● Mniej więcej 900 milionów ludzi na ziemi nie ma bezpośredniego dostępu do wody pitnej. W wielu rejonach świata kobiety i dzieci pokonują znaczne odległości, by ją zdobyć i przynieść do swoich domów. „Według mnie to straszne, że ubodzy muszą każdego dnia iść wiele godzin tylko po to, by zaspokoić tak podstawową potrzebę” — mówi Shreerang Chhatre, inżynier z Instytutu Technologicznego Massachusetts. Chcąc zaradzić sytuacji, Chhatre i jego koledzy badają metody odzyskiwania wody z mgły. Szukając nowych pomysłów, przyjrzeli się chrząszczowi z gatunku Stenocara gracilipes.

Pomyśl: Każdego ranka nad afrykańską pustynią Namib snuje się mgła. Korzystając z tej okazji, chrząszcz ustawia się do wiatru pod odpowiednim kątem *. Na pokrywach skrzydeł ma wzgórki zbudowane z hydrofilowej substancji, która przyciąga drobinki wody. Łączą się one w coraz większe krople. Wtedy pod wpływem grawitacji i dzięki hydrofobowym rowkom między wzgórkami woda spływa wzdłuż pokryw wprost do otworu gębowego owada.

Chhatre i jego współpracownicy chcą podobną metodą pozyskiwać wodę pitną dla ludzi. Rzecz jasna człowiek do przeżycia potrzebuje więcej płynów niż chrząszcz. Zniechęcające są też koszty takiego przedsięwzięcia. Obecnie, jak wyjaśnia Chhatre, prace nad zbieraniem wody z mgły na potrzeby ludzi „są jeszcze w toku”.

Co o tym sądzisz? Czy hydrofilowe pokrywy skrzydeł namibskiego chrząszcza powstały w wyniku ewolucji? A może raczej zostały zaprojektowane?

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 22]

Drobinki wody łączą się w krople, które spływają do otworu gębowego chrząszcza

[Prawa własności do ilustracji, strona 22]

Zdjęcie: Chris Mattison Photography/​photographersdirect.com