„Chcę, żebyś pojechał do Columbia Studios w Nowym Jorku i zaśpiewał jedną z naszych pieśni. Przygotują tam fachowe nagranie. Nie mów nikomu, co masz do zrobienia”.

To niecodzienne zlecenie od Charlesa Taze’a Russella a wykonał pod koniec 1913 roku William Mockridge. Pieśń ta, znana niektórym jako „Miła przyszłość”, ukazała się na płycie odtwarzanej z prędkością 78 obrotów na minutę. Później William dowiedział się, że nagranie to zostanie wykorzystane we wstępnej części „Fotodramy stworzenia” — wizualnej prezentacji złożonej z przemówień biblijnych i muzyki, zsynchronizowanych z niemymi filmami oraz obrazami namalowanymi na szklanych przezroczach. Premiera „Fotodramy” odbyła się w Nowym Jorku w styczniu 1914 roku.

Nagranie Williama było jednym z przeszło 50, które obsługa gramofonów odtwarzała podczas różnych anglojęzycznych pokazów „Fotodramy”. Chociaż większość nagrań muzycznych pochodziła od innych producentów, to niektóre — w tym nagranie Williama — zostały zlecone przez Badaczy Pisma Świętego i wykonane na podstawie ich własnego śpiewnika pod tytułem Pieśni brzasku Tysiąclecia.

Przez lata Świadkowie wielbili Boga, korzystając z pieśni napisanych przez innych. Jednak w razie potrzeby zmieniali słowa tak, by odzwierciedlały ich zrozumienie Pisma Świętego.

Na przykład jedna z pieśni odtwarzanych podczas pokazów „Fotodramy”, zatytułowana w polskim śpiewniku „Królestwa Czas”, była adaptacją amerykańskiej pieśni patriotycznej „Hymn bojowy Republiki”. Pierwsza zwrotka „Hymnu” zaczynała się słowami: „Oczyma ducha widzim Twe nadejście, Panie nasz”. Tymczasem Badacze Pisma Świętego zmienili te słowa na: „Oczyma ducha widzim Twą obecność, Panie nasz”. Zmiana ta odzwierciedlała ich przekonanie, że władza Jezusa Chrystusa wiąże się nie tylko z jego przyjściem, ale i obecnością w pewnym szczególnym okresie (Mateusza 24:3).

W trakcie prac nad wydanym w 1966 roku śpiewnikiem zatytułowanym Śpiewajcie Jehowie przy akompaniamencie muzyki rozbrzmiewającej w waszych sercach dołożono starań, by usunąć melodie, o których wiedziano, że są zaczerpnięte ze źródeł świeckich lub z innych religii. W tym samym roku Świadkowie Jehowy zebrali małą orkiestrę i nagrali wszystkie 119 pieśni. Zbory używały tych nagrań jako podkładu muzycznego podczas zebrań, a niektórzy Świadkowie z przyjemnością słuchali ich w domu.

W roku 2009 Świadkowie Jehowy wydali nowy śpiewnik pod tytułem Śpiewajmy Jehowie. Wykonania wokalne tych pieśni nagrano już w dziesiątkach języków. W roku 2013 Świadkowie zaczęli publikować filmy z piosenkami dla dzieci. Jeden z nich nosi tytuł Zawsze się módl. Osoby odwiedzające serwis jw.org pobierają kilka milionów plików muzycznych każdego miesiąca.

Wiele osób wyraża swoją wdzięczność za tę muzykę. Kobieta o imieniu Julie napisała o śpiewniku Śpiewajmy Jehowie: „Nowe pieśni są przepiękne! Kiedy jestem sama, puszczam sobie te, które oddają moje uczucia. Dzięki temu widzę, jak moja więź z Jehową się umacnia, i jeszcze bardziej pragnę dawać Mu z siebie wszystko, co mogę”.

Heather, która ma dzieci w wieku siedmiu i dziewięciu lat, tak napisała o filmie Zawsze się módl: „Pomógł im modlić się nie tylko wtedy, kiedy zaczynają dzień lub kiedy są z nami, ale zawsze gdy tylko mają chęć porozmawiać z Jehową”.