Dowody wskazują, że Ewangelia według Mateusza została spisana po hebrajsku zaledwie osiem lat po śmierci Jezusa. Później być może sam Mateusz przetłumaczył ją na język grecki.

Szacuje się, że w Ewangelii według Mateusza ok. 100 razy odwołano się do Pism Hebrajskich, z czego jakieś 40 fragmentów to bezpośrednie cytaty.

Mateusz spisał sprawozdanie z życia Jezusa prawdopodobnie głównie z myślą o Żydach.

Mateusz był poborcą podatkowym, co może wyjaśniać, dlaczego tak precyzyjnie podawał kwoty, liczby i wartości (17:27; 26:15; 27:3).

Tylko Mateusz wspomina, jak często Jezus podkreślał, że oprócz ofiar niezbędne jest miłosierdzie (9:9-13; 12:7; 18:21-35).

Mateusz ponad 50 razy używa określenia „Królestwo”.

W pierwszych 18 rozdziałach Mateusz skupia się na temacie Królestwa, dlatego nie przedstawia wydarzeń w porządku chronologicznym. Natomiast w ostatnich 10 rozdziałach (od 19 do 28) stara się go trzymać.

Ponad 40 procent informacji podanych przez Mateusza nie występuje w pozostałych Ewangeliach. Dotyczy to między innymi co najmniej 10 przypowieści: o chwastach na polu (13:24-30), ukrytym skarbie (13:44), niezwykle cennej perle (13:45, 46), sieci (13:47-50), bezlitosnym niewolniku (18:23-35), pracownikach i denarze (20:1-16), ojcu i dwóch synach (21:28-32), weselu syna pewnego króla (22:1-14), 10 dziewicach (25:1-13) i 10 talentach (25:14-30).