Księga Liczb 15:1-41
15 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza:
2 „Powiedz Izraelitom: ‚Gdy w końcu wejdziecie do ziemi, którą daję wam na mieszkanie+,
3 i ktoś z was zechce złożyć Jehowie ofiarę spalaną w ogniu z bydła, owiec lub kóz — całopalenie+, ofiarę związaną z jakimś szczególnym ślubem lub inną dobrowolną ofiarę+ czy też ofiarę składaną podczas okresowych świąt+ — żeby Jehowa poczuł przyjemną* woń+,
4 to razem z tą ofiarą złoży Jehowie ofiarę zbożową* z dziesiątej części efy* najlepszej mąki+ wymieszanej z ćwiercią hinu* oliwy.
5 Wraz z całopaleniem lub z ofiarą z każdego baranka masz również złożyć ofiarę płynną z ćwierci hinu wina+.
6 Razem z baranem złożysz ofiarę zbożową z dwóch dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z trzecią częścią hinu oliwy.
7 A jako ofiarę płynną złożysz trzecią część hinu wina. Będzie to ofiara o przyjemnej woni dla Jehowy.
8 „‚Jeśli będziesz składać Jehowie byka — jako całopalenie+ lub ofiarę związaną z jakimś szczególnym ślubem+ albo ofiarę współuczestnictwa*+ —
9 to razem z nim złożysz ofiarę zbożową+ z trzech dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z połową hinu oliwy.
10 A jako ofiarę płynną+ złożysz pół hinu wina. Będzie to ofiara spalana w ogniu, ofiara o przyjemnej woni dla Jehowy.
11 Tak należy postąpić z każdym bykiem, baranem, barankiem czy koziołkiem.
12 Ilekolwiek zwierząt byście złożyli, postąpicie tak z każdym z nich.
13 Każdy rodowity Izraelita właśnie tak będzie składał ofiary spalane w ogniu, ofiary o przyjemnej woni dla Jehowy.
14 „‚Jeśli ofiarę spalaną w ogniu, ofiarę o przyjemnej woni dla Jehowy, będzie składał cudzoziemiec, który osiedlił się wśród was, albo ktoś, kto mieszka wśród was od wielu pokoleń, to postąpi tak jak wy+.
15 Ten sam przepis ma obowiązywać zarówno was, jak i osiadłego wśród was cudzoziemca. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń. I wy, i mieszkający wśród was cudzoziemcy będziecie w oczach Jehowy równi+.
16 To samo prawo i to samo rozporządzenie będzie dla was i dla osiadłego wśród was cudzoziemca’”.
17 Jehowa mówił dalej do Mojżesza:
18 „Powiedz Izraelitom: ‚Gdy przybędziecie do kraju, do którego was prowadzę,
19 i będziecie jeść to, co urodzi ziemia*+, macie składać Jehowie dary ofiarne.
20 Macie przynosić okrągłe placki z mąki razowej z pierwszych zbiorów*+ i składać je tak samo jak dary ofiarne z klepiska.
21 Część mąki razowej z pierwszych zbiorów* macie składać Jehowie jako dar ofiarny przez wszystkie swoje pokolenia.
22 „‚Oto co macie zrobić, gdy przez pomyłkę nie wykonacie któregoś ze wszystkich przykazań, które Jehowa podał przez Mojżesza —
23 ze wszystkiego, co Jehowa wam nakazał za pośrednictwem Mojżesza i co wy i następne wasze pokolenia macie wykonywać, odkąd Jehowa to polecił:
24 Jeśli dojdzie do tego przez pomyłkę i zbór nie będzie tego świadomy, to cały zbór złoży młodego byka jako ofiarę całopalną o przyjemnej woni dla Jehowy wraz z ofiarą zbożową i ofiarą płynną — według ustalonego sposobu postępowania+ — a także jednego koziołka jako ofiarę za grzech+.
25 Kapłan dokona przebłagania za wszystkich Izraelitów, za cały zbór, i zostanie im to przebaczone+, bo zrobili to przez pomyłkę, poza tym złożyli Jehowie ofiarę spalaną w ogniu, a także złożyli Jehowie ofiarę za grzech.
26 Zostanie to przebaczone zarówno wszystkim Izraelitom, jak i cudzoziemcom, którzy osiedlili się wśród nich, bo winny tej pomyłki był cały lud.
27 „‚Jeśli przez pomyłkę zgrzeszy pojedyncza osoba*, to na ofiarę za grzech złoży roczną kozę+.
28 Kapłan dokona przebłagania za tę osobę*, która nieumyślnie zgrzeszyła przeciw Jehowie, i będzie jej to przebaczone+.
29 Wszystkich, którzy zgrzeszyli nieumyślnie — zarówno rodowitych Izraelitów, jak i osiadłych wśród nich cudzoziemców — będzie obowiązywać to samo prawo+.
30 „‚Ale jeśli ktoś* — czy to rodowity Izraelita, czy cudzoziemiec osiadły wśród Izraelitów — grzeszy rozmyślnie+ i w ten sposób znieważa Jehowę, to ktoś taki zostanie zgładzony*.
31 Bo wzgardził słowem Jehowy i złamał Jego przykazanie. Człowiek* taki ma być bezwarunkowo zgładzony+. Musi odpowiedzieć za swój grzech’”+.
32 Któregoś razu, gdy Izraelici dalej przebywali na pustkowiu, pewien człowiek zbierał drewno w dzień szabatu+.
33 Ci, którzy go wtedy spotkali, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całego ludu*.
34 I oddano go pod straż+, bo nie było wskazówek, co należy z nim zrobić.
35 Jehowa powiedział Mojżeszowi: „Człowiek ten ma być bezwarunkowo uśmiercony+, ukamienowany przez cały lud poza obozem”+.
36 Cały lud wyprowadził go więc poza obóz i ukamienował, tak iż on umarł — jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.
37 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza:
38 „Powiedz Izraelitom, żeby przez wszystkie swoje pokolenia robili sobie frędzle na skraju szat i żeby nad tymi frędzlami umieszczali niebieski sznur+.
39 ‚Te frędzle mają wam przypominać o wszystkich przykazaniach Jehowy — żebyście je spełniali+. Nie wolno wam iść za pragnieniami swojego serca i swoich oczu, bo takie pragnienia prowadzą do niewierności wobec mnie*+.
40 Ten nakaz pomoże wam pamiętać o wszystkich moich przykazaniach — żebyście je spełniali i byli święci dla swojego Boga+.
41 Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. Wyprowadziłem was z Egiptu, żeby pokazać, że jestem waszym Bogiem+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”+.
Przypisy
^ Dosł. „kojącą”. Tak samo w kolejnych wystąpieniach w rozdziale.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Efa odpowiadała 22 l. Zob. Dodatek B14.
^ Hin odpowiadał 3,67 l. Zob. Dodatek B14.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „chleb tej ziemi”.
^ Dosł. „pierwocin”.
^ Dosł. „pierwocin”.
^ Lub „dusza”.
^ Lub „duszę”.
^ Lub „dusza”.
^ Dosł. „odcięty od swojego ludu”.
^ Lub „dusza”.
^ Dosł. „zgromadzenia”.
^ Lub „duchowej prostytucji”.