Miene Elren lieeden de Woarheit en de 1920ja Joaren kjanen, noch ea dee sikj befrieden. Ekj wort en Enjlaunt aune 1939 jebuaren. Bie kjlien jinkj ekj met miene Elren toop no de Toopkomes un muak uk bie de School fa dän christeljen Deenst met. Mie denkjt daut noch goot von de ieeschte Oppgow, waut ekj haud. Daut ekj kunn äwa dän Rädnadesch kjikjen, must ekj opp eenen Kausten stonen. Don wia ekj sas Joa un sea nerwees, aus ekj sach, woo väl groote Menschen no mie kjikjten.

Fa dän Prädichtdeenst schreef miene Pape mie eene eefache Enleidunk opp eene Koat. Ekj wia noch mau acht Joa, aus ekj toom ieeschte Mol auleen no een Hus jinkj. Ekj kunn daut nich jleewen, aus deejanja miene Koat läsd un dan uk fuaz daut Buak aunneem “Gott bleibt wahrhaftig”. Ekj rand fuaz no miene Pape un vetald am daut! Ekj jleicht dän Prädichtdeenst un de Toopkomes sea. Un doawäajen wull ekj lota uk Voltietdeena woaren.

Aus miene Pape dän Woaktorm fa mie bestald, funk ekj aun de Woarheit ut de Schreft noch dolla to leewen. Ekj läsd jieda Woaktorm soo schwind, aus wie dän kjrieejen. Ekj vetrud emma dolla opp Jehova, un met de Tiet jeef ekj mie am han.

Aune 1950 reisd wie aus Famielje no eenen Kongress en New York. Aum Donnadach, dän 3. August haundeld daut Program sikj von dän Missionoadeenst. Dän Dach haud Brooda Carey Barber, waut lota em Väastaunt wia, de Doopräd. Opp Enj von siene Räd stald hee deejanje, waut sikj wullen deepen loten, de beid Froagen. Un ekj stunt uk opp un säd opp ludes: “Jo!” Ekj wia dan noch mau 11 Joa, oba ekj wist, woo wichtich de Doop wia. Ekj gruld mie noch een bät fa daut  Wota, wäajen ekj noch nich schwamen kunn. Oba mien Onkel kjeem met mie met un beruijd mie. Een Brooda deed mie deepen un een aundra Brooda holp mie wada utem Wota rut. Tolatst wia de Doop soo haustich äwa, daut miene Feet noch nich mol oppem Grunt jeschieet hauden. Von dän Dach aun haft Jehova mie jeholpen, opp dän rajchten Wajch to bliewen.

Aus ekj ut de Schooljoaren wia, wull ekj Pionia woaren, oba miene Liera rooden mie too, daut ekj mie sull hecha utlieren loten. Ekj horcht no dee un jinkj no de Uniwersität. Oba doa wort ekj boolt en, daut ekj nich kunn em Gloowen stoakj bliewen un to deeselwje Tiet mie loten hecha utlieren. Ekj bäd to Jehova wäajen dise Sach un schreef miene Liera eenen Breef, daut ekj wudd opp Enj von daut ieeschte Joa veloten. Ekj vetrud opp Jehova un funk fuaz doahinja met dän Pioniadeenst aun.

Ekj fruach daut Betel en London, aus daut nich eenen erfoarnen Pionia-Brooda jeef, met dän ekj wudd kjennen toopschaufen. Dan schekjten dee mie no de Staut Wellingborough, wua ekj en Juli aune 1957 met dän Voltietdeenst aunfunk. Doa lieed ekj väl von Bert Vaisey. Hee wia een flietja Pionia un holp mie, goode Plons to moaken fa dän Prädichtdeenst. To onse Vesaumlunk jehieeden ekj un Brooda Vaisey un uk sas elre Sestren. Ekj muak mie fa aule Toopkomes reed un muak doa uk met. Soo lieed ekj, mie noch dolla opp Jehova to veloten un von mienen Gloowen to räden.

Wäajen ekj nich wull Soldot woaren, wort ekj fa een Stootje enjestopt. No daut bejäajend ekj eene Sondapionia-Sesta, waut Barbara heet. Aune 1959 befried wie ons, un wie wieren reed irjentwua to deenen. Daut ieeschte kjeem wie no Lancashire em Nuad-Wasten Enjlaunt. Un en Jaunewoa 1961 wort ekj dan enjelot, fa eene Moonat em Betel en London no de Kjennichrikjsdeenst-School to gonen. Ekj wundad mie sea, aus ekj no daut sull reisenda Oppsechta woaren. Ekj un Barbara wieren fa twee Wäakj en Birmingham, wua een erfoarna Kjreisoppsechta mie utlieed. Un dan schekjten se ons no de Jäajent von Lancashire un Cheshire.

Aus wie en August 1962 eene friee Tiet hauden, kjrieej wie eenen Breef vom Betel. Dee schekjten ons Boages fa de Gilead-School, waut wie fuaz utfellen un trigjschekjen sullen. Nodäm daut wie doaräwa jebät hauden, deed wie daut. Fief Moonat lota wia wie dan aul oppem Wajch no Brooklyn, New York. Doa jinj wie no de 38. Klauss von de Gilead-School un studieeden fa tieen Moonat de Bibel.

Bie de Gilead-School lieed wie väl äwa Gott sien Wuat un siene Organisazion un uk von onse Breeda un Sestren äwa de gaunze Welt. Wie wieren noch mau väaren enne 20, un doawäajen lieed wie väl von de aundre, waut doa uk bie de School wieren. Ekj freid mie uk, daut ekj jieda Dach kunn met Fred Rusk toop een bät waut aundret em Betel schaufen. Hee wia eent von  onse Liera. Un hee muak mie dietlich, woo wichtich daut wia, rajcht Rot to jäwen. Daut bediet, daut sikj daut emma oppe Schreft stetten mott. Daut jeef veschiedne erfoarne Breeda, waut bie de School Räden hilden, biejlikj Nathan Knorr, Frederick Franz un Karl Klein. Un wie lieeden uk väl von dän deemootjen Brooda Alexander H. Macmillan. Hee lieed ons, woo Jehova en de schwoare Tiet von 1914 bat aunfangs 1919 sien Volkj jeholpen haud.

Aus de School meist derch wia, säd Brooda Knorr ons, daut wie sullen no Burundi en Afrika jeschekjt woaren. Wie wieren wajch no de Bibliotäkj em Betel un sochten ons em Jahrbuch no, woo väl Vekjindja daut en Burundi jeef. Wie kunnen daut nich jleewen, oba daut Buak räd noch nich mol von dit Launt! Wie worden wua hanjeschekjt, wua noch nich wia jeprädicht worden un wua wie meist nuscht äwa wisten. Wie wieren sea jerettelt! Oba bäden holp ons, ons wada to berujen.

En Burundi wia aules gaunz aundasch, aus wie daut jewant wieren: daut Wada, de Menschen un de Sproak. Nu must wie Fraunzeesisch lieren un doano sieekjen, wua wie wonen kunnen. Twee Doag nodäm daut wie doa hankjeemen, besocht Harry Arnott ons. Hee wia met ons toop no de Gilead-School jegonen un oppem Wajch trigj no Sambia. Hee holp ons eene Woninj to finjen, waut dan ons ieeschtet Missionoahus wort. Boolt funk ons daut doa aun scheen to gonen. Oba wäajen de Rejierungsbeaumte nuscht von Jehova siene Zeijen wisten, dieed daut nich lang, bat dee jäajen ons schauften un ons säden, daut wie wudden motten veloten, wäajen wie nich Oabeitspapieren hauden. Daut foll ons schwoa un wie musten ons to een freschet Launt wanen. Ditmol wia daut Uganda.

Wie hauden Angst no Uganda to reisen, wäajen wie nich Papieren hauden toom doa bliewen, oba wie veleeten ons opp Jehova. Een Brooda von Kanada, waut uk en Uganda deend, kunn met eenen Beaumten räden, un dee jeewen ons een poa Moonat Tiet toom doa onse Papieren moaken. Soo aus daut utkjeem wees ons, daut Jehova opp onse Sied wia.

En Uganda wia daut gaunz aundasch aus en Burundi. Doa wort aul jeprädicht, oba daut jeef mau 28 Jehova siene Zeijen em gaunzen  Launt. Wie bejäajenden doa väl Menschen, waut uk kunnen Enjlisch vestonen. Oba boolt word wie en, daut wie oppet weinichste eent von dee äare Sproaken lieren musten, daut wie dee werkjlich halpen kunnen wiedatokomen. En de Jäajent von Kampala fung wie aun to prädjen un doa räden väl Menschen Luganda. Soo word wie ons eenich, dise Sproak to lieren. Daut dieed miere Joa, bat wie daut fein kunnen, oba daut haft ons sea biem prädjen jeholpen. Wie kunnen väl bäta vestonen, waut onse Bibelschiela em jeisteljen fäld. Un dee kjrieejen een jratret Vetruen opp ons un säden ons, woo dee äwa daut dochten, waut dee lieeden.

Daut jeef ons väl Freid, daut wie deemootje Menschen halpen kunnen enne Woarheit to komen. Un waut ons noch mea Freid brocht wia, daut ekj kunn reisenda Oppsechta sennen. Daut Betel von Kenia säd to ons, daut wie sullen en daut gaunze Launt Uganda no Städen sieekjen, wua Sondapionieren wudden kjennen met daut prädjen aunfangen. Wie beläwden daut ieremol, woo Menschen ons sea leeftolich oppneemen, waut noch kjeenmol ea met Jehova siene Zeijen to doonen jehaut hauden. Dee muaken mau rajcht Äten fa ons reed.

Lota muak ekj noch gaunz aundre Reisen. Von Kampala fua ekj twee Doag metem Zuach bat de Staut Mombasa en Kenia. Un von doa jinkj daut wieda metem Schepp no de Seyschellen. Daut sent Inslen en daut Indische Mäa. En de Tiet von 1965 bat 1972 fuaren ekj un Barbara emma wada no de Seyschellen. Aum Aunfank jeef et doa bloos twee Vekjindja. Dan wort daut eene Grupp un lota eene Vesaumlunk. Ekj reisd uk noch no de Breeda en Eritrea, Ätiopien un Sudan.

Met eenst endad sikj waut en Uganda. Eene Grupp Soldoten sad de Rejierunk rauf un kjrieech selfst de Macht äwa daut Launt. De schwoare Tiet, waut et dan jeef, wees mie dietlich, woo goot daut wia, no dän biblischen Rot to horchen, waut doa sajcht: “Jäft dän Kjeisa, waut am traft” (Mar. 12:17). Opp eene Sauz sullen aule Utlenda, waut en Uganda wonden, sikj bie de Poliezen-Offiz enschriewen loten, waut fa an daut notste wia. Wie kjeemen daut uk fuaz no. Een poa Doag lota wieren ekj un een aundra Missionoa-Brooda met een Foatich en Kampala, aus de jeheeme Poliezen kjeemen un met ons räden wullen. Wie vefieeden ons soo sea, daut ons meist daut Hoat auftekjt! Dise Poliezen säden, daut wie Spionen wieren, un neemen ons met no de jratste Poliezen-Offiz, waut et doa jeef. Doa läd wie dee ut, daut wie frädelje Missionoaren wieren un daut wie ons aul hauden bie de Poliezen-Offiz enschriewen loten. Oba dee horchten doa nich no. Dan fieeden dee ons no de Poliezen-Offiz, waut daut notste bie daut Missionoahus wia. Oba aus wie doa hankjeemen, docht dän Beaumten noch von ons, wäajen wie ons ea hauden loten enschriewen. Woo froo wie nich wieren, aus dee säd, daut see ons sullen frieloten!

To jane Tiet wort ons noch foaken Angst, wan de Soldoten ons opphilden, besonda wan dee sea jedrunken hauden. Wie deeden emma bäden un daut beruijd ons, un dee leeten ons uk emma derch. Oba aune 1973 musten aule utlendsche Missionoaren von Uganda veloten.

Doawäajen word wie no Côte d’Ivoire em Wasten von Afrika jeschekjt. Doa must wie ons wada to waut nieet wanen. De Menschen hauden daut doa gaunz aundasch. Un wie musten wada  dän Dach äwa Fraunzeesisch räden, un wie wonden doa met Missionoaren toop, waut von väl veschiedne Lenda wieren. Oba wie worden uk en, woo Jehova opp onse Sied wia, aus wie sagen, woo opprechtje un deemootje Menschen boolt de Woarheit aunneemen. Wie veleeten ons opp Jehova un hee holp ons opp dän rajchten Wajch to bliewen.

Met eemol säden de Doktasch, daut Barbara Kjräft haud. Wie fuaren ieremol no Europa toom doktren. Oba aune 1983 wort ons dan kloa, daut wie nich lenja wudden en Afrika bliewen kjennen. Daut muak ons beid sea truarich.

Wie kjeemen dan no London em Betel nenn, oba met Barbara äaren Kjräft wort daut emma schlemma un irjentwanea storf see dan. De Breeda em Betel wieren eene groote Help fa mie. Un besonda eene Lied holpen mie sea, mie to de niee Loag to wanen un mie wieda opp Jehova to veloten. Lota lieed ekj Ann kjanen, waut bieaun em Betel halpen deed. See wia mol Sondapionia jewast un leewd Jehova sea. Aune 1989 befried wie ons un sent bat vondoag dän Dach en London em Betel.

En de Tiet von 1995 bat 2018 kunn ekj aus Veträda von de Hauptoffiz no meist 60 veschiedne Lenda reisen. Opp aul dee Städen kunn ekj seenen, woo Jehova sikj om siene Deena kjemmad, krakjt endoont waut dee beläwden.

Aune 2017 reisd wie no Afrika. Ekj wia sea schaftich, daut Ann mol kunn en Burundi sennen. Un wie freiden ons beid doaräwa, woo väl Menschen doa enne Woarheit nenjekomen wieren! Krakjt opp dee Gauss, wua ekj aune 1964 mol von Hus to Hus prädijd, steit nu een wundaschmocket Betel. En dit Launt jeft et nu mea aus 15 500 Vekjindja.

Ekj freid mie sea, aus ekj enwort, daut ekj aune 2018 aus Veträda von de Hauptoffiz sull no Côte d’Ivoire reisen. Aus wie en de Hauptstaut Abidjan aunkjeemen, späad sikj daut soo, aus wudd ekj no Hus komen. Doa em Betel socht ekj mie em Fonbuak no, wäa doa en de Stow fuaz biesied ons wond. Doa sull een Brooda wonen, waut Sossou heet. Aus ekj ieeschtemma en Abidjan wia, wia daut de Oppsechta äwa de Vesaumlungen en dee Staut. Oba ekj wia orrajcht – daut wia nich dis Brooda, oba sien Sän.

Jehova haft emma sien Wuat jehoolen. En aul de Schwierichkjeiten hab ekj daut jelieet, daut wan wie ons opp Jehova veloten, dan woat hee ons dän rajchten Wajch wiesen. Ekj sie mie gaunz eenich opp disen Wajch to bliewen, waut en de niee Welt nenfieet un wua daut Licht emma dacha woat (Spr. 4:18).