“De Mana [sellen] äare Frues jrod soo goot sennen aus äaren ieejnen Kjarpa. Wäa siene Fru goot es, es sikj selfst goot. Noch haft kjeena sien ieejnet Fleesch veschmäten. Een Mensch vesorcht un näat sienen Kjarpa” (EFEESA 5:28-29)

De Maun es de Kopp von de Famielje (Efeesa 5:23). Een gooda Maun es nich hunjsch to siene Fru un velangt uk nich too väl von ar. Hee sorcht doafäa, waut dee em tieteljen fält un sitt uk doano, woo see sikj feelt. Un soo wiest hee, daut hee ar väl räakjent. Hee well sikj nich bloos selfst toom Jefaulen läwen, hee kjikjt uk doano, waut ar jankat (Filippa 2:4). Hee rät gaunz op met ar un sajcht ar uk, woo hee denkjt un feelt. Een gooda Maun woat nich vebettat sennen äwa siene Fru un woat ar nich kjarpalich schoden un uk nich met daut, waut hee sajcht (Kolossa 3:19).

“De Frues sellen soo sorjen, daut see äare Mana achten” (EFEESA 5:33)

Wan eene Fru äaren Maun respakjt un am uk met siene Entscheidungen biesteit, dan woat doa Fräd enne Famielje sennen. Wan hee eenen Fäla moakt, woat see am nich kjlien moaken un woat truhoatich un respakjtvoll bliewen (1. Petrus 3:4). Wan see äwa eenen Trubbel räden mott, dan saul see doano seenen, daut et eene goode Tiet es un uk respakjtvoll met am räden (Liera 3:7).

“Een Maun . . . veeenicht sikj met siene Fru, un see sent eent” (1. MOSE 2:24)

Wan Maun un Fru sikj befrieen, sent dee sea vebungen. Un doawäajen saul daut Poa Lied sea doaropp schaufen, daut äare Ehe stoakj blift. Un daut kjennen dee doaderch, daut dee sikj unjarenaunda äa Hoat utschedden un leeftolich waut fa dän aundren doonen, waut dän Freid moakt. Dee sellen sikj unjarenaunda tru bliewen un sikj nich met eenen aundren veläwen. Ontru sennen es waut grausomet. Eena kaun dän Poatna nich mea vetruen un daut brakjt de Famielje entwei (Hebräa 13:4).

“Lia een Kjint dän rajchten Wajch gonen; dan woat dee uk doabie bliewen wan dee oolt woat” (SPRICHA 22:6)

Gott haft Elren de Veauntwuatunk jejäft, äare Kjinja to lieren. Un doa es uk met en, de Kjinja to lieren sikj fein opptostalen, un de Elren selfst motten daut uk nokomen (5. Mose 6:6-7). Elren sellen uk nich too strenj sennen, wan äa Kjint nich schmock es. See sellen daut soo doonen, aus de Schreft daut sajcht: “Siet schwind bie de Sach toom horchen,  äwalajcht goot ea jie räden, un woat nich leicht doll” (Jakobus 1:19). Wan Elren oba een Kjint strofen motten, dan sellen dee daut ut Leew un nich ut Wutt.

“Kjinja, june Christenpflicht es, june Elren to jehorchen . . . [un] ‘Voda un Mutta ieren’ ” (EFEESA 6:1-2)

Kjinja sellen äare Elren jehorchen un sea respakjtvoll to dee sennen. Wan Kjinja äare Elren ieren, dan halpen dee met, daut enne Famielje Freid un Fräd es. Bat oolt too sellen Kjinja äare Elren ieren un dee vesorjen. Doa es uk met en, dee äa Hus en Ordninj hoolen un wan daut fält, dan uk met Jelt unjastetten (1. Timotäus 5:3-4).