Wie stetten onse Lieren bloos opp de Schreft; daut wia ea soo un daut es nu uk noch soo. Doawäajen doo wie onse Lieren endren, wan wie de Schreft bäta vestonen kjennen. a

 Daut paust uk krakjt met daut toop, waut et en Spricha 4:18 sajcht: “De jerajchte äa Wajch es soo aus de Sonnen Oppgank, dee doa emma dacha woat bat daut aum hechsten es” (De Plautdietsche Bibel). Wan de Sonn oppjeit, dan kaun eena soo bie sacht emma mea seenen. Biejlikj soo deit Gott to siene Tiet de Woarheit ut de Schreft soo bie sacht openboaren (1. Petrus 1:10-12). Un soo aus de Schreft verutsajcht, haft hee daut en de “Enjtiet” bosich wiedajebrocht (Daniel 12:4, Friesenbibel).

 Daut sull eenem nich wundren ooda em Wäaj sennen, daut wie eenje von onse Lieren jeendat haben. Gott siene Deena ieeschtemma hauden uk eenjemol orrajchte Iedeeen ooda hopten opp waut faulschet un musten äa denkjen endren.

•   Moses wull daut Volkj Israel 40 Joa ea friemoaken, aus Gott daut väajeseenen haud (Aposteljeschicht 7:23-25, 30, 35).

•   De Apostel kunnen de Profezeiunk nich vestonen, daut de Messias wudd motten stoawen un wada vom Doot oppstonen (Jesaja 53:8-12; Matäus 16:21-23).

•   Waut von de ieeschte Christen hauden faulsche Iedeeen doaräwa, wanea “de Dach von dem Harrn” komen sull (2. Tessalonicha 2:1-2, Friesenbibel).

Met de Tiet holp Gott siene Deena, daut rajcht to vestonen. Un wie bäden, daut Gott ons uk wieda halpen woat, de Schreft bäta to vestonen (Jakobus 1:5).