Titanic — najsłynniejszy statek w historii
10 KWIETNIA 1912: Titanic wypływa z Southampton (Wielka Brytania) w trasę do Nowego Jorku.
11 KWIETNIA: Po przyjęciu na pokład pasażerów w Cherbourg (Francja) oraz w Queenstown (obecnie Cobh, Irlandia) Titanic kieruje się na otwarty Atlantyk.
14 KWIETNIA: Około godziny 23.40 Titanic zderza się z górą lodową.
15 KWIETNIA: O godzinie 2.20 w nocy Titanic tonie, a z nim ponad 1500 osób.
JAKIEGO typu statkiem był Titanic? Dlaczego zatonął? W uzyskaniu odpowiedzi na te pytania może pomóc wizyta w Ulster Folk and Transport Museum, mieszczącym się w pobliżu Belfastu w Irlandii Północnej.
Titanic — dlaczego wyjątkowy?
Zdaniem Michaela McCaughana, byłego kustosza wspomnianego muzeum, Titanic to „najsłynniejszy statek w historii”. Ale nie był on jedyny w swojej kategorii — został zbudowany w stoczni Harland and Wolff w Belfaście jako drugi z trzech bliźniaczo podobnych gigantycznych okrętów *. Zaliczał się do największych ówczesnych jednostek pływających: miał 269 metrów długości i 28 metrów szerokości.
Tę serię potężnych parowców zamówiła linia żeglugowa White Star, aby w dochodowych rejsach po północnym Atlantyku zdystansować rywali. Armator ów, nie mogąc konkurować z linią Cunard pod względem szybkości statków, postawił na budowę większych, bardziej luksusowych jednostek, by przyciągnąć do siebie ludzi bogatych i sławnych.
Z Titanikiem wiązano jeszcze inne nadzieje. William Blair z National Museums Northern Ireland wyjaśnia: „W latach 1900-1914 do Stanów Zjednoczonych docierało rocznie jakieś 900 000 imigrantów”. Przewożenie ich z Europy do Ameryki przynosiło liniom żeglugowym największe zyski, a Titanic miał się przysłużyć temu celowi.
Katastrofa
Kapitan Titanica, Edward Smith, już nieraz przemierzał północny Atlantyk parowcem Olympic, toteż był świadomy istniejących tam zagrożeń lodowych. Ostrzeżenia przed górami lodowymi nadawały również inne statki, ale sygnały te najwyraźniej zostały zlekceważone lub nie dotarły do kapitana.
Nagle z bocianiego gniazda nadchodzi wiadomość, że Titanic płynie wprost na górę lodową. Ale jest za późno! Chociaż oficerowi dyżurnemu udaje się uchronić statek przed zderzeniem czołowym, jednak Titanic zahacza o krawędź góry. Uszkodzony zostaje kadłub i woda zaczyna zalewać kilka dziobowych przedziałów. Wkrótce kapitan Smith dowiaduje się, że los okrętu jest przesądzony. Rozkazuje nadawać sygnał SOS i przygotować szalupy ratunkowe do opuszczenia.
Titanic był wyposażony w 16 szalup ratunkowych i cztery składane tratwy. Maksymalnie mogło się w nich pomieścić około 1170 osób. Ale na pokładzie było ponad 2200 pasażerów i członków załogi. Co gorsza, dużo szalup odpłynęło tylko częściowo zapełnionych i nie podjęto niemal żadnych prób ratowania ludzi, którzy znaleźli się w wodzie. Ostatecznie ocalało tylko 705 osób.
Wnioski z katastrofy
Po zatonięciu Titanica znowelizowano przepisy w celu zwiększenia bezpieczeństwa rejsów morskich. Na przykład statek musiał odtąd mieć tyle szalup ratunkowych, by mogli się w nich pomieścić wszyscy znajdujący się na pokładzie.
Przez lata utrzymywano, że Titanic zatonął tak szybko, ponieważ wskutek zderzenia w kadłubie powstała ogromna dziura. Jednak w roku 1985, kiedy na dnie oceanu odkryto wrak statku, badacze doszli do innego wniosku — otóż lodowate wody oceanu spotęgowały kruchość i łamliwość stali, z której zbudowano liniowiec. Niespełna trzy godziny po uderzeniu pękł on na pół i pogrążył się w otchłani oceanu. Była to jedna z największych katastrof morskich w historii *.
[Przypisy]
^ ak. 8 Najpierw powstał Olympic, potem Titanic, a następnie Britannic.
^ ak. 17 Relację jednego z ocalałych zamieszczono w Przebudźcie się! numer 4 z 1982 roku, strony 1-5.
[Mapa na stronie 14]
[Patrz publikacja]
Southampton
↓
Cherbourg
↓
Queenstown (Cobh)
↓
miejsce katastrofy Titanica
Nowy Jork
OCEAN ATLANTYCKI
[Ilustracja na stronach 12, 13]
„Titanic” w budowie
[Ilustracja na stronie 13]
Śruby napędowe „Titanica”
[Ilustracja na stronie 13]
Robotnicy opuszczający stocznię Harland and Wolff w Belfaście
[Ilustracja na stronie 14]
Edward Smith, kapitan „Titanica” (po prawej), oraz główny steward Herbert McElroy
[Prawa własności]
© Za zgodą CSU Archive/age fotostock
[Prawa własności do ilustracji, strona 12]
Strony 12 i 13: opuszczenie Southampton, budowa oraz stocznia: © National Museums Northern Ireland; śruby napędowe: © The Bridgeman Art Library
[Prawa własności do ilustracji, strona 15]
© SZ Photo/Knorr & Hirth/Bridgeman Art Library
