te vestigen. Ze namen enkele plaatselijke gebruiken over en de plaatselijke bevolking nam wat van de cultuur van de nieuwkomers over. Het is dan ook niet vreemd dat de Azerbeidzjaanse taal nauw verwant is aan het Turks en het Turkmeens.

De Azerbeidzjanen (Azeri) staan bekend als een levendig en hartelijk volk. Familieleden hebben een nauwe band en helpen elkaar in moeilijke tijden.

Azerbeidzjanen zijn dol op muziek en poëzie. Eén muziekstijl is mugam, waarbij een zanger klassieke Azerbeidzjaanse gedichten voordraagt onder begeleiding van traditionele instrumenten. Hij moet een grondige kennis van het mugam-repertoire en improvisatietalent hebben.

 Thee is een belangrijk onderdeel van de cultuur. De drank wordt in peervormige glaasjes geschonken en geserveerd met een suikerklontje. Soms worden er pistaches, amandelen en rozijnen bij gegeten. Zelfs de kleinste dorpen hebben een theehuis.

In de Kaspische Zee ten oosten van Azerbeidzjan is de steur te vinden. De belugasteur (Europese huso) kan ruim honderd jaar oud worden. Een van de grootste exemplaren die ooit gevangen zijn, was 8,5 meter lang en woog bijna 1300 kilo! Steuren worden vooral gewaardeerd om hun eitjes (kuit), de beroemde en kostbare zwarte kaviaar.

De meeste Azerbeidzjanen zijn gelovig en praten graag over God. Velen zijn moslim, maar er zijn ook andere godsdiensten vertegenwoordigd. Zo zijn er ruim duizend Getuigen van Jehovah.